De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

EliAthene – Een beetje vergeten Griekenland – K.Y.A.D.A

EliAthene – Een beetje vergeten Griekenland – K.Y.A.D.A

maandag 25 januari 2016 21:11
Spread the love

Eerst even wat smijten met feiten 🙂

Factbook Greece – CIA:

  • jeugdwerkloosheid (15-24 jaar) = 64,2%
  • werkloosheid = 27% (cijfers 2013)
  • sectoren tewerkstelling: 12,9% landbouw, 14,7% industrie, 72,4% diensten
  • % bevolking die leeft onder de armoedegrens = 44% (bijna de helft!)
  • 199 staatsloze personen
  • 850.000 aangekomen vluchtelingen

K.Y.A.D.A

Vandaag had ik een ontmoeting met Eleni Katsouli, hoofd van K.Y.A.D.A (Athens municipality reception & solidarity centre). Het centrum staat in voor verschillende vormen van hulpverlening aan mensen die dakloos zijn, maar ook aan mensen die wel een dak boven het hoofd hebben, maar bijvoorbeeld (onder andere) geen eten of kleren kunnen kopen. 

Het centrum biedt 122 slaapplaatsen (52 personen kunnen overnachten in het centrum zelf, 130 andere mensen kunnen terecht in een door K.Y.A.D.A afgehuurd hotel), deelt 1500 warme maaltijden uit tweemaal per dag – voor iedereen die aanschuift, geen legitimatie nodig –, biedt een onderhoudsprogramma aan voor zes maanden aan 200 mensen (die een vast maandbudget krijgen om naar de supermarkt te gaan, kleren te kopen, etc), deelt aan 2700 mensen per maand een pakket uit met basisbenodigdheden (zoals voedsel, gratis medicatie, zeep, kleren, …) en heeft sociaal werkers die ondersteuning bieden op straat zelf (zoals ik het ongeveer begrepen heb: rijden ze onder andere rond met een mobiele douche, etc).

Nieuwe armen 

Eleni vertelde mij dat er sinds het jaar 2008, een knauw is gekomen in het sociale zekerheidsstelsel van Griekenland (wat uiteraard geen nieuw nieuws is, maar het opfrissen waard), waardoor meer en meer mensen op straat belandden en (nog steeds) belanden. Het gaat hier dus niet enkel over de arme mensen die al arm waren, maar het betreft daarnaast bijkomend een downfall van (een niet te verwaarlozen deel van) de middenklasse. Natasja Skuli, sociaal werkster, vult aan dat het eerste wat trouwens opviel in het straatbeeld, na enkele maanden “economische crisis”, was dat meer en meer winkels hun deuren begonnen te sluiten (wat betekent: dat meer en meer mensen werkloos werden) – Het percentage leegstand is trouwens, met eigen ogen te zien, echt énòrm hoog – . Een tijd later steeg dan ook het aantal mensen dat op straat belandde en/of om hulp kwam vragen. 

Om de situatie wat meer in detail te schetsen met recente cijfers: in november 2015, leefden er ongeveer 1600 op straat in Athene. In dit cijfer zijn niét meegerekend de mensen die enkel een dak boven het hoofd hebben (lees: die voor de rest geen toegang meer hebben tot elektriciteit, water, verwarming, geen eten meer kunnen kopen, ..), omdat het heel erg moeilijk is om daar zicht op te krijgen. Je kan niet weten wat er zich achter de gevels van de krotten (die alom vertegenwoordigd zijn in het straatbeeld – ik vermoed sommige gekraakt – ) afspeelt, er is geen tijd (geld) om sociaal werkers letterlijk in elk huis te kunnen laten binnengaan. 

Volgens Eleni is er in Athene sprake van minstens een grote groep (aantal dus niet exact gekend) nieuwe armen. Het betreft mensen die hun job verloren, en nog net hun huis kunnen afbetalen (of huren) of in een kraakpand wonen, maar niet langer in de andere basisbehoeften zoals water, elektriciteit, eten, kledij, medicijnen (vaak is er bijvoorbeeld geen geld meer over om de ziekteverzekering te betalen, waardoor medicijnen niet langer worden terugbetaald, en behandelingen in privé-ziekenhuizen erg duur worden), zeep, etc kunnen voorzien. Vooral deze (niet altijd zichtbare, want zij proberen zoveel mogelijk hun problemen in de familie zelf op te lossen) nieuwe armen, doen beroep op de noodhulp van “één pakket per maand” van K.Y.A.D.A. De organisatie deelt elke maand zo’n 9000 pakketten uit, die elk op hun beurt gemiddeld dienst doen voor 2,6 mensen: 24.000 mensen dus in het totaal. Een hallucinant cijfer, als je weet dat dat bijvoorbeeld de volledige gemeente Wetteren (of Ronse) betreft. De pakketten worden gesponsord door bedrijven, scholen en “everyday people” en iedereen die deze nodig heeft, kan ze maandelijks afhalen.

