Staakt-het-vuren
Ruim twee jaar geleden werd na de vorige
belegering van Gaza (Operation Pillar of Defence) op 22 november 2012 een
wapenstilstand afgesproken. Gedurende de eerste drie maanden van deze
wapenstilstand werden 6 Palestijnen gedood en 618 verwond door Israëlische
schendingen van het bestand.
Voor de Palestijnen was dit staakt-het-vuren
dus helemaal geen geweldloze periode, ondanks de inspanningen van de
Palestijnse overheden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza om van hun kant
het bestand te respecteren. Op de Westelijke Jordaanoever zijn immers meerdere
strijdgroepen actief, met elk hun eigen agenda. Ook in Gaza opereren talrijke
verzetsbewegingen die totaal losstaan van Hamas en zelfstandig opereren.
Pas op 25 februari 2013 verbrak een
Palestijnse verzetsgroep het bestand door het afvuren van een raket vanuit
Gaza. De VRT berichtte toen over ‘de eerste schending van het bestand vanuit Gaza’ zonder er bij te vermelden dat Israël datzelfde bestand ondertussen al meer dan
honderd maal had geschonden.
Tijdens de twee weken voorafgaand aan de
ontvoering van drie Israëlische jongeren op 13 juni 2014 was de situatie
gelijkaardig: voortdurende schendingen van het bestand door Israël, af en toe
doorbroken door reacties vanuit Gaza:
(Week 5 juni -11 juni)
- Israël voerde 76 raids en huiszoekingen
uit bij Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever; hierbij werden 28
Palestijnen gevangen, waaronder 4 kinderen en een vrouw; - in Gaza werd een militant vermoord en 3
burgers verwond, één Palestijn die bij eerdere aanvallen verwondingen opliep,
is hieraan bezweken; - vanuit zee werden meerdere malen Palestijnse
vissers beschoten voor de kusten voor Gaza, in de zone waar het hen volgens het
bestand toegestaan was om te vissen; - in het Palestijnse deel van Jeruzalem
vonden talrijke huiszoekingen en (nachtelijke) raids plaats; hierbij werden 11
Palestijnen opgepakt, waaronder een kind.
De week daarvoor was het niet veel beter:
(Week 29 mei – 4 juni)
- een Palestijnse burger werd doodgeschoten
aan het Za’atrah checkpoint, ten zuiden van Nablus; - er werden 80 huiszoekingen verricht op de
Westelijke Jordaanoever, waarbij 40 burgers werden gearresteerd, waaronder 7 kinderen; - in het Palestijnse deel van Jeruzalem werden een huis, 4 car wash stations en
2 auto garages vernield; de bedoeling is om bepaalde wijken van Jeruzalem
etnisch te zuiveren van Palestijnen om zo ruimte te maken voor Joodse
kolonisten en er een Joodse meerderheid te bekomen.
Dit patroon herhaalt zich voortdurend sinds
het overeenkomen van de wapenstilstand in 2012, wat er duidelijk op wijst dat
dit geen eenmalige incidenten zijn, maar gewoon structureel beleid.
Dit beleid
is er op gericht zoveel mogelijk Palestijnen te verjagen uit hun huizen door
moorden, willekeurige arrestaties, pesterijen en landonteigeningen. Het ultieme
doel is de demografische evolutie (de Palestijnse bevolking groeit veel sneller
aan dan de joods-Israëlische) te stoppen of op z’n minst te vertragen.
Wapenstilstand betekent verdere
bezetting en kolonisering
De wapenstilstand werd dus niet verbroken
door Hamas met de ontvoering en moord van de drie kolonisten op 13 juni 2014
(er is trouwens nog steeds geen bewijs geleverd dat Hamas hier achter zit). De
wapenstilstand werd door de regering Netanyahu ontelbare malen geschonden
maanden en jaren eerder, met als doel het etnisch zuiveren van het Palestijns
deel van Jeruzalem en het verderzetten van de kolonisatie op de Westelijke
Jordaanoever.
