Hallo allen.

Want wat doet een ordinaire autist als ik op een avond als deze? Zal ik antwoorden met een wedervraag? Luistert u, lieve lezer, wel eens naar Poolse muziek? Leest u wel eens iets over Montengrijnse geschiedenis (in het Duits bovendien)? Bent u bekend met de populaire muziekscène in Estland? Zit u wel eens in een levensfase waarin historische vraagstukken over Oostelijk en Centraal-Europa u kwellen? Gooit u de benen wel eens los op het laatste nieuwe wat de Hongaarse dance-scène u te bieden heeft? Bekruipt u ook wel eens deze gedachte: “Ach, leerde ik maar Oekraïens.”?

Zo ziet mijn leven er nu dus uit. Wat wil ik nu nog meer? Eigenlijk niets, en dat is een zalig gevoel. Maar laat ik u wat verhalen over die Poolse muziek die uit de oorschelpen van mijn koptelefoon mijn trommelvliezen aangenaam laat trillen. Anna Maria Jopek heet ze, de bezitster van die licht hese, dromerige zangstem. Ze wordt – met reden! – beschouwd als de beste zangeres van Polen. In samenwerking met de Amerikaanse jazzmuzikant Pat Metheny heeft ze een schitterende cd opgenomen: Upojenie (uit te lenen in de PBL in Hasselt en misschien ook in uw gemeente?). Zoekt u alstublieft iets van haar op Youtube. Het lied “Szepty i lzy” zal u zeker kunnen smaken. Ja, ik weet ook wel dat ze in 1997 haar land heeft vertegenwoordigd op het Eurovisiesongfestival, maar laat dat fait divers u niet afschrikken. Ik vind haar geweldig!

Van Esten kan ik zeker genieten, vooral als ze populaire songfestivalmuzak voortbrengen. Maar wat voor een muzak! Zoekt u maar eens op! Het voor de rest onbetekenende electrogroepje Soundclear met hun single “A little soldier” heeft mij diep bekoord. Voor de rest ook alles van Laura Põldvere (vooral haar lied “Südasuve rohtunud teed”). Ook zij heeft deelgenomen aan het Songfestival, in 2005, als lid van het verder onbetekenende meidengroepje Suntribe. In datzelfde groepje zong ook Mari-Leen Kaselaan, die nu als electro-chick hoge toppen scheert in Estland. Beiden hebben dezelfde manager: Sven Lohmus, van de lokale hitfabriek MoonwalkStudios. Getter Jaani, die vorig jaar Estland vertgegenwoordigde op het Songfestival, komt uit dezelfde muziekstal. En ook Iiris Vesik en Kerli Kõiv. Die laatste had hier enkele jaren geleden een hit(je) met “Walking on air.”

Waarom schrijf ik dit alles op? Gewoon om u te zeggen: luister eens naar muziek in een taal die u van de verste verte niet begrijpt. En ook om u uit te leggen waartoe autisme allemaal kan leiden.

Ik schreef in een eerder blogbericht al over mijn autistische preoccupatie met landen en geografie. Dit uit zoch dus ook in de muziek waar ik naar luister. Geen enkele taal is mij vreemd, ook al versta ik ze niet. Alles waar maar iets inzit dat riekt naar landen grijp ik met beide handen aan. Vroeger, als kind, waren dat heel concrete dingen: hoofdsteden, vlaggen. Nu uit zich mijn autistische preoccupatie veel abstracter: geschiedenissen, muziek, de klank van talen. Zonder mijn autisme zou ik  die rijkdom nooit ontdekt hebben!

Ik wil ze gaarne met u delen.

Gegroet!