Seksisme wordt dan weer gemakshalve weggelachen of onder de mat geschoven als een probleem waar wij, beschaafde en verlichte westerlingen, geen uitstaans mee hebben. In de ogen van velen is het vooral de gesluierde moslimvrouw die bevrijd moet worden van haar onderdrukker.

Hoe populair dergelijke opvattingen ook mogen zijn, ze getuigen vooral van het feit dat we ziende blind zijn. Bedrijven prijzen hun waren aan met onrealistische beelden van wulpse stoeipoezen. Westerse meisjes en vrouwen kampen met een ontstellend negatief lichaamsbeeld. Maar ook: de economische crisis treft vooral vrouwen midscheeps en brengt eens te meer de kwetsbare positie van westerse vrouwen aan het licht.

Afgelopen jaar werden we opgeschrikt door een schijnbaar willekeurige reeks mediarelletjes. De documentaire Femme de la Rue stelde onaanvaardbaar en intimiderend machogedrag op straat aan de kaak. Het weekblad Humo kreeg op z’n kop omwille van het onbeschroomd portretteren van meisjes in bikini op Pukkelpop. Machtige mannen bleken hun handen niet thuis te kunnen houden en werden daarvoor ‘bestraft’ met een nieuw lucratief postje.

Wat ons bijbleef van het gekrakeel is niet zozeer de verontwaardiging van vrouwen die zich vernederd en gebruikt voelden, maar wel het feit dat er nog steeds heel wat mensen (mannen én vrouwen) waren die vonden dat vrouwen niet moeten overdrijven of die het seksisme uitsluitend aan een bepaalde – in dit geval allochtone – bevolkingsgroep toewezen.

Maar er is niet enkel een probleem op het publieke forum. Een hele reeks opmerkelijke feiten en cijfers wijzen bepaald in een vrouwonvriendelijke richting. Een willekeurige greep uit het riante aanbod:

– Vrouwen vervullen de meest kwetsbare en onzekere jobs. Ze nemen het merendeel van de zorgtaken op zich voor kinderen, zieken en ouderen. Dat maakt hen economisch kwetsbaar.

– Een op tien vrouwen wordt ooit het slachtoffer van verkrachting. Een schamele twintig percent van de verkrachters wordt effectief veroordeeld. Minstens een op vijf vrouwen is in de loop van haar leven slachtoffer van huiselijk geweld.

– Veel vrouwen krijgen kansen: ze studeren, maken carrière, maken aanstalten om een paar glazen plafonds te doorbreken…tot ze moeder worden. Plots wordt hun engagement in vraag gesteld, wordt hen meewarig gevraagd of het wel lukt om werk en kind te combineren, of ze toch niet liever een minder verantwoordelijke functie krijgen, of ze van plan zijn om nog een kind te krijgen, of dat kind nu alweer ziek is, … vragen die aan mannen zelden of nooit gesteld worden.

-Vrouwen verdienen nog steeds minder dan mannen.

Onze maatschappij is met andere woorden helemaal niet zo vrouwvriendelijk als we zo graag willen geloven. Bovendien betalen ook mannen daar een prijs voor. Zo is het voor een man nog steeds niet vanzelfsprekend om je gevoelens te tonen. Of ga als vader maar eens deeltijds werken wanneer je de belangrijkste kostwinner bent. Om over de reacties van je werkgever nog maar te zwijgen.

Feminisme gaat niet alleen over een tergend onrechtvaardige sociaal-economische ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, maar ook over beeldvorming en respect voor de ander als uniek individu. Feminisme vandaag gaat niet alleen over wat verkeerd gaat, over waar we vanaf willen.

Het gaat ook over hoe het wel kan, hoe we op een gelijkwaardige manier kunnen samenleven, met respect voor elkaar en voor ieders eigenheid. Het gaat over wat we willen meegeven aan onze kinderen, meisjes en jongens: dat ze zichzelf mogen en kunnen zijn, los van hun geslacht en van de culturele normen die we bewust of onbewust aan dat geslacht toekennen.

Deze samenleving heeft feminisme nodig.