Waar is de tijd dat we met de armen gekruist en de lippen op elkaar gekneld de laatste seconden op de schoolbanken in spanning zaten af te wachten om bij het galmen van de schoolbel de klas uit te lopen en de straat te verheugen op nooit gehoorde vreugdekreten. Eindelijk zomervakantie. Geen honderd buizen of regendruppels konden deze vreugde onderdrukken.

Zo stel ik mij ook een beetje de onderhandelingen voor bij de Vlaamse en Federale regering. Nog eventjes druk doen, zichzelf op de borst kloppen, het geheel bij de historische beslissingen klasseren om vervolgens uitbundig het Warandapark in te lopen om zichzelf, bij gebrek aan enthousiasme van het volk, te trakteren op nooit gehoorde vreugdekreten.

Eindelijk zomervakantie. Vooral Toscane (erfbelasting is voor mietjes, niet voor wijnboeren)  maar ook Monte Carlo met pakweg het hele mediterrane gebied als achtertuin is erg in trek bij het sjiek volk. Ver weg van het gezaag van werklozen en ander gepeupel, geen vakbond aan de horizon te bespeuren, slechts luxe, duurbetaalde luxe lonkt om de hoek. Maar sommigen houden ook vast aan Beieren waar de vrouwen nog dirndl’s en de mannen lederhosen mishandelen.

 Superministerraden en marathonzittingen.

Vlaamse superministerraad, zo heet het bij de ene. In een kleine 20-tal uren hebben ze zich door 180 agendapunten geworsteld. Bij de andere heet het dan weer een marathonzitting, daar hebben ze niet minder dan pakweg onze samenleving net op het randje kunnen redden van de totale ondergang. Neen, niet die van u slimmeke! Het gaat immers niet over uw toekomst maar over die van henzelf.

Zo arm als Job, of een armoedige job?

De werkloze die dacht deze mensen een hak te kunnen zetten is er dus aan voor de moeite. Hu! Weg met de luilakken, activering is het sleutelwoord. Je zal het maar geweten hebben als je werkloos bent. Je zal uiteindelijk om het even wat moeten aannemen omdat men je stilaan zo arm als Job aan het maken is. Gedaan met de verzorgingsstaat en al dat gepamper van de gewone man, straks blijft er voor ons niets meer over moeten ze gedacht hebben.

Grote onderscheiding voor haar arbeidsdeal.

Menig organisatie en mediareporter staat op zijn achterste poten. De ene om zijn leden te paaien, de andere om zijn brood te verdienen en de werkman?, die staat er zoals altijd bij en kijkt ernaar.

Kunnen begrijpen dat je mensen onmenswaardig behandeld terwijl je zelf rijkelijk aan de feesttafel aanschuift,

In al de herrie over dit akkoord is er echter ééntje die in het oog springt. Professor arbeidseconomie Stijn Baert geeft deze regering een ‘grote onderscheiding’ voor haar arbeidsdeal. Die smalende kritieken, dat snap ik niet zegt hij in een interview in de krant ‘De Morgen’ en dat is begrijpelijk. Begrijpen dat je mensen onmenswaardig behandeld terwijl je zelf rijkelijk aan de feesttafel aanschuift is iets wat eerder is ingegeven door je opvoeding dan door de opleiding die je genoten  hebt. Dat heb je niet zelf in de hand.

 Grote onderscheiding voor haar pensioenregeling.

Maar ook van mij toch een ‘grote onderscheiding’ voor deze regering waarvan onze ministers het presteren om op een moment waarop de pensioenen van de meeste onder ons niet meer volstaan om te overleven, zij nog steeds 4.250 EUR netto zullen ontvangen. In het oog springt Vincent Van Quickenborne die de werkloze uitspeelt tegen de zelfstandige maar al jaren vergeet te fulmineren tegen zichzelf. Groot ben je als je kan verwezenlijken dat de meerderheid van de bevolking jou blijft toejuichen terwijl ze zelf zo weinig terugkrijgen. De Belgen zijn blijkbaar niet alleen groots in het voetbal.

Federaal, Vlaams of lokaal,voor zichzelf zorgen dat doen ze allemaal.

Wie naast zijn werk, geen werk heeft, die heeft recht op een werkloosheidsvergoeding.

Naast het bij wet geregelde mandatencircuit bestaat er ook al jaren een regeling voor burgemeesters, schepenen en OCMW-voorzitters die naast hun mandaat geen job hebben. Geef toe, dit kan je toch zelf niet verzinnen! Deze kansloze politici kunnen dus onder voorwaarden en bovenop hun wedde een ‘werkloosheidsvergoeding’ krijgen. Politici een extra werkloosheidsvergoeding geven op een politiek mandaat is de schaamte voorbij, dat zegt Peter Reekmans in zijn boek ‘De Vlaamse Ziekte. Heeft hij gelijk, of heeft hij gelijk?

Sommige politici krijgen al een pensioen terwijl ze nog aan het werk zijn.

En alsof dat nog niet genoeg is! Politici zijn duidelijk bij de weinige gelukkigen in Vlaanderen die al een pensioen krijgen terwijl ze nog tegen hele lonen mogen verder werken. U leest er het boek maar eens op na.

Daarom en alleen daarom stel ik deze vraag:

Wat is er mis met een verzorgingsstaat voor iedereen,

waar de politici al decennia lang zichzelf verzorgen?

Wat is er mis met een verzorgingsstaat?

Laat mij ter zake komen, wat is er mis met een verzorgingsstaat? Jaar en dag heb ik bijgedragen tot de sociale zekerheid van dit land, een zekerheidsstelsel om fier op te zijn. Een zekerheidsstelsel dat echter steen bij steen wordt afgebroken door de politici van dit land om het onder de vorm van aandelen uit te delen aan aandeelhouders van privaat verzekeringsmaatschappijen. Zo komt de winstmarge van ons geld terecht in hun zakken.

Het geld dat ik ontvang als werkloosheidsvergoeding dat komt uit een pot waar ik als fiere Belg en met hart en ziel ook zelf heb toe bijgedragen, naar beste kunnen en naar vermogen, net zoals de meeste Belgen trouwens. Dat heet solidariteit. Niemand heeft het recht dit stelsel af te breken. Niemand heeft het recht dit te verlagen!

Je kan mij kietelen, je kan mij plagen, je kan mij tergen of vernederen maar geen politieker in dit land die vandaag wil weten wat wij allen samen kunnen.

Laat je niet langer beledigen door deze mensen, sta op, en kies op 14 oktober 2018 voor dezen die ook voor u kiezen. U mag zelf uitmaken wie dat zijn. Faire deal toch?