Na 5487 dagen onderhandelen is er eindelijk een regeerakkoord tot stand gekomen. “Het is een evenwichtig akkoord,” aldus formateur Di Wevo. We overlopen even de belangrijkste elementen uit het akkoord.

Eén van de meest opvallende veranderingen is de verhoging van de werkduur van 38 uren per week naar 168 uren per week. Volgens de vakbonden zou dat vooral de werkende bevolking treffen.

Balio Di Wevo: “We hebben het voor de zekerheid nog eens nageteld, en er gaan wel degelijk 168 uren in een week. Dat was vroeger ook al zo, dus in die zin verandert er eigenlijk niets. Bovendien is niemand verplicht om effectief de volledige 168 uren te gaan werken: als je een fulltime-job fysiek of mentaal niet aankan, kan je gerust bijvoorbeeld halftijds gaan werken, 84 uur per week dus. Natuurlijk moet je dan niet verwachten dat daar dan nog een volledig loon tegenover staat…”

Nog steeds volgens de vakbonden zou de maatregel ook kunnen leiden tot werkloosheid. Klopt dat?

“Hier slaan de vakbonden de bal grondig mis. Werkloosheid betekent niet werken, dus 0 uren per week. In het akkoord wordt er daarentegen juist afgesproken dat er méér uren gewerkt zullen worden! Ik begrijp dus niet wat hun probleem is! (lacht)”

Wordt er geraakt aan de index?

“Helemaal niet. Het index-mechanisme blijft volledig bestaan. Wat we wel gaan doen, is de index terug in balans brengen. Zoals je wel weet, wordt de index berekend op basis van een indexkorf, waar zowel producten inzitten die duurder worden als producten die goedkoper worden. Alleen is de index momenteel niet in evenwicht: er zitten meer producten in de korf die duurder worden, dan producten die goedkoper worden. Daarom moet de indexkorf dringend herbekeken worden: producten die duurder worden moeten eruit, producten die goedkoper worden moeten erin. Op die manier kunnen we de index terug in balans brengen, om zo te voorkomen dat de spilindex nog overschreden wordt in de toekomst. Wij staan immers voor een duurzaam beleid, zonder verspilling.”

Een andere ietwat controversiële maatregel van het akkoord is de herinvoering van de kinderarbeid. Waar maakt men zich eigenlijk druk om, het is toch duidelijk dat de markten gerustgesteld moeten worden?

“Inderdaad. We moeten competitief blijven, en de economische realiteit is nu eenmaal wat hij is. De markten worden terecht boos, maar met dit akkoord zullen we de markten zeker terug blij maken. Merk trouwens op dat kinderarbeid niet verplicht wordt, maar enkel mogelijk wordt, op vrijwillige basis en mits goedkeuring van tenminste één van de ouders!

(diepe zucht) We moeten dringend af van het waanbeeld dat er zoiets bestaat als “gratis” onderwijs. Het is hoog tijd dat scholen hun leerlingen de échte kostprijs kunnen aanrekenen, zowel in het kleuter-, lager als middelbaar onderwijs. Dat gaat toch al gauw over zo’n 10.000 euro per jaar. Het is niet meer dan normaal dat we de schoolgaande jeugd dan ook toelaten om, als ze dat willen, zelf te gaan werken om hun studies te bekostigen. Dat is in feite een sociale maatregel, want anders zouden de ouders die kostprijs helemaal zelf moeten betalen!”

De voorhistorische vakbonden noemen het akkoord sociaal onverantwoord. Natuurlijk gaat het om conservatieve dinosauriërs die de broodnodige veranderingen willen tegenhouden. Zo sturen ze het land de afgrond in. Dit akkoord is echter wel degelijk sociaal verantwoord, nietwaar?

“Zeer zeker! We hebben het aloude principe gehanteerd: “de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten.” Uit een wetenschappelijke studie is gebleken dat de bevolkingsgroep met de sterkste schouders de metaal- en spoor-arbeiders tussen 25 en 45 zijn. Bankiers en bedrijfsleiders blijken daarentegen gemiddeld genomen erg fragiele schoudergewrichten te hebben.

We hebben veel te lang vér boven onze stand geleefd. Bovendien komt de vergrijzings-tsunami op ons af! (opgewonden) Tegen 2050 zijn er, volgens onze berekeningen, voor elke werknemer, 8.374 gepensioneerden! (hyperventilerend) En tegen 2075 loopt dat zelfs op tot 3,8 miljoen gepensioneerden per werkende! Dat is niet meer houdbaar! We moeten dus dringend de pensioenen redden. De mensen worden ouder, dus het is normaal dat ze langer moeten werken. Een loopbaan van 50 jaar voltijds werken [168 uur per week, nvdr] moet de norm worden. Wie in de hangmat van een 38-urenweek wilt blijven liggen, die moet dan maar in verhouding langer blijven werken [221 jaar, nvdr] voor een volledig pensioen. Duurzame pensioenen zijn kostenneutraal: het gemiddeld pensioen moet verlaagd worden tot 0 euro. Wie langer gewerkt heeft, krijgt wat meer dan het gemiddelde; wie minder lang gewerkt heeft, krijgt wat minder en zal dus moeten betalen. Eerlijk is eerlijk.”