Er is een wonderbaar nieuw boek uit. Van de reeds zeer in de hoge prijzen gevallen schrijver met Ierse roots, Sebastian Barry.

Het verhaal doet denken aan dit van “True grit”, die gelauwerde en bejubelde western roman die al twee keer succesvol verfilmd is. Ik lees ook reminiscenties naar “The Revenant” van de voormalige Amerikaanse Ambassadeur, ook prachtig verfilmd enkele jaren terug.

De titel? “Duizend manen”. Na honderd pagina’s te lezen moet ik erkennen dat de hooggestemde lofprijzingen van recensenten van grote kranten terecht zijn. Het boek bevat wijsheid. De stijl is mooi en indringend. Het hoofdpersonage is een indianenmeisje, Winona. Een van de leidmotieven van de roman staat mij dicht bij de ziel en is ook zeer actueel: de Gegevenheid dat wij, blanke en welvarende westerlingen, zeer veel kunnen leren van die inheemse mensen.

Dat wij hen dus ook op het vlak van ‘Echange’ (verrijking voor de cultuur en het paradigma door osmose) echt totaal verkeerd hebben behandeld, met onze vernederingen en geweld, tot in moorden toe en culturele genocide. Zowel wat de warme, nabije, zeer tedere en huid-verbonden opvoeding van de kleine kinderen betreft.

Als de praktijk, de kunst van het vertellen van verhalen aan de kleinen. 

Als wat de natuurverbonden, ecologisch geïnspireerde wereldopvatting en liefde voor de concrete natuur in je leefomgeving betreft.

De wolf, de bizon, het ree, het everzwijn, de slechtvalk, de buizerd, de bever, de wolken, de kastanjebomen, de prairie, het gemengde bos, de rivier…

Iets zoals Yellowstone dus.

Of het reservaat De Doode Bemde in het zuiden van ons bloed-nabije Leuven, of de broedwieg voor duizend vitale Boomkikkers bij Hasselt, Dautewijers.

U vindt zelf wel een voorbeeld bij u in de buurt?

Illustratie: een gelukkige Inuïtmoeder in de sneeuwvlakte bij het dorp Sugluk in Labrador, Canada, waar de ingoede katholieke missionaris Kees Verspeek een kwarteeuw voor zijn mensen heeft gewerkt. Verspeek was oblaat van Maria (o.m.i.). Ik heb mijn best gedaan de veelzijdige, toegewijde oude priester nabijheid en een luisterend oor te bieden, en aldus te eren, en hem mee naar natuurgebieden te nemen, in zijn laatste decennium bij leven in de buurt van Leuven. Hij bezorgde mij dit portret dat hij nog zelf had gemaakt. Verspeek overleed enkele jaren geleden op 96 jarige leeftijd.