Links Kayhan met kamancheh, rechts Erdal met baglama
Nieuws -

Een spirituele symbiose tussen het klassieke en het religieuze

De Iranees Kayhan Kalhor en de Turk Erdal Erzincan vertrekken op een geïmproviseerde muzikale reis waarbij de in elkaar overvloeiende klanken alle taalverschillen en grenzen laten wegsmelten.

zondag 29 juli 2012 01:03
Spread the love

Kayhan Kalhor is een Iraanse kamancheh speler van klassieke Perzische muziek. Op één van zijn reizen ontmoette hij Erdal Erzincan, de Turkse baglama speler van traditionele Alevitische muziek. Ondanks de verschillende nationaliteiten en taal merken de twee artiesten dat ze dankzij de muziek en de daarmee gepaard gaande spiritualiteit eigenlijk heel veel gemeenschappelijk hebben.

Koran met snaren

Erdal: “Bij ons (de Alevieten nvdr) heeft iedereen een baglama in huis. Wij aanbidden God door middel van dit instrument. Naast het religieuze zijn we ook begonnen met het gebruiken van een baglama bij het componeren van artistieke folkloristische muziek. Dit tilt de muziek als het ware naar een hoger niveau. Ons doel bij het bespelen van dit instrument is om tijdens het concert een bepaald spiritueel niveau te bereiken.

Muzikale wereldreis

Kalhan: “Hetgeen ik aan de mensen wil meegeven is dat ze voorbij hun eigen cultuur moeten durven kijken, want enkel zo kan je ontdekken hoe fascinerend andere culturen kunnen zijn. Zelf wilde ik altijd al samenwerken met andere artiesten. Zo ben ik bij Erdal terechtgekomen. Samen proberen we de Alevitische en de Perzische muzikale cultuur met elkaar te vermengen. Onze muziek heeft verschillende accenten, maar spreekt dezelfde taal. We spelen nu al tien jaar samen en voelen ons nog steeds comfortabel bij elkaar. Onze muziek overstijgt de taalverschillen en zorgt ervoor dat het publiek één en dezelfde taal en cultuur hoort weerklinken doorheen onze muziek. Daarbij komt ook nog dat we, dankzij de technologische evolutie, in deze moderne tijden vrij kunnen rondreizen. We leven tegenwoordig in een kleine wereld waarin ik mijn muziek naar de jouwe toe kan brengen en in ruil iets van jou kan terugkrijgen, wat dan weer anders is dan het mijne. Zo leren we van elkaar.”

Interesse en vernieuwing

Kalhan: “Politieke inmengingen, revoluties en dergelijke hebben de eigenheid van de Perzische muziek niet veranderd. Er zal altijd muziek zijn, en er zal altijd publiek zijn voor de muzikanten. De traditionele muziek blijft voortbestaan doordat het continu vernieuwd en aangepast wordt door de nieuwe generaties. De ondergang van een traditie vindt pas plaats wanneer jongeren geen interesse meer tonen in het aanleren ervan of wanneer men stopt met deze te vernieuwen. Maar zowel in Iran als in Turkije zijn er duizenden jongeren die de traditionele muziek willen leren.”

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!