Het is nog wat vroeg om victorie te kraaien maar het lijkt er voorlopig toch sterk op dat de verkiezingen in mei op de (enorme) klimaatuitdaging gaan inzoomen, rijkelijk laat overigens. En als De Wever bereidwillig blijft meehelpen via een discours dat vooral aantoont dat hij ‘het’ kwijt lijkt te zijn, zou er wel eens een groene golf door “het Vlaamsche land” kunnen waren eind mei, hopelijk ook geflankeerd door een sterke sociale bekommernis.

In elk geval, toen ik vanmorgen op de trein zat, en mijn gedachten even wegdwaalden naar de vele onfortuinlijke pendelaars die op een doordeweekse dag moeten rechtstaan in de trein, vroeg ik me af of de klimaatbeweging hier niet wat concreter rond zou kunnen mobiliseren.

Als nu eens elke noodgedwongen rechtstaande treinpendelaar, tijdens de piekuren, een kartonnen bord omhoog zou houden met daarop een (liefst zelf verzonnen) slogan rond de miljarden overheidssubsidies aan bedrijfswagens, genre “je kunt één euro geen twee keer uitgeven, Michel’; ‘Niet iedereen heeft een gesubsidieerde BMW onder zijn kont, Charles’,  ‘Lachaert wil de bedrijfswagens vergroenen, maar wij lachen hier al elke dag groen’,  etc.  ? En daarna een selfie laten nemen en die op sociale media gooien. Zou dergelijke campagne, gezien het huidige momentum, geen fijn idee zijn? Zeker nu het debat volop woedt in de media over mogelijke ecologische beleidsmaatregelen en bijhorende sociale/budgettaire impact & trade-offs. Lijkt me nog een low-cost campagne ook.

Toegegeven, mensen die vaak pendelen zijn door de band genomen meer murw geslagen dan de gemiddelde klimaatbewuste tiener die dezer dagen op donderdag door de straten van Brussel struint,  en veel van die pendelaars zien er ook een pak vermoeider uit (want in tegenstelling tot die tieners moeten zij wél geld in het laatje zien te brengen),  maar dit is misschien ideaal om wat meer leven in de brouwerij te krijgen op zo’n dagelijks pendeltraject.

Misschien kunnen Meyrem Almaci, Peter Mertens & John Crombez een en ander coördineren, ik zeg maar wat.