Een hypocriet wedstrijdje ‘klimaatfinanciering’

Een hypocriet wedstrijdje ‘klimaatfinanciering’

dinsdag 27 november 2012 21:25
Spread the love

Op de tweede dag van de onderhandelingen wordt het duidelijk dat klimaatfinanciering, net zoals tijdens de top in Kopenhagen, één van dé grote thema’s wordt in Doha. Dit is niet alleen een erg politiek thema, maar nu blijkbaar ook een populair thema. Op de vele side-events zitten de zalen vol met achteraf steevast een spervuur aan vragen voor de sprekers en nadien wordt er hard gelobbyd bij de beleidsmakers.

Fier op klimaatfinanciering

De algemene tendens in de formele presentaties is duidelijk. Alle landen die bijgedragen hebben tot klimaatfinanciering zijn fier, bijna zelfingenomen: ‘wij hebben onze belofte nagekomen’, ‘we hebben een belangrijke eerste stap gezet’, ‘kijk eens wat we al gedaan hebben, ongelofelijk’. Maar het middenveld en vele ontwikkelingslanden zien het anders.

Terwijl industrielanden zichzelf op de schouder kloppen omdat ze ‘zo goed bezig zijn’, fronsen wij de wenkbrauwen. Op een van de vele side-events omtrent klimaatfinanciering in Doha krijgen de landen die klimaatfinanciering hebben bijgedragen het woord. Australië, Canada, EU, Zwitserland, VS, Noorwegen, Nieuw-Zeeland, Japan en Liechtenstein mogen hun geleverde klimaatfinanciering tussen 2010 en 2012 (‘snelle start financiering’) toelichten. Het wordt een wedstrijd in ‘meer’ en ‘beter’.

‘Wij zijn de beste’Als we het panel mogen geloven was klimaatfinanciering een enorm succes. Bijna volledig samengesteld uit giften, met de grootste focus op financiering voor minst ontwikkelde landen, een eerlijke balans tussen adaptatie en mitigatie en allemaal nieuwe én additionele fondsen.

Australië bijvoorbeeld stak van wal met een monoloog over hoe hun prachtig resultaat een perfecte balans tussen mitigatie en adaptatie is en volledig uit giften bestaat. Ook de VS stonden vol zelfvertrouwen voor een volle zaal. Met hun 7.4 miljard over de periode 2010-2012 deden ze naar eigen zeggen zelfs méér dan wat ze hadden aangekondigd. Ook Canada was fier als een pauw op hun deel van de belofte, maar de EU spande de kroon: die treft geen enkele schuld aangezien ze één van de beste leerlingen van de klas zijn.

Met andere woorden: een fantastische start. Was het maar zo, wordt bijna luidop gedacht in de zaal. De realiteit leest immers anders. Valse start financieringDe NGO’s in Doha deden hun eigen berekeningen. Van de beloofde 30 miljard ‘snelle start financiering’ is slechts 24 procent additioneel. De meerderheid van de klimaatfinanciering werd dus ook gebruikt voor het bereiken van de ontwikkelingssamenwerkingsdoelstelling (0.7%). Met andere woorden: recyclage van reeds geplande uitgaven.

Bovendien was slechts de helft van de geleverde 30 miljard een gift in plaats van een lening en ging slechts één vijfde van de middelen naar adaptatiemaatregelen, terwijl de noden enorm zijn. Een concreet voorbeeld: de bijdrage van Japan was enorm maar bestaat zo goed als volledig uit leningen. Laat ons duidelijk zijn: dit was niet de originele bedoeling van klimaatfinanciering.

Misschien hebben de delegaties van industrielanden nood aan een kleine recapitulatie. Tijdens de vorige conferentie in Kopenhagen beloofden de industrielanden voorspelbare ‘nieuw en additionele’ financiering. Iemand? Na al die schouderklopjes kunnen we alleen maar concluderen dat snelle start financiering eerder een valse start nam in plaats van een snelle start.

Gigantische financieringskloof

De afspraak die in 2009 in Kopenhagen gemaakt werd was een ‘snelle start financiering’ van 30 miljard dollar over de periode 2010-2013. De lange termijn financiering moet in 2020 een bedrag van 100 miljard dollar per jaar opleveren. Inderdaad, een enorme financieringskloof van acht jaar. Hoewel de industrielanden liepen te pronken op het podium over de gedane financiering, bleef het discours opmerkelijk vaag over klimaatfinanciering na het einde van de snelle start financiering in december 2012.

Concrete cijfers blijven achterwege, de landen die het luidst riepen over hun gedane financiering bleven het stilst over de periode na 2012. Algemene tendens: ‘een tweede Fast Start Financing periode is niet realistisch, maar we zullen ons eerlijk deel in de 100 miljard dollar leveren’. Van een concrete en gedetailleerde beloftes gesproken…

Sarah Lamote is beleidsmedewerker Klimaat bij 11.11.11

take down
the paywall
steun ons nu!