Eerlijke bijdragen, het onafhankelijke rapport van middenveldorganisaties, sociale en ecologische bewegingen, ontwikkelingsorganisaties en geloofsgroepen, die zich groeperen als Civil Society Review, toont aan dat ontwikkelde landen tekort schieten wat betreft hun beloofde nationale bijdragen.

De bijdragen die ontwikkelingslanden leveren blijken wel of minstens voor het grootste deel aan de gemaakte afspraken te voldoen.

Klimaattop in Parijs

“Alle landen moeten een eerlijke bijdrage leveren”, zegt Lidy Nacpil van Asian Peoples’ Movement on Debt and Development. “De studie toont aan dat het de taak is van de ontwikkelde landen om hun uitstoot drastisch te verminderen en te zorgen voor financiering voor de ontwikkelingslanden”, zegt Nacpil.

Met nog een goede maand te gaan tot aan de langverwachte klimaattop in Parijs reageren de middenveldorganisaties eerder teleurgesteld over de VN-klimaatbijeenkomst van vorige week in Bonn.

Daar werd de laatste ronde van de voorbereidende klimaatgesprekken voor de top in Parijs gehouden, waar over een nieuw klimaatakkoord zal worden beslist.  Die top zal plaatsvinden van 30 november tot 12 december, met een mogelijkheid tot verlengingen afhankelijk van de uitkomst van de onderhandelingen.

Nog een berg te beklimmen

Harjeet Singh, de klimaatmanager van Action Aid, zegt dat Bonn heeft aangetoond “dat er nog een berg moet worden beklommen voor het in Parijs tot een effectieve overeenkomst zal komen.”

“Het lijkt erop dat de Europese Unie (EU) haar claim om zij aan zij te staan met de armsten en meest kwetsbaren in de wereld, wat uit het oog is verloren”, zegt hij.

Maandenlang bleef de EU onbeslist over hoe ze de armste gemeenschappen zou bijstaan, zij die het meest van al getroffen worden door de gevolgen van de klimaatverandering. “Nog steeds is het onduidelijk of en hoe ze de mensen die in het oog van de storm staan, zullen helpen.”

Chee Yoke Ling, de directeur van Third World Network herinnert eraan dat we zonder overeenkomst een temperatuurstijging zullen krijgen van meer dan 2 graden Celsius, wat tot aanhoudende onrechtvaardigheid en problemen zal leiden in ontwikkelingslanden.

“De week in Bonn startte met een onevenwichtige tekst van de covoorzitters in het voordeel van de Verenigde Staten en zijn bondgenoten. De ontwikkelde landen blijven weinig engagement vertonen inzake het gelijkheidsbeginsel van de overeenkomst”, zegt hij.

Meer ambitie tonen

Oxfam hoopt dat de 150 landen die nu openlijk hebben toegezegd om hun uitstoot te verminderen, in Parijs zullen bouwen op internationale samenwerking in plaats van op concurrentie. Maar daarvoor moeten de rijke landen veel meer ambitie durven tonen, zegt de organisatie in een verklaring. “Een serieuze mentaliteitswijziging is nog steeds vereist van alle landen, want de toezeggingen die er tot nu toe zijn gedaan, zijn nog steeds onaanvaardbaar en brengen het klimaat in de wereld niet meteen de vereiste veiligheid.”

Landen zoals Kenia, de Marshalleilanden, China en Indonesië hebben hun beloofde inspanningen al verwezenlijkt of de beloofde reductie van de uitstoot zelfs al overschreden.

“In Parijs moeten overheden het eens worden over een robuust raamwerk dat ervoor zorgt dat deze toezeggingen worden versterkt voordat ze in werking treden in 2020”, zegt Tim Gore van Oxfam. “Op dit moment doen de rijke landen gewoon niet genoeg.”

Japan doet bijvoorbeeld ongeveer een tiende van zijn fair share-emissiereducties, terwijl Europa en de VS ongeveer een vijfde bijdragen. Rusland heeft volgens Gore nog niets toegezegd.

“Rijke landen weten dat ze niet aan de verplichtingen voldoen om de klimaatverandering tegen te gaan”, zegt Singh. “Ontwikkelingshulp wordt in de financiën ingeboekt als de financiering van de strijd tegen de klimaatverandering”, zegt hij. “Ontwikkelde landen hebben de mond vol van een oplossing op lange termijn, maar ze dromen over een eindbestemming zonder te weten hoe ze de reis zullen maken.”

“Een klimaatakkoord dat niet zo is ontworpen dat het arme en kwetsbare gemeenschappen zal helpen, zal de onrechtvaardigheid en ongelijkheid alleen maar nog dieper verankeren” besluit hij.

Auteur: Thalif Deen