Jürgen Mettepenningen haalt tijdens een door hem zelf belegde persconferentie als ex-woordvoerder van aartsbisschop André Léonard snoeihard uit naar zijn voormalige werkgever. Eerder die dag had hij met onmiddellijke ingang zijn ontslag als woordvoerder aangekondigd, wegens “een opeenstapeling van verschillende redenen” en een “gebrek aan vertrouwen”. Maar is de reactie van Mettepenningen wel verstandig? Want naar mijn stellige overtuiging heeft hij hiermee voorgoed zijn carrière als woordvoerder om zeep geholpen.
Ieder weldenkend mens kan zich voorstellen dat Jürgen Mettepenningen als woordvoerder zijn ontslag heeft ingediend. Zijn baas, aartsbisschop André Léonard, had de laatste tijd ten voeten uit laten zien dat hij vanuit communicatieoogpunt een ongeleid projectiel was. Zijn controversiële uitspraken waren zo krom dat je die zelfs met alle woordvoerders van de wereld niet recht kunt praten.
Maar of je dan als woordvoerder een persconferentie moet geven waar je publiekelijk nog eens alle zonden van je eigen baas in het zonnetje zet, hoe wereldvreemd en schokkend die wel niet zijn, is niet alleen ‘not done’ maar er ook absoluut overheen.
Voor iedere professionele woordvoerder gelden drie dingen: discretie, discretie en discretie. Je bent de absolute vertrouwenspersoon van je werkgever. Eigenlijk kun je als woordvoerder alleen je werk doen als er totale openheid en vertrouwen heerst tussen jou en je baas.
Zodra je als woordvoerder het gevoel krijgt dat je voor je baas geen toegevoegde waarde meer kunt betekenen omdat hij je communicatiebeleid voortdurend doorkruist of omdat je het fundamenteel niet eens bent met de stellingen die jij namens je baas moet vertegenwoordigen, dan rest je niet anders dan je ontslag te nemen.
Maar om dan je baas nog na te trappen, hoe verwerpelijk zijn standpunten ook zijn, getuigt van een totaal gebrek aan loyaliteit en discretie.
Mocht ik als werkgever ooit een woordvoerder zoeken, dan zou het iemand moeten zijn die naast woordvoering mij zou moeten helpen en adviseren. Iemand die ook een faciliterende rol heeft, die voorwaarden moet scheppen om mij als werkgever en de organisatie die ik vertegenwoordig succesvol te maken. Iemand die inderdaad ook wel eens de klappen voor mij moet opvangen en bovendien weet dat eventueel applaus niet hem maar mij toekomt. Als tegenprestatie word je daar als woordvoerder trouwens voor betaald.
Wat Mettepenningen vandaag heeft gedaan is juist het tegenovergestelde. Daarom zou ik me als werkgever op zijn minst driemaal bedenken om iemand zoals hem in te huren. Ik zou immers niet het risico willen nemen dat bij een verschil van mening mijn woordvoerder het omgekeerde gaat doen door publiekelijk met modder naar mij te gooien.
Nu kan ik me zo voorstellen dat veel werkgevers die een woordvoerder zoeken er ook zo over denken. Daarom kan Mettepenningen wellicht zo spoedig mogelijk een omscholingscursus gaan volgen. Want de kans dat hij als woordvoerder nog ooit aan de bak zal komen is naar mijn stellige overtuiging sinds zijn persconferentie behoorlijk geslonken.
Met akkoord van Evert Van Wijk
Bron : Express.be / http://evertvanwijk.blogspot.com
