De wereld verwelkomt een dezer dagen zijn 7 miljardste bewoner. De voorbije 50 jaar is de wereldbevolking gewoon verdubbeld en tegen het midden van deze eeuw zouden we al met 10 miljard zijn, wat betelkent dat er nog eens 3 miljard mensen bijkomen. Het gros daarvan zal in steden van het Afrikaanse en het Indische subcontinent worden geboren. Waren er in 1950 drie Afrikanen voor elke Europeaan, dan zullen er dat in 2100 vijf zijn. Dat dit uiteindelijk kolossale veranderingen met zich mee zal brengen is niets nieuws, maar die veranderingen zullen anders zijn voor de westerse bevolkingen dan voor de rest.
De Europese bevolking is vandaag reeds de oudste ter wereld en het gemiddelde geboortecijfer ligt met 1,5 kinderen per vrouw onder het vervangingsniveau. Over het ganse continent sterven meer mensen dan er kinderen geboren worden en terwijl de levensverwachting steeds verder toeneemt, zijn 19 van de 20 landen met de oudste bevolking Europees. Tegen 2050 zullen 60% van de Italianen broer, noch zus, noch neef, noch oom of tante hebben. Rusland heeft dan weer het 178ste laagste geboortecijfer ter wereld, met een bevolking die de volgende drie decennia met 13% zal dalen.
Ook Japan verwacht tegen 2050 een toename van het aantal +60-ers tot 42% van de gehele bevolking, vergeleken met 31% vandaag.
Toch denkt David Bloom, die economie en demografie doceert aan Harvard University’s school of public health, dat de gevolgen van de vergrijzing overdreven worden en dat ze kunnen worden verzacht door meer vrouwen in de arbeidsbevolking op te nemen, de pensioengerechtigde leeftijd op te trekken, hogere spaarquota in te voeren en vooral door migratie.
Maar dat laatste is controversiëel. Om een gezonde afhankelijkheidsratio te behouden – de relatieve omvang van de werkende en niet-werkende bevolking- zou Europa tegen 2050 liefst 1,3 miljard migranten moeten opnemen, een beweging die dusdanige sociale en politieke gevolgen zou hebben dat de gevolgen ervan onbeschrijflijk zijn.
Joël Cohen, een expert inzake demografie aan de Rockefeller University, denkt dat ‘regeringen zullen moeten toegeven dat ze grotere inspanningen zullen moeten leveren voor de integratie, opleiding, en gezondheidszorg van cultureel steeds diversere immigranten en dat ze zich de volgende 40 jaar moeten voorbereiden op de komst van 2,5 tot 3 miljard mensen in de steden van armere landen. Dat betekent de aankomst van 1 miljoen mensen in die steden… om de 5 dagen.
Hij roept de rijkere landen op hun levensstijl aan te passen en nieuwe technologieën te ontwikkelen om de klimaatswijziging aan te pakken en de exploitatie van grondstoffen te beschermen. De gevolgen van niets doen zullen vooral de armere bevolking treffen, die uiteindelijk verplicht zullen worden innovatieve oplossingen te bedenken voor problemen waarvoor de geïndustrialiseerde wereld nog steeds geen antwoorden heeft.
(Bron: ‘Seven billion and counting’, New Demographics, Financial Times)
Bron : Financial Times / Express.be
