Jos Bouveroux, voormalig hoofdredacteur van de VRT-nieuwsdienst stelde in DM (29-05-10) dat hij op PVDA+ zal stemmen omdat we niet mogen vergeten welke schade beursjongens hebben aangericht. Een oproep om op een kleine partij als PVDA+ te stemmen, roept bij velen spontaan de volgende gedachte op: een stem op een kleine partij is een ‘verloren’ of ‘weggegooide’ stem. Dat is ons jarenlang aangepraat, en nu 13 juni nadert, wordt het tijd om deze hardnekkige mythe te ontkrachten.
Weggegooid?
Misschien is het een menselijke karaktertrek dat we bij de winnaars willen zijn. Zo merk ik op dat de liefde voor de Buffalo’s de laatste dagen groot is in Gent, ook bij mezelf trouwens. Maar de vraag is of onze stem beter gaat naar de grote winnaars (allemaal NV-A gaan stemmen en allemaal winnaars!) of moet onze stem eerder politiek betekenisvol zijn? Wie betekenisvol wil stemmen, zal in feite moeten besluiten dat zijn of haar keuze voor een grote partij een weggegooide stem is. Wat maakt het immers uit voor Caroline Gennez (spa.) of haar partij driehonderdduizendvijfendertig stemmen haalt of één minder. Of wat is de politieke meerwaarde dat er geen veertien, maar deze verkiezingen vijftien CD&V parlementsleden verkozen geraken. Het maakt niets uit omdat ze toch allemaal één en dezelfde partijlijn volgen. Maar het maakt een wereld van verschil dat iemand als Tine ‘de zus’ Van Rompuy (PVDA+) 4999 oftewel 5000 stemmen haalt. Bovendien is de meerwaarde voor de politiek dat er één iemand zetelt in het parlement die – in woorden van Yves De Smet – de factuur van de crisis wil presenteren aan zij die de crisis veroorzaakt hebben in plaats van de mensen die de crisis ondergaan. Vergelijk het met een mug die de slapende reuzen in de kamer wakker maakt. Die mug in het parlement krijgen, dat is betekenisvol stemmen!
Masochisme
We zouden ons eigenlijk moeten afvragen waarom we wel op een grote partij zouden stemmen. Uiteindelijk zijn het de grote partijen die met hun communautaire non-politiek het land twee jaar lang schade hebben toegebracht. Je voelt de pijn ervan in de quasi-Griekse besparingen die moeten doorgevoerd worden. Een stem op een grote partij getuigt daarom volgens mij van politiek masochisme. Wie het sadisme van de grote partijen niet wil verdragen en de communautaire patsteling beu is, kan een betekenisvolle proteststem uitbrengen op de enige nationale partij van het land dat niet meedoet aan het communautaure opbod.
Kiesdrempel
Dan heb je nog het non-argument van de kiesdrempel: als de partij waarop we stemmen de kiesdrempel niet haalt, dan zou onze stem alsnog verloren zijn. De vraag is of ons stemgedrag ook geen oordeel moet vellen over deze kiesdrempel. De kiesdrempel is een ronduit ondemocratische maatregel die destijds mede goedgekeurd is geweest door Groen! Een stem op een kleine partij is daarom niet alleen betekenisvol en strategisch, maar ook ethisch: een opgestoken middenvinger naar de ondemocratische kiesdrempel.
Kortom, de partij waarop ik ga stemmen krijgt geen plaats in de stemtestjes, wordt niet uitgenodigd op tv-debatten en heeft geen witte konijnen, noch schijnkandidaten. Ook wordt ze nog eens belaagd met argumenten dat een stem op haar verloren zou zijn. Toch geloof ik dat de burgers van een democratisch land het recht hebben op politieke verscheidenheid. Reden genoeg om Jos Bouveroux te volgen en op 13 juni.