Geen hulp voor iedereen

Maar niet elk project kan aan alle hulpvragen tegemoet komen. 2900 personen dienden een aanvraag in voor zesmaandelijkse budgettaire hulp om hun leven opnieuw op de rails te proberen krijgen. Het werkbudget liet echter slechts 200 mensen tot het project toe. (De andere 2700 mensen werden verwezen naar het project dat ik hier net boven beschreef – maandelijkse hulp van een pakket om te proberen voorzien in basisbehoeften).

Ook wat betreft opvangplaatsen kan niet voor iedereen plaats voorzien worden. Drug- en alcoholmisbruikers krijgen om te beginnen zelfs geen toegang. Zij worden verwezen naar afkickcentra en dienen er eerst af te rekenen met hun verslaving, vooraleer K.Y.A.D.A kan/wil inzetten op reïntegratie in de maatschappij. Kanttekening hierbij is wel dat deze personen er vaak voor kiezen op straat te blijven wonen, en geld te vragen aan voorbijgangers, om drugs, alcohol, te kunnen kopen. Zij zouden er dus voor kiezen zich niet te willen schikken naar de regels in een centrum, waar een bepaalde centrumwet geldt, en waar men niet onmiddellijk voorziet in budgettaire hulp, maar wel brood, bed en bad verschaft. Ik spreek hiermee geen waardeoordeel uit, want veel mensen die op straat leven in Athene, lijden naast/door drug- en alcoholmisbruik ook aan psychose, dus raken soms het contact met “de realiteit” kwijt, vertelde Eleni mij.

Nieuwe arme alleenstaande ouderen

Volgens K.Y.A.D.A heeft voornamelijk de specifieke groep van nieuwe arme alleenstaande ouderen het erg zwaar. Het gaat hier over een grote groep van mensen, die blijkbaar bij de hulpverlening deels uit de boot valt. De toegang tot opvang voor oudere mensen zou blijkbaar minder prioritair zijn dan voor ontheemde families (en, sinds enkele maanden, vluchtelingen). (Hoe de vork hier precies in de steel zit, moet ik nog eens verder uitpluizen) Enkele redenen waarom misschien deze groep alvast vrij groot te noemen is, is waarschijnlijk omdat er alleszins 1) in absolute cijfers meer oudere mensen zijn in Griekenland dan jongere, gezien ook daar “vergrijzing” optreedt en 2) het minimumpensioen maar 380 EUR is (kanttekening: in Griekenland mocht je stoppen met werken na 18 jaar werkjaren, met garantie op het verkrijgen van een basispensioen van 380 EUR per maand, ongeacht het tijdens de werkjaren verdiende loon) en het gemiddelde pensioen slechts 850 EUR hoog is.

8 januari 2016, vond trouwens in Athene een grote betoging plaats van gepensioneerden en van mensen die bijna pensioengerechtigd zijn. De oproerpolitie deinsde er naar de bronnen die ik las, niet voor terug hardhandig op te treden tegen de deelnemende burgers. Aanleiding voor de betoging was dat de regering, maar voornamelijk de minister van Werk, Sociale Zekerheid en Sociale Solidariteit, George Katrouglas, in september namelijk een wetsvoorstel indiende om nog een bijkomende besparingsronde door te voeren op de pensioenen. Kanttekening: wat er eventueel volgens het IMF ook allemaal te zeggen valt (kritischerwijs) over een systeem waar sommigen bijna soms zonder te werken toch recht hebben op een basispensioen…, de wet bestond/bestaat, dus mensen schikten daar terecht hun levens naar. Aan het basispensioen werd tot vandaag nog niet geraakt (al aast het IMF daar wel op, de ECB waarschijnlijk ook), maar de rest van de pensioenen zijn sinds 2010 al met 40% gedaald (in 11 stappen, het laatste wetsvoorstel betreft de 12de stap).

take down
the paywall
steun ons nu!