De echte druppel voor de inval was de
vorming van de eenheidsregering die Hamas en Fatah hadden aangekondigd op 2
juni jongstleden, en die internationaal – zelfs door de VS en de EU – werd
verwelkomd. Tot dan waren de Palestijnen steeds verdeeld geweest tussen Hamas
in Gaza en Fatah op de Westelijke Jordaanoever als respectievelijke
autoriteiten.
Wat ook opvalt is dat de meeste van deze
misdaden, moorden en onteigeningen op de Westelijke Jordaanoever worden
gepleegd, waar het “gematigde” Fatah van Mahmud Abbas het voor het zeggen heeft
en van waaruit geen raketten worden afgeschoten. Hamas regeert enkel over Gaza.
Er wordt in de berichtgeving over deze
recente aanval op Gaza ook nergens nog verwezen naar wat amper één maand
eerder, op 15 mei 2014, was gebeurd. Toen werden twee Palestijnse jongens van
16 en 17 jaar koelbloedig neergeschoten, terwijl ze passief stonden toe te
kijken op straat. De bewijzen waren verpletterend. De dader werd live gefilmd
door CNN. Er kwam geen verontwaardigde reactie uit het buitenland. Er werd niet
opgeroepen dat Palestina ‘het recht heeft zich te verdedigen’
Duizelingwekkende cijfers
De hierboven vermelde cijfers gaan slechts
over de voorvallen van de laatste twee weken voor de ontvoering van de 3
kolonisten. Als we de statistieken van de laatste 20
jaar erbij nemen zien we dat:
- 53.000 nieuwe woningen voor de kolonisten
op Palestijns grondgebied zijn gebouwd; - 15.000 Palestijnse woningen zijn vernield;
- 4.500 nog uit te voeren bevelen tot het
vernielen van Palestijnse woningen zijn uitgevaardigd; - 11.000 Palestijnen uit hun woningen in
Jeruzalem zijn verjaagd; - het aantal kolonisten in de bezette
gebieden is verdubbeld tot maar liefst 500.000; - in maart 2014 er 5224 Palestijnse
politieke gevangen waren, waaronder 210 minderjarigen en 11 parlementsleden; - in 2012 het aantal opgesloten Palestijnen
in hongerstaking 2400 bedroeg (ter vergelijking: tijdens het Apartheidsregime
in Zuid-Afrika waren er 700 hongerstakers in 1989) - sinds 2000 werden meer dan 7096
Palestijnen gedood.
Bovendien werden sinds 2000 alleen meer dan
1400 kinderen gedood door de Israëlische strijdkrachten of door Joodse
kolonisten. Het meest opmerkelijk cijfer is toch wel dit: in 79 procent van de
gevallen werden de Palestijnen als eerste aangevallen na een staakt-het-vuren.
Deze cijfers tonen aan dat de Palestijnen – zowel in Gaza als op de Westelijke
Jordaanoever – ondanks de draconische, discriminerende, vernederende en
racistische maatregelen die ze moeten ondergaan, zeer geduldig met hun lot
omgaan. Als er één partij in dit conflict het veelvuldig geciteerde mantra
“exercise restraint” (‘wees terughoudend’) uitvoert, dan tonen deze
statistieken dat het de Palestijnen zijn.
Om een conflict goed te begrijpen en
kaderen, is een grondige en diepgaande analyse noodzakelijk. Tegenwoordig
verlopen oorlogen niet enkel op het slagveld zelf, maar ook via het internet en
de sociale media. Om tussen het vele kaf het weinige koren te ontwaren, is
grondig onderzoek dus onontbeerlijk.
De cijfers in dit artikel geven een heel
andere context aan de recente gebeurtenissen. Door aan de ruime historische
samenhang geen aandacht te schenken geven de media de indruk dat de recente
escalatie in een vacuüm gebeurt, zonder enig verband met al wat er aan
voorafging.
Door het argument van Israël kritiekloos over te nemen dat het
huidige geweld zou begonnen zijn met de ontvoering van drie jonge Israëli’s,
geven de media geen objectieve weergave van de feiten. De mensen van Gaza zijn
het bloedige slachtoffer zijn van dit stilzwijgend goedkeuren door het Westen.
Cijfers:
