Het bankgeheim is nog niet weg!

De wet inzake het bankgeheim is sinds 1 juli 2011 aangepast, maar van een afschaffing is zeker geen sprake! Vanaf dan zal de belastingdienst inlichtingen kunnen vragen aan een financiële instelling wanneer in één of ander dossier van een belastingplichtige “aanwijzingen voor belastingontduiking worden gevonden”. Deze formulering zal leiden tot heel wat procedure- en interpretatieproblemen.

De procedure voor de opheffing van het bankgeheim in de nieuwe wet heeft het de fiscus ook niet gemakkelijker gemaakt. Eerst worden de gezochte inlichtingen aan de belastingplichtige zelf gevraagd. Die krijgt daarvoor een maand de tijd. Als er geen antwoord komt of als de belastingdienst vermoedt dat er gegevens worden achtergehouden, zal de inspecteur zich kunnen richten tot de financiële instelling.

Maar hij/zij beslist daar niet alleen over. Hij/zij moet daarvoor toestemming krijgen van een directeur. Op de dag dat de vraag om inlichtingen vertrekt naar de financiële instelling, wordt ook de belastingplichtige op de hoogte gebracht. Bestaat het vermoeden dat de belastingplichtige hiervan zal profiteren om zijn frauduleus opgebouwd vermogen te laten verdwijnen? Dan moet hij of zij pas later op de hoogte worden gebracht.

Uiteraard moet de belastingdienst weten tot welke financiële instelling hij zich moet richten. Die informatie zal in de toekomst te vinden zijn bij een centraal aanspreekpunt van de Nationale Bank van België. Iedere bank- ,wissel-, krediet-, en spaarinstelling werd vanaf 1 juli 2011 verplicht om de rekeningnummers en de identiteit van de rekeninghouders door te geven aan dit centrale aanspreekpunt.

Minnelijke schikking

Een slag in het gezicht van elke rechtvaardige burger, is dat de wetswijziging van het bankgeheim verbonden is aan een procedure van minnelijke schikking. Fraudeurs kregen in het verleden al fiscale amnestie en vanaf 2007 bestaat er de mogelijkheid van een permanente regularisatie.

Nu komt er nog eens de minnelijke schikking bij. Kort gezegd: wie na een fiscale amnestie en een permanente fiscale regularisatieregeling toch nog bleef frauderen en uiteindelijk betrapt wordt op fraude, krijgt een nieuwe uitweg. Grote fraudeurs en witwassers kunnen hun proces afkopen zolang de vonnissen en arresten niet definitief zijn.

Zelfs als een rechter en het hof van beroep de fraudeur al heeft veroordeeld tot celstraffen, kan hij zijn straf nog afkopen waardoor de klacht vervalt en het strafblad leeg blijft.

Guido Deckers is nationaal propagandist voor het thema rechtvaardige fiscaliteit bij het ACV