De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Een lawine aan water en modder
Natuurramp, Burundi -

Een lawine aan water en modder

vrijdag 14 februari 2014 08:55
Spread the love

Bujumbura, zondagavond 9 februari 2014, terwijl we rustig met deugddoende spijs en drank in een Indisch restaurant het weekend afsluiten, worden we opgeschrikt door een donderslag bij heldere hemel. De nachtelijke hemel gromt en grolt en niet veel later valt het water met bakken uit de lucht. Nu, het regent hier wel vaker, zeker in het regenseizoen, maar als we met de auto huiswaarts keren bevinden we ons in een volledig donkere stad.  Voor zover het oog reikt, lijkt het erop dat heel de Burundese hoofdstad zonder stroom is gevallen, met uitzondering van enkele privé-generatoren die luid pruttelend de hele nacht zullen blijven draaien. Thuis aangekomen, vindt het water door enkele lekken in het plafond zijn weg naar de betegelde vloer, ook dat is niet nieuws. Ik maak ad hoc de volgende opmerking tegen Thijs, mijn huisgenoot, “het regent echt wel hard, ik denk dat dit het ergste onweer is dat ik in Bujumbura heb meegemaakt”, en zonder er verder veel erg in te hebben kruip ik mijn bed in.

Ik slaap als een blok en de volgende ochtend ben ik als verwende Westerling vooral blij dat er terug elektriciteit is, dit betekent koffie! Traditiegetrouw vind ik vervolgens mijn weg naar het Ministère de Développement Communal, oftewel het MDC, ons ministerie waar we een ‘bureau de liaison’ hebben. Voordat we naar Cibitoke trekken is dit de plek waar het PADLPC verzamelen blaast en de laatste bureaucratische en logistieke uitdagingen tot een goed einde brengt. Ik informeer bij Murielle, het hoofd van ons project, naar de USB-stick waarop vorige vrijdag de resultaten van een tweedaags atelier de travail met onze communes op zijn verzameld. Ze weet me te vertellen dat deze waarschijnlijk bij Désiré liggen, een collega van mij. Maar voegt ze eraan toe, hij komt vandaag niet werken want zijn huis staat onder water, tot aan zijn matras. Ik knik begripvol en vertrek naar zijn wijk om de USB-stick te gaan ophalen.

Ik maakte me voorstellingen van veel water, analoog naar de overstroomde kelders waar ik al in België mee geconfronteerd ben geweest. Maar wanneer we de wijken van het noorden van Bujumbura binnenrijden valt in eerste instantie de grote hoeveelheid modder op. Kleine kanalen langs de kant van de weg zijn veranderd tot kolkende rivieren dat zich naar lagergelegen delen van de stad en vervolgens het Tangayika meer een weg banen. We rijden verder tot een aantal Burundezen ons toeroepen dat we niet verder kunnen omdat we anders zouden vast komen te zitten in de modder. Niet veel keuze dus dan gewoon uit te stappen en ons een weg te banen naar het huis van Désiré. Het ploeteren van een blanke door de modder waarin ik bijna mijn schoenen verlies leidt tot algemene hilariteit bij de Burundezen. De ernst van de situatie dringt nog steeds niet volledig tot me door…

Désiré zijn huis is herschapen tot een heus zwembad, hij baant zich met moeite een weg naar de poort om me mee te delen dat hij de USB-stick niet heeft gevonden, maar dat doet er al lang niet meer toe. Ik gaap verbaasd naar de grote hoeveelheid water dat tot ver over zijn knieën komt en wens hem al stamelend veel sterkte. Op de terugweg dringt de ernst van de situatie tot me door. De Burundezen delen me mee dat ze blij zijn een blanke te zien, want ik kan de ernst van de situatie aan de andere blanken meedelen zodat zij met de nodige hulp over de brug zullen komen. De verhalen beginnen geleidelijk te komen, een vrouw wijst al schreeuwend naar een huis waar kinderen door een modderstroom bedolven werden…

Op de weg naar Cibitoke is het stil in de auto, we luisteren allen naar de radio. Er wordt gewag gemaakt van 50 doden, vele gewonden en nog meer daklozen. De weg vanuit de hoofdstad richting Congo is onderbroken nadat een brug daar wegspoelde, er wordt nu al gewag gemaakt van de grootste natuurramp in Bujumbura. We banen ons een weg doorheen de tot grote plassen herschapen uitvalswegen van de Burundese hoofdstad. In Cibitoke is het kalm, al spoken de beelden nog steeds door mijn hoofd. Ik voel me nutteloos zo ver van de miserie die nog lang niet gedaan is, het enige dat ik kan doen is het neerschrijven van deze blog …

Het aantal dodelijke slachtoffers is vandaag nog opgelopen tot ver over de 100, de hulp komt traag op gang. Maar het moet snel gaan, hoe langer de modder er blijft liggen, hoe groter het risico op cholera en andere onprettige ziektes.

Het Burundese rode kruis kan al de steun gebruiken, dus bij deze:

Bancobu : 301-0027271-12-03

SWIFT : BCBUBIBI

Banque Commerciale du Burundi, 84, Chaussée Prince Louis Rwagasore, Bujumbura

Onderwerp « CROIX-ROUGE DU BURUNDI/ Urgence inondation »

– 25 Eur : hygiënische kit voor 3 huishoudens

– 50 Euro: keukengerief voor 2 huishoudens, inclusief voedsel voor een week

– 100 Euro: Nood-onderdak voor 15 huishoudens

Image

Bij het buitenrijden van Bujumbura

Image

Bij het buitenrijden van Bujumbura

Image

Bij het buitenrijden van Bujumbura

Image

Absurditeit aan de luchthaven

take down
the paywall
steun ons nu!