Vandaag zaterdag 19 mei 2012 vatten we na een eenvoudig ontbijt op het terras een trio trip aan. Gellukkig moeten we geen al te grote afstanden overbruggen en kunnen we alles op een rustig tempo afwerken.

Calatafimi – Segesta:

Dit is onze eerste halte van ons triootje dat we vandaag aandurven. Calatafimi is de plaats waar Giuseppe Garibaldi en zijn vrijheidsstijders in 1860 een beslisssende veldslag leverden. We parkeren ons gitzwart wagentje bij de Chiesa del Santissimo en van daar te voet omhoog naar het Castello Eufemio. Eens boven krijgen we zomaar een fantastisch vergezicht over het berglandschap en de tempel van Segesta die we later zullen bezoeken. Veel blijft er van het Castello niet meer over maar in onze verbeelding zien we hier ridders en freulens die elkaar het hof maken. Het moet hier ooit een zeer bloeiend kasteel geweest van een rijk iemand.

Van smalle straatjes en behendig autorijden:

We tikken in de GPS onze volgende halte in om snel en zonder zorgen daar te geraken. Mis, kompleet mis of wat had je gedacht. Door een foutieve instelling in de GPS loodst Ellen ons via allerhande te smalle straatjes. We raken de weg maar ook onze kluts kwijt in de wirwar van enge steegjes waar ons bakske maar amper tussen kan. Plots zitten we vast en er is geen weg terug. Dan maar manouvreren tot we de bocht van 90° toch kunnen nemen. Ons Micraatje houdt er wel een dikke schram aan over. Al goed dat we op het laatste moment beslist hebben een full-option verzekering te nemen. We zijn toch wel even stil van dit voorval.

Segesta of “ De parel van Sicilië”:

Ooit was het een antieke nederzetting met een gemengde bevolking van oorspronkelijke bewoners en Grieken. Nu rest alleen nog een tempel en een theater, in een ruig en weids landschap.

De tempel van Artemis is een prachtig bewaard gebleven primitief Dorische heiligdom. Blijkbaar is het nooit afgebouwd door opeenvolgende oorlogen in de streek zo’n 400 jaar voor Christus.

Maar eerst bezoeken we het uit de 3de eeuw voor Christus gebouwde AMFITHEATER, dat behoort tot de top 3 van Siclië. Daar de klim omhoog te stijl en te vermoeiend is nemen we de shutlebus. Een vriendelijk Amerikaans koppel uit Noord Carolina vegezelt ons. Het zijn beide gezette Amerikanen die geïnteresserd zijn in alles wat met Europese historiek te maken heeft. Niet moeilijk als je leeft in land waar 200 jaar geleden nog geen gouvernement was. We kunnen het echter goed vinden met hen ook al dachten ze dat we Nederlanders waren! Niet dat we dat niet zouden willen zijn maar op vakantie gedragen veel van deze mensen zich precies altijd een tikkeltje anders. We moeten hen het verschil uitleggen tussen Nederland en België en tussen Vlamingen en Walen. We behalen ons diploma met cum laude. Oef!!!

Het vrij hoog gelegen amfitheater, dat redelijk goed in stand is, heeft een prachtig zicht over de regio. Blijkbaar worden er nog regelmatig voorstellingen gegeven. Het ligt boven op de Monte Barbaro, op anderhalve kilometer van de tempel.
Terug beneden nemen we afscheid van het Amerikaanse stel dat nog drie dagen naar Rome gaat vooraleer ze terug naar de States vliegen.

Wij stappen te voet naar de goed bewaarde tempel van Artemis. Het dak ontbreekt en de zuilen hebben geen cannelures of vertikale decoratieve groeven. Het blijft echter indruwekkend hoe men in die tijd zulk een gebouw kon optrekken en dit zonder de hulp van enige torenkraan of ander mechanische hulpmiddelen.

Erice:

Erice staat op menig vakantielijstje en niet ten onrechte zo blijkt. Dit middeleeeuwse dorp ligt op de top van de Monte San Giuliano (750 meter) en is een bezienswaardigheid op zich. Het is ooit gesticht door de Elymianen, een bergvolk, en is een belangrijke religieuze plek. Het dorp is klassiek opgebouwd, met een stadsplan in de vorm van een driehoek. Niet minder dan 20 kerken bevinden er zich in dit pittoreske dorp waarvan reeds een 10-tal grondig en niet onaardig gerestaureerd.
Een wandeling door dit dorp is een tocht door een andere tijd. Het ene smalle steegje mond uit in het andere. We komen steegjes tegen die nog veel smaller zijn dan het hemdsmouwke van het begijnhof in Lier.

Er gaan twee uitgestippelde wandelingen door het dorp die wij wat kombineren in één. We vallen van de ene in de andere verbazing als we de vergezichten zien. Hier moeten ooit welstellende kasteelheren de scepter gezwaaid hebben. Getuigen daarvan is zeker het Castello Di Venere. Het is het Normandische kasteel van Venus dat in de 12e en 13e eeuw gebouwd werd op de resten van de tempel van de godin van de vruchtbaarheid. Boven op het kasteel heb je mooi uitzicht op Trapani, San Vito Lo Capo en Monte Cofano.

Aan de ingang van het kasteel staat een echte Siciliaan op zijn trekharmonica vrolijke Tarantella te spelen, bijgestaan door een kleurrijke versierde ezel met bijhorende kar. Blijgemoed laten we ons onderdompelen in zijn frisse deuntjes. De man waardeert onze aandacht voor hem en geeft nog wat extra katoen. We gunnen hem dan ook een dikke fooi waarop hij roept dat La Belgica de besten zijn. Als iets later een jong Russisch koppeltje ook een fooi geven blijken zij weer de besten te zijn. We kunnen er hartelijk om lachen en de man… hij speelde gewoon vrolijk verder.

Na een kopje koffie en wat rust begeven we ons verder om de stadsomwalling aan te vatten. Een prachtig stukje Erice maar niet het meest makkelijke stukje. Onderweg passeren we weer verschillende ruïnes van kerkjes en van het Spaanse kwartier. Het uitzicht over de zee is fenomenaal.

Dit is waarempel een van mooiste stadjes die we ooit gezien hebben. Een aandrader van formaat en letterlijk en figuurlijk een nieuw hoogtepunt van onze reis door Siclilië.

Trapani:

Na ons fenomenaal bezoek aan Erice rijden we nar Trapani waar we de nacht zullen doorbrengen. Het blijkt een zeer drukke kuststad te zijn. We komen er aan op het spitsuur waardoor we in een lange fille terecht komen. Onze GPS kan wederom de smalle straatjes niet volgen waardoor we aan een vriendelijke agent de weg vragen. Hij raad ons aan de auto op een veilig parking achter te laten en te voet verder te gaan wat we dan ook maar doen. We zeulen met onze bagage en mondvoorraad naar Casa Trapaneze waar we moe maar zeer tevreden toekomen.

We koken nog een eenvoudige maaltijd en bereiden onze trip van morgen voor.

Maar daarover later meer….