George en ik hebben de laatste weken al meer kilometers afgelegd dan dat ik lijnen schreef in mijn blog. Als ik een tijdje niet meer heb geschreven, neig ik iedere keer weer naar het chronologisch overlopen van de tijd die verstreken is. Ik ben geen verslaggever, nooit geweest. Ik vecht met de chronologie en de belangrijkheid der belevenissen. En hoe je het draait of keert, er zijn ook nog dingen waarover ik liever niet schrijf. Ik staak dan maar opnieuw die strijd en koester de momenten die ik de voorbije veertien dagen weer mocht beleven. Je moet ook weten dat ik nu reeds 6 dagen bezig ben met het schrijven van de vorige lijnen. Terwijl mijn rechterwijsvinger alle kracht zet om een toets in te drukken, tikt mijn rechter middenvinger er snel nog enkele letters tussen; fuck you vinger! Met mijn linkerhand, die door mijn onderwijzer van het eerste leerjaar als minderwaardig werd bestempeld met een houten regel, begin ik dan te corrigeren. Het voelt onnatuurlijk. Met mijn karakter is het ook moeilijk schrijven als de snelheid tussen vingers en hersenspinsels niet meer klopt. Ik loop verloren in mijn eigen lijnen. Ook terwijl ik spreek, struikel ik vaak over mijn woorden. Ik heb altijd wat gemompeld, misschien daardoor dat de achteruitgang van mijn spreken nog niet zo merkbaar is. Ilse heeft net mijn blaasbeest aangesloten, zo moeten mijn longspieren minder hard werken en kan ik me beter concentreren op het schrijven. Kun je het zien dat ik vlotter typ? Met het blaasbeest is het of er opnieuw levenskracht in mijn lijf gepompt wordt. De achterdeur staat al even open, maar ik hoor nu pas de heerlijke zomergeluiden van bries en vogel. De trilogy 100 van Philips schept lucht en leven, een baseline uit de mond van een ervaringsdeskundige. Geïntrigeerd door levenskracht, las ik net nog even een relaas van Stephen Hawking over de impact van ALS op zijn leven. Hij laat de ballast, die zijn ALS lichaam is, over aan gespecialiseerde zorgenden zodat hij zich verstandelijk voluit kan focussen op de wetenschap en gevoelsmatig op zijn liefste mensen. Zijn wetenschap over de cosmos lijkt hem de kracht te geven om evenwicht te vinden tussen de nietigheid en de volheid van het zijn. Als alles goed gaat, zien we deze wonderbaarlijke levenskunstenaar op 4 september tijdens een lecture in Cambridge.
