We vroegen enkele deelnemende organisaties waarom ze de Europese actie ondersteunen en welk beleid ze willen.

Aandacht voor de sociaal zwakkeren

Ilse Hackethal werkt bij Samenlevingsopbouw, de initiatiefnemer van de picknick. Volgens haar is deze Europese actie zeker geen ver-van-mijn-bed-show. “In Antwerpen leeft nu al een kwart van de bevolking onder de armoedegrens. We willen de armoede ook hier in Antwerpen onder de aandacht brengen en solidariteit vragen voor deze zwakkere groepen,“ aldus Ilse. We vragen de overheid om meer aandacht te hebben voor deze zwakkere groepen en een echt sociaal beleid te voeren. Er zijn middelen, ze moeten gewoon beter verdeeld worden”, vindt ze. 

Volgens Mike De Hert, coördinator van ABVV-jongeren, onderschatten veel mensen wat er gaande is. “Ze staan er niet bij stil dat de kleine vissen het gelag betalen van het gepruts van de grote vissen. De crisis waar we weinig mee te maken hadden, wordt zomaar afgewenteld op de gewone man. Er zijn in België nog geen Griekse of Spaanse toestanden, maar het is op komst. We zitten al aan een tweede besparingsronde op een jaar tijd en dit zal niet de laatste zijn”, aldus De Hert.

Hij vindt ook dat de overheid dringend keuzes moet maken in welke sectoren ze wil investeren. “Het is duidelijk dat de multinationals steevast contractbreuk plegen. Ik begrijp niet waarom de overheid ze onvoorwaardelijk blijft steunen en niet meer investeert in andere en duurzame sectoren, want alleen besparen op de schouders van de werklozen en de werkenden zal de crisis enkel verergeren”.  

Er is geld genoeg in onze maatschappij. Het wordt gewoon niet eerlijk verdeeld. Het is bizar dat weinig mensen dat door hebben. De sterkste schouders moeten een eerlijke bijdrage leveren en dat gaat van multinationals tot speculanten. De maatregelen van Di Rupo treffen nauwelijks de mensen die nu al zo goed als geen belastingen betalen. Als de regering haar besparingsbeleid blijft verder zetten, dan vrees ik dat dit niet de laatste actie zal zijn en zullen we minder moeite hebben om mensen te overtuigen om actie te voeren”, aldus De Hert. 

De sociale en asociale visie op Europa

Volgens Peter Mertens van de PVDA zien we met de Europese actie van vandaag de twee visies over Europa. De ene is de kortetermijnvisie die we volgens Mertens ook terugvinden in de mainstreammedia en zelfs in de publieke media. “Het is een visie die moord en brand schreeuwt over de Europese solidariteitsacties van vandaag en zo ongestoord mogelijk de Duitse besparingspolitiek overal wil doordrijven met een hervorming van de arbeidsmarkt naar onderbetaalde tijdelijke jobs. Daarvoor moet ook het stakingsrecht aan banden gelegd worden”, zegt hij. 

“Die visie botst met de langetermijnvisie die verder durft te kijken en die bekommerd is om het sociaal welzijn van de werkende mensen in Europa, een visie die zegt dat we met deze besparingen de crisis enkel verergeren. Kijk naar Spanje waar werklozen helemaal zonder uitkering vallen en naar Griekenland waar men niet alleen helemaal de uitkering verliest, maar ook zijn ziekteverzekering als langdurig werkloze”, aldus nog Peter Mertens.

Lokale dynamiek tegen rechts stadsbestuur

Ivo Janssen van Rood wijst erop dat de stad de armen meer en meer probeert weg te jagen met onder andere hoge huurprijzen. In de nota De Wever staat het ook letterlijk, volgens Janssen: “We mogen niet toelaten dat de stad enkel een plek wordt voor de hogere en middeninkomens. De toenemende kloof tussen arm en rijk moet tegengegaan worden door een betere verdeling van de middelen”. 

Rafa Grinfeld van Occupy Antwerpen ondersteunt de actie en vindt de lokale dynamiek heel belangrijk: “Met een rechts stadsbestuur op komst zal er sowieso meer sociaal verzet komen in Antwerpen”.

Edwin Delanoeye is voormalig werknemer van De Acht vzw  en momenteel langdurig werkloos. Hij ondersteunt de actie omdat het Europese besparingsbeleid zich ook vertaald naar een asociaal lokaal beleid.  “Binnenkort zal men duizenden werklozen krijgen die het met hun partner moeten stellen met minder dan achthonderd euro per maand.”

“Ik ben tevreden dat er vandaag ook een lokale actie is. Dat kan in de toekomst een lokale dynamiek losmaken. Dat zal  ook echt nodig zijn met het komende bestuur. De laatste jaren hebben we ook al niet echt een sociaal beleid gehad. De uitsluiting is toegenomen.  Men heeft een instrumentarium gecreëerd om uitsluiting vorm te geven en de komende ploeg zal dat instrumentarium nog meer gebruiken om de uitsluiting schrijnender te maken.”

Vermogensbelasting als redding

Olivier Remy, secretaris bij LBC Antwerpen, ondersteunt de Europese actiedag en is blij met de lokale actie. “De noden in een grootstad als Antwerpen zijn heel hoog. Zo is de kinderarmoede gestegen. Er zijn al weinig middelen en als er nog eens bespaard worden, dan vallen er nog meer mensen uit de boot. We zitten nog niet in Spaanse of Griekse toestanden, maar ook hier beginnen de maatregelen te wegen.  De degressiviteit van de werkloosheid zal bijvoorbeeld vooral de mensen treffen die het al moeilijk hebben. Hierdoor tast je het sociaal weefsel aan”.

“We vragen aan Europa, aan België, aan het stadsbestuur om te besparen op een manier die geen schade berokkent aan het sociaal weefsel en aan de zwaksten in de maatschappij. We pleiten voor een rechtvaardige fiscaliteit. Men moet de lasten verschuiven van arbeid naar vermogens. We zijn één van de weinige landen zonder vermogensbelasting. Terwijl je met het belasten van de hoge inkomens meer ruimte creëert om een deel van de besparingen te bekostigen zonder de mensen te treffen”, aldus nog Olivier Remy.

Krapte en discriminatie

Ook Jamal Belmahi werkt bij Samenlevingsopbouw en is één van de initiatiefnemers van de actie. “De toename van werkloosheid en armoede is ook bij ons een realiteit. Dat merken we bij het ondersteunen van onze doelgroepen. Als we bijvoorbeeld met een jonge Marokkaan werk gaan zoeken, merken we dat het veel moeilijker is. Er zijn niet alleen minder jobs, de discriminatie op de arbeidsmarkt is ook toegenomen.”

“Ik werk ook rond sociale huisvesting op het Kiel. Het is nu al een ramp en als je de nota van De Wever bekijkt, zal het er erger worden. Recht op sociale huisvesting wordt gekoppeld aan de mate van kennis van de taal, waarbij de sociale huisvestingsmaatschappij de bevoegdheid krijgt om je taal te testen. Dit zal een een rare relatie creëren tussen de huisvestingsmaatschappij en de huurder.“