Met de vergroening van het bedrijfswagenpark op de politieke agenda komt de discussie over de bedrijfswagens weer op gang.

De term bedrijfswagens wordt dikwijls verkeerdelijk gebruikt. Men gooit hier wagens die nodig zijn voor de uitoefening van het werk en salariswagens op één hoopje.

Een salariswagen vormt een deel van het loon van een werknemer die meestal tot het midden of hoger kader behoort. Daarentegen zijn wagens die gebruikt gemaakt worden om zijn werk uit te voeren geen vorm van een loon . In de praktijk is het verschil niet altijd duidelijk omdat werkwagens meestal ook privé mogen gebruikt worden.

De salariswagen is een “wettelijke” vorm om de sociale bijdragen op het loon beperkt te houden. De overheid laat een systeem toe dat de sociale zekerheid ondermijnt. De jaarlijkse kost van een bedrijfswagen zou ongeveer 4000 € bedragen. Dit wil zeggen dat lagere loonwerkers  die geen  salariswagen hebben via belastingen bijdragen leveren om het loon van de kaderleden te betalen. De arbeider aan de band betaalt mee de riante wedde van zijn manager. Een zeer pervers Matheuