Gebouw Goldman Sachs. Bron: Wikipedia

Ex-medewerker tipt Griekenland op proces tegen Goldman Sachs

“Zoek de domkop”, de eerste les die Chris Arnade op Wall Street leerde. De ex-handelaar die na 20 jaar de beursvloer omruilde voor fotografie vertelt over de rol van Wall Street in de Griekse schuldencrisis. Een rol met mogelijke consequenties voor Goldman Sachs, dat een proces riskeert naar aanleiding van de “complexe financiële deals” die met Griekenland in 2001 werden gesloten.

vrijdag 31 juli 2015 17:01
Spread the love

In 2012 verliet
Chris Arnada de beursvloer van Wall Street voor fotografie. Tussen de vele
fotoreportages door heeft Arnade soms tijd om stukjes over zijn jaren in Wall
Street te tikken. Zeker als de plek waar hij twintig jaar als handelaar een dik
belegde boterham verdiende, een rol heeft gespeeld in de Griekse schuldencrisis.

“De eerste les
die ik op Wall Street leerde was, ‘zoek de domkop’,” begon Arnade zijn verhaal
dat het Amerikaanse tijdschrift The
Atlantic
plaatste, enkele dagen na
het akkoord tussen de Eurozone en Griekenland. Terwijl het land met het nieuwe
akkoord worstelt krijgt zakenbank Goldman Sachs waarschijnlijk een
proces aan zijn broek naar aanleiding van de “complexe financiële
deals” die met Griekenland in 2001 werd gesloten. Deze deals zouden een rol hebben gespeeld in de schuldencrisis
waarin het land nu in verzeild is geraakt.

Brief

Een dag voor de
akkoordpublicatie schreef  Britse krant The Independent dat een
ex-medewerker van Goldman Sachs een
brief naar de Griekse regering heeft geschreven. Zijn naam is Jaber George
Jabbour, een bedenker van de zogenaamde swap-transacties.
In zijn brief staat dat de Griekse regering kans kan maken op een winnende
rechtszaak waarmee ze honderden 
miljoenen dollars van Amerikaanse zakenbank kan terughalen.

Goldman Sachs
schijnt aan Griekenland 500 miljoen dollar verdiend te hebben via swap-transacties. De zakenbank ontkent
dit en weigert het correcte bedrag te noemen. Volgens Jabbour heeft het
ongeoorloofd veel winst gehaald uit de deals met Griekenland gehaald. Met een documentenonderzoek
en verslagen van E-mailcorrespondenties kan Griekenland grote compensaties ontvangen.

Via de handel in
complexe financiële producten kon
Griekenland in 2001 zich houden aan regels van het Verdrag van Maastricht en
toegang krijgen tot de Eurozone. Volgens critici waren de deals tussen Goldman
Sachs en Griekenland een manier om de grote staatsschulden te verbergen.

Met een politiek corrupt team aan het roer
kon het land via zijn Euro-lidmaatschap ook gemakkelijk biljoenen euro’s aan
krediet krijgen. Als Euro-lid kon
Griekenland door kredietbeoordelaars een
A
-status krijgen voor zijn financiële gezondheid en de financiële producten
waar het in handelde.

2 procent minder 

De aan Oxford
gestudeerde Brits-Griekse bankier Abtigone Loudiadis heeft een centrale rol in
deze periode gespeeld. Ze heeft tot 12
miljoen dollar verdiend door Goldman Sachs te begeleiden in het verstrekken van
een geheim krediet van 2.8 miljard euro. Griekenland had op dat moment 600
miljoen euro op zijn bankrekening staan.

Ook begeleidde Loudiadis de zakenbank met het
omwisselen van de Griekse schulden van dollars en yens naar euro’s, waarna het
totale schuldbedrag in de nationale boekhouding 2 procent minder scheen te
zijn. Een tweede belangrijke speler was Llyod Blankfein die later CEO van de Goldman
Sachs is geworden. Blankenfein hielp Griekenland met het achterhouden van
informatie over de financiële gezondheid van het land.

Jabbour heeft in het verleden ook aan andere schuld dragende
regeringen advies gegeven over hoe je herstelbetalingen kunt eisen van banken
die landen na complexe transacties met
schulden hebben achtergelaten. Bijvoorbeeld aan Portugal toen het opnieuw met
Londense banken moest onderhandelen over handelsdeals. Het advies van
Jabbour ontlokte een parlementair onderzoek en het baanverlies van veel
functionarissen en politici, vervolgde de Britse krant. Portugal heeft grote
compensaties van de banken ontvangen.

Een dag na het artikel van The Independent heeft de Europese Commissie op zondag 12 juli een
verklaring van de Eurozone over het akkoord met Griekenland gepubliceerd. In
ruil voor financiële steun van maximaal 86 miljard euro moet Griekenland zich
opmaken voor een reeks ingrijpende hervormingsmaatregelen. Bijvoorbeeld, de
verkoop van staatsactiva ter waarde van 50 miljard euro en de opbrengst hiervan in een breed privatiseringsprogramma
steken.

 Krankzinnig eisenlijstje

Amerikaanse econoom
Paul Krugman klom al snel in de pen voor een opiniestuk over het laatste
gesloten akkoord tussen de Eurozone en Griekenland. In de verklaring leest
Krugman, die in 2008 een Nobelprijs voor de Economie won, een krankzinnig
eisenlijstje. De inhoud van het akkoord
vertoont veel gelijkenissen met het eerder gemaakte voorstel van de Eurozone,
waarover de Grieken op zondag 5 juli in een nationaal referendum “nee” hebben
gestemd.

De grote
bezuinigingen en economische hervormingen zijn opgelegd aan een land dat sinds
2009 in een economische depressie zit en een jeugdwerkloosheid kent van 50
procent. Dit is“een complete vernietiging van nationale soevereiniteit” van een
land, zegt Krugman in The New York Times, en wat hem betreft slaat #ThisIsACoup
de spijker op de kop.

Het gesloten
akkoord is “grotesk verraad van alles waar het Europese project [sinds het
einde van de Tweede Wereld Oorlog
] zou moeten voor staan,” vervolgde hij.
De EU kan zo in het oog van haar eigen dood kijken. En “ongeacht wat je van
Syriza of Griekenland vindt, het waren niet de Grieken die dit hebben gedaan.”

In de grote
nieuwsstroom over de Griekse schuldencrisis krijgt het land vaak het
bestraffende vingertje toegewezen, maar Krugman laat de krant lezende Jan met
de pet bedenkelijk achter met dit slotwoord. Wie heeft het dan wel gedaan?

Nieuwe domkop

Het is niet de
eerste keer dat de EU een dergelijk akkoord met Griekenland heeft gesloten. In
de nasleep van de financiële crisis die met de instorting van de Amerikaanse
huizenmarkt in 2008 in de wereld was ontstaan, had Griekenland in 2010 ook een
zogeheten bailout moeten aannemen. Het land kon ook toen niet meer de
staatsschulden betalen.

Deze
staatsschulden waren sterk gegroeid nadat Europese banken roekeloos veel
kredieten in de wereld begon te verstrekken, waaronder aan regering van Spanje,
Italië en Griekenland die maar al graag hun zwakke economieën een cashinjectie
wilden geven. Hoe konden de Europese banken deze kredieten verstrekken?

Arnade, de
fotograaf uit Wall Street, geeft een voorzetje. De komst van de euro als
gemeenschappelijke  munteenheid gaf aan
de EU in 2002 een sterk zelfvertrouwen waar Wall Street zo behendig op had
ingespeeld dat ze een nieuwe domkop zagen: Europese banken.

In het voetspoor
van hun Japanse lotgenoten hebben de banken van 2002 tot de financiële crisis van 2008
wereldwijd activa gekocht waar Wall Street in handelde. Arnade licht toe:
“Wanneer een bank activa koopt , leent het geld.” De koper van activa is een
kredietnemer, en de verkoper een kredietgever.

In 2008 raakten
de Europese banken alles kwijt, en zetten vervolgens het vizier op het eigen
continent. De banken bleven toen geld aan Europese regeringen uitlenen die ook
onder de economische brokken deelden van de financiële crisis die uit voortkwam uit de
instorting van de Amerikaanse huizenmarkt. De kredieten werden als doekje tegen
het bloeden gezien.

 Slachtoffer

De Griekse bailout
van 2010 heeft het land niet vooruit
geholpen, maar heeft middels het verstrekken van nog meer kredieten het land in
een poel van drijfzand getrapt. Tegelijkertijd hebben Europese ministers
van Economische Zaken de banken als slachtoffer van de financiële crisis neergezet. Instorting van het bancaire systeem betekent einde van de Eurozone. De
banken moesten gered worden, niet de landen waaraan de banken de extra
kredieten roekeloos krediet hadden verstrekt.

Intussen konden
de Grieken hun schulden niet afbetalen en kwam het onvermijdelijke gevolg dat
het land economisch aan de grond raakte. In 2012 stond een tweede bailout
in de wacht. Om die schulden af te betalen sloot Griekenland kredieten af bij
verschillende publieke instellingen, zegt Arnade. De Europese Commissie, het
Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Europese Centrale Bank (ECB).

Gekuiste reacties

Het laatste gesloten
akkoord met de Eurozone houdt in dat Griekenland flink moet bezuinigen. De Amerikaanse
nieuwssite The Fiscal Times meldt dat
deze bezuinigingen economische groei vertragen en het begrotingstekort
vergroten, waardoor de situatie nog slechter wordt. De nieuwssite heeft op
dinsdag 14 juli gekuiste reacties van drie grote  zakenbanken op een rijtje gezet. Analisten van
Goldman Sachs zien weinig nieuws in dit akkoord dat opnieuw bezuinigen en
schulddeflatie benadrukt. Dit  akkoord
laat de “structurele gebreken van de Eurozone” zien vinden de analisten.

Met de
verkiezingen die in september zullen plaatsvinden gelooft de Deutsche Bank dat
de binnenlandse politieke strijd niet zo
zeer zal gaan over de bezuinigingsmaatregelen. De
strijd zal voornamelijk uitgespeeld zal worden tussen de groep die in de
Eurozone willen blijven en de groep die eruit willen en de terugkeer van de
Drachme pleiten.

Merrill  Lynch waarschuwt dat Duitsland een
soortgelijke “Grexit” boven het hoofd kan  laten hangen van andere landen die naar Duitse normen fiscaal niet genoeg
gedisciplineerd zijn. Analisten van de Amerikaanse bank melden ook dat het akkoord extra druk op de
Griekse economie legt.  Het zou beter als
Eurozone juist minder druk op de ketel zet. De zakenbanken delen de zorg voor
de opkomst van nieuwe antibezuinigingspartijen.

take down
the paywall
steun ons nu!