De manifestanten zijn op 2 juni vanuit Parijs vertrokken en willen ten laatste op 2 juli aankomen in Straatsburg, waar ze aan de leden van het Europees Parlement en de afgevaardigden van de Raad van Europa willen vragen het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens ook echt toe te passen.

Een passage langs het Luxemburgse Schengen moet wijzen op de mislukking van het gelijknamige verdrag uit 1985, dat het vrije verkeer van personen in de Schengen-zone moet garanderen. Maandagavond kwam de groep aan bij het station van Leuven, waar lokale sympathisanten een kleine persconferentie hielden.

Gefaalde immigratiepolitiek

De groep bestaat uit 118 sans-papiers, onder wie 8 vrouwen. Ze komen vooral uit Afrikaanse landen zoals Mali, Ivoorkust en Senegal en verblijven al jaren in Parijs. Onder hen Sissoko Anzoumane, één van de twee deelnemende manifestanten mét papieren.

Hij is de officieuze woordvoerder van de groep: “De Europese immigratiepolitiek van de voorbije vijftig jaar is volgens mij volledig mislukt en is gewoon geldverspilling. De EU geeft miljoenen uit om mensen uit te wijzen die binnen de korste keren terug komen. Het werkt gewoon niet en daarom is het hoog tijd om iets anders uit te denken.”

De manifestanten willen met hun mars de regularisatie vragen van alle sans-papiers die zich op het Europese grondgebied bevinden. Daarnaast willen ze bescherming en respect voor de mensen die asiel aanvragen, alsook de vrije circulatie van migranten.

De Franse Françoise Carrasse, die de groep naar eigen zeggen al jaren kent, wijst erop dat velen onder hen al jaren hun kinderen, vrouwen of ouders niet hebben gezien.

Carrasse begeleidt de sans-papiers vanuit Parijs. Ze springt heel familiair met hen om en het valt op dat er veel wederzijdse affectie en vriendschap is. Toch deelt Carrasse rake klappen uit.

Ze fulmineert tegen het Franse asielbeleid: “Het hele systeem is gericht op een systematische economische uitbuiting van sans-papiers. De jobs die vandaag niet gedelokaliseerd kunnen worden, die in andere sectoren toevertrouwd worden aan lagelonenlanden, daar gebruikt men onderbetaalde sans-papiers voor. Die praktijken zijn wijdverspreid en iedereen zwijgt, want dat komt mooi uit. Het Franse credo van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid is één grote hypocrisie.”

Onbegrijpelijke behandeling asielaanvragen

Ondertussen klopt federaal staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) zich op de borst voor een geslaagd asielbeleid. Maandag, in een toespraak bij de voorstelling van het activiteitenrapport ‘Binnenlandse Zaken 2011’ wees ze op een daling in het aantal asielaanvragen. Ze kondigde ook een voorlopig einde aan van de asielcrisis. Ook trekt De Block binnenkort naar de Balkan om daar jongeren af te raden naar België te komen.

Nog op maandag kwam via Collectif Sans Papiers Europe het nieuws binnen dat in een gesloten centrum in Brugge een Pakistaanse man een einde heeft willen maken aan zijn leven.

Tien jaar van regularisatieprocedures hadden hem niets opgeleverd. In het nieuwe gesloten centrum Caricole, in Steenokkerzeel, zou een groep van 12 mensen al een week in hongerstaking zijn. Zij protesteren naar verluidt tegen de onbegrijpelijke behandeling van hun asielaanvragen.