Eigen schuld, dikke Cypriotische bult!
Empowerment, Bankencrisis, economie, Emancipatorische beweging, Bank cyprus, Kalaï -

Eigen schuld, dikke Cypriotische bult!

donderdag 21 maart 2013 20:36
Spread the love

Eigen schuld, dikke bult?
Ik ben ontzet door het gros van de (gepubliceerde) reacties op de discussie van de dag in de Standaard (21/03/13): “Heeft u er 17,47 euro voor over om Cyprus te redden?”

Het gaat over geld, en ineens komt het slechtste van de mens naar boven, weliswaar overgoten met een sausje van rationele argumenten, dat spreekt voor zich.

Mensen maken fouten. Ja, er werd in Cyprus veel te veel op winst en veel te weinig op het bijhorende verlies gefocust. Maar de dikke bult is blijkbaar opeens louter eigen schuld, of in dit geval: de eigen schuld is eigen schuld.
Net op die momenten is solidariteit belangrijk. Solidariteit is doorgaans misbaar wanneer zich geen enkele fout heeft voorgedaan, maar des te meer gewenst wanneer er wel fouten in het spel zijn.

 

Empowerment
Ik ben een groot voorstander van het emancipatorische, empowerende gedachtegoed: problemen mogen niet zomaar – in zeven haasten – opgelost worden op (louter) symptomatisch vlak, er dient een zeker ‘lijden’ te blijven bestaan, opdat men in zichzelf de nodige motivatie kan vinden om in actie te treden. Wie dat lijden wegneemt, ontneemt de persoon/bevolking in kwestie ook de motor om iets aan de situatie te veranderen.
De reacties op sociale media en in de krant zijn, hoe emancipatorisch ze ook klinken, echter van een andere orde: laissez-faire. “Ze hebben het zelf gezocht, laat ze het maar zelf oplossen.”
Waarom zijn ze van een andere orde? Omdat er geen empowerment bestaat zonder ondersteuning.
Frustratie
Een prachtige definitie van empowerment, van de hand van Van Hove, luidt als volgt:“Bij het geven van de juiste hoeveelheid en de juiste inhoud van ondersteuning worden mensen in staat gesteld om toegang te krijgen tot die bronnen van informatie, of tot die bepaalde relaties die hen de mogelijkheid bieden om de controle over hun eigen leven in handen te nemen of te houden.”
Heb ik al gezegd dat het een prachtige definitie is? Ze is in eerste instantie toepasbaar in het orthopedagogische en/of psychologische veld, maar is in situaties als deze ook zeer verhelderend.
Zowel teveel als te weinig als inadequate ondersteuning verhinderen empowerment. Te weinig is laissez-faire, teveel is faire à sa place.
Concreet voorbeeld: a) Cyprus onvoorwaardelijk alle schuld kwijtschelden, b) Cyprus alles zelf laten oplossen, of c) elke Cyprioot een zonnebril geven, zijn vormen van ondersteuning die wellicht helemaal niet constructief of empowerend zullen werken.
Een vraag die daarbij gesteld kan worden, is: willen we dit eigenlijk wel? Of is dit een gelegenheid om onze wraak- woede- en frustratiegevoelens op anderen uit te werken? Wiedergutmachung
Wij Belgen zijn, net als de rest van de Westerse burgers, alles behalve een foutloos parcours aan het lopen: we souperen onze natuurlijke reserves in recordtempo op en leven ver boven een stand die in harmonie is met een zeker ethisch en/of milieubewust niveau.
Ook wij zijn teveel met een zekere winst bezig en te weinig bereid de nodige verliezen te dragen. Kiezen is immers ook verliezen.
Ik hoop echter dat onze kinderen, die daar deels de gevolgen van zullen dragen, ons later niet onze eigen boontjes zullen laten doppen zonder de ondersteuning die we ongetwijfeld hard nodig zullen hebben, wat neer zou komen op “boontje komt om z’n loontje”.

Ik hoop dat de generaties na ons, bereid zullen zijn om een constructieve ondersteuning te bieden die 1) niet zó groot is dat ze ons van alle verantwoordelijkheid ontslaat maar ook 2) niet zó klein is dat ze alle verdere ontwikkeling én Wiedergutmachung onmogelijk maakt. 

take down
the paywall
steun ons nu!