Ignace Van Doorselaere, CEO van Neuhaus, fabrikant in chocoladeprodukten trekt in de krant ‘De Morgen’ flink van leer tegen de maatregelen die deze regering Michel I in het zomerakkoord heeft vastgelegd. Niet dat het onbelangrijk is maar de geschiedenis leert dat we ons meer zorgen moeten maken over wat er voor de zomer zoal beslist wordt en alsnog niet de pers haalt.

 Passie, inzet, talent

 Dhr. Van Doorselaere legt aan met een pleidooi voor succes. Dat wordt naar zijn zeggen bepaalt door passie, inzet en talent. Dat succes is volgens hem bepalend voor de economische kracht van een maatschappij en dat klinkt mooi vind ik.

 Belastingontwijking, opgestapeld vermogen en lobbyen

 Als je in de juiste kringen geboren bent ben je ook letterlijk met uw praline in de boter gevallen. In die kringen vind je immers alle mensen die om allerlei redenen bereid zijn u op het juiste spoor te zetten. Dat kan altijd helpen uiteraard en eens op het juiste spoor wordt het steeds gemakkelijker om succesvol te zijn. Adviseurs zullen je tegen de juiste prijs vertellen hoe je geen belasting meer hoeft te betalen en bij zeer succesvolle instellingen kan er ook een lobbyist af die ervoor zorgt dat wat eerst onwettelijk was nu wettelijk wordt zodat je straks aan om het even wie die kritiek zou hebben kan zeggen dat alles perfect legaal is verlopen. Loopt het alsnog fout is er uiteraard de betere advocaat die de kortste weg naar de raadkamer kent langs waar je met de nodige uitleg alsnog langs de keukendeur het hazenpad kan kiezen. Voor de echt specialisten is er ook nog de Kazakhgate-route, op aanvraag uiteraard. Eens goed op dreef blijft het vermogen uiteraard aangroeien. Van generatie op generatie wordt het dan makkelijker om te ondernemen. Op een bepaald moment mag je het woord ‘ondernemen’ vergeten, wie geld genoeg heeft kan al eens een risico nemen niet? Wie ligt er dan nog wakker van een beetje verlies? En ben je dan niet eerder een ‘investeerder’ dan een ondernemer?

 Onderdrukking, kolonialisme en manipulatie

 Voor wat de economische kracht van een land betreft, in dit geval ons land moeten we wel eerlijk toegeven dat die kracht ook een beetje bepaald is door het onderdrukken van Congolezen, ook door her en der eens een hand af te hakken en vooral door dezen die wel nog handen hadden hun eigen grondstoffen te laten delven om er onze rijkdom mee op te bouwen. Kortom, een duwtje in de rug kan dus ook wel helpen om een land succesvol te maken.

 Meer internationaal kan een handelsembargo de stoute staten al eens weer bij de les brengen en de schommelingen op de cacaomarkt zullen Dhr. Van Doorselaere ook niet onbekend zijn.

Zoals je ziet, het succes van een land hangt ook nog van enkele andere factoren af.

Passie, inzet en talent bestraffen.

‘Stel je voor dat in het voetbal de leider punten wordt afgepakt alleen voor het feit dat hij op nummer één staat’ ‘of dat de beste van de klas een extra negatieve score krijgt die wordt verdeeld onder de andere leerlingen onder het mom van solidariteit.’ Wie zal nog voluit gaan stelt Dhr. Van Doorselaere?

 Ik probeer het mij voor te stellen maar het lukt niet echt. Neen, in de sport zou dat nefast zijn voor het plezier dat je eraan beleeft. Sport is nu eenmaal een uitlaatklep waarbij individuen of groepen zich op minzame manier met elkaar kunnen meten. Sport is een spel en valt in niets te vergelijken met onze wereldeconomie. Het is het neoliberalisme dat onze geesten dermate vertroebelt heeft dat velen echt zijn gaan geloven dat de race to the bottom de enige weg naar meer succes is. Vooral de rijken geloven het gretig uiteraard. Niet één heeft het lef dit nog maar op de agenda te zetten!

 Laat ons de punten eens vervangen door boterhammen.

Laat ons dan maar even de klas voorstellen waarin de slimste van de klas solidair moet zijn en punten moet inleveren, louter en alleen omdat hij de slimste is. Nee, daar kan ik mij ook niets bij voorstellen. Wie de beste van de klas is heeft recht op de punten die hij verworven heeft, punt.

Maar laat ons binnen dezelfde context de punten eens vervangen door boterhammen. Stel nu dat je dagelijkse resultaten in de klas bepalend zijn voor hoeveel je te eten krijgt die dag. Laat ons om het gemakkelijk te houden de punten vervangen door boterhammen. Algauw zou de slimste van de klas met zijn boterhammen geen weg meer weten, hij zou er waarschijnlijk een deel moeten weggooien terwijl de minst slimme er alvast een paar tekort zou hebben. Zou de slimste van de klas om die reden niet meer voluit gaan Mr. Van Doorselaere? Dan is hij waarschijnlijk toch niet echt de slimste van de klas want alleen in een klas waarin iedereen gelukkig is zal je vooruitgang merken, in de klas die u voorstelt heerst slechts competitie en enggeestigheid.

 De wereld zal niet overleven door passie, inzet en talent van sommigen,

maar door de solidaire samenwerking van iedereen.

Onze pensioenen zijn top!

‘De solidariteitsmechanismes via gratis onderwijs, toegankelijke gezondheidszorg en pensioenen zijn top in de wereld. Van die laatste ben ik een grote voorstander.’ Zo zegt Mr. Van Doorselaere verderop in zijn opinie.

Dat ons pensioenstelsel een solidariteitsmechanisme is mag gezegd worden en ook ik ben hier een groot voorstander van. Het is een mechanisme waarbij iedereen naar eigen kunnen toe bijdraagt zodat hij later op zijn oude dag…

… niet voldoende heeft om rond te komen, om de nodige verzorging en de huishuur te betalen. Een gemiddeld pensioen ligt vandaag voor wie als arbeider of lager bediende een volledige loopbaan heeft gewerkt waarschijnlijk in de buurt van 1100 EUR. Met een beetje geluk heeft deze persoon aan een maandelijks equivalent van 1400 EUR netto gewerkt. Er zijn er die het voor minder doen.

Veel van deze mensen hebben nooit een woning kunnen kopen en zijn op de huurmarkt blijven steken waar ze nu tegen woekerprijzen kunnen huren. Een ietwat leefbare woning kost vandaag 700 EUR. Wie wel een woning kon kopen kon dat doen tegen een vaste rentevoet en krijgt nog eens een fikse solidaire reductie van 30% teruggekeerd via zijn belastingen. Bovendien betaald hij 20 of 30 jaar later nog steeds dezelfde maandelijkse last dewelke uiteraard zijn koopkracht flink heeft verhoogd.

Veel van bovenvermelde mensen die nooit een woning konden kopen zullen om dezelfde reden ook nooit een 3^e pijler hebben kunnen opbouwen. Nochtans levert ook deze premie een belastingreductie op van pakweg 28% die solidair wordt toegekend aan hen die overschotjes hebben kunnen bemachtigen. Mensen zoals ik. Doorgaans werken zij ook in een systeem waar de 2de pijler verwaarloosbaar of gewoonweg niet aanwezig is.

Dat onze pensioenen top in de wereld zijn vraagt dus enige fantasie of wereldvreemdheid voor wie er de cijfers even op nahoudt.

 Progressieve aanslagvoet, of toch maar liever niet.

 ‘Dit land herverdeelt voldoende. Inkomen is onderhevig aan een progressieve aanslagvoet. Meerverdieners betalen derhalve twee keer extra: een hoger percentage op een hoger bedrag.’

Een beetje verder heet het al “Durf een vlaktaks te overwegen op elke euro die je verdient.”

Dhr. Van Doorselaere is dus een hevig voorstander van een progressieve aanslagvoet omdat die solidair herverdelend zou zijn maar tegelijk gaat hij toch voor een vlaktaks of pakweg minder solidariteit! Dat rekensommetje over twee keer extra betalen moeten we ook maar eens verder onder de loep nemen. Ik neem aan dat Mr. Van Doorselaere het niet heeft over de bedrijfsleiders, dokters, consultants, notarissen, kaderleden die zich via een managementvennootschap laten uitbetalen. Voor wat de kaderleden betreft gaat het uiteraard om schijnzelfstandigheid. Voor de echte zelfstandigen worden villa’s, voertuigen, elektriciteit en andere kleine kostjes uiteraard deel van de onkosten. De vennootschap betaald verder een dividend uit waar een roerende voorheffing van 15% opzit. Dat scheelt ook nog een slok op een borrel voor de gemeentelijke heffing. Ik neem dus aan dat Mr. Van Doorselaere het heeft over de andere collega’s ondernemers die hier geen weet van hebben. De weinig betaalde arbeider om maar iemand te noemen.

 Conclusie.

 Mr. Van Doorselaere vergeet in zijn kwaadmakerij en deel van de interne keuken van het elitaire gezelschap in ons land te benoemen terwijl hij graag fulmineert tegen de huidige beslissingen waarvan Gwendolyn Rutten blijkbaar de eed van het collectief heeft gebroken. Zij is volgens hem immers mee schuldig aan, ik citeer:

‘de onteigening van vermogen, inzet en passie’. Dat is een principe en staat averechts op ‘goesting’

 Om over na te denken!

 ‘blijf met uw handen af van ons bezit, het is eerlijk verdiend’

stelt hij verder.

Of het bezit eerlijk verdiend, gewoon eerlijk verkregen, beide of geen van beide is kunnen we dus best eerst eens eerlijk onder de zoeklamp leggen en verzoek ik in afwachting Dhr. Van Doorselaere om alsnog goed na te denken over mensen die zoveel bezit hebben dat ze het zelfs daar waar het donker is niet meer kwijt kunnen. Misschien gaat zijn slogan ‘blijf met uw handen van ons bezit af’ zelfs op voor de cacaoboeren die ingevolge herbebossingsprojecten in Ivoorkust met geweld van hun land worden verdreven.

 De argumentatie die ik van Dhr. Van Doorselaere heb gehoord is in elk geval niet van het niveau dat je van ondernemers, toch mensen die door hun vertegenwoordigers stilaan naast God worden geplaatst mag verwachten. Een pralinekke minder zou hem geen slecht doen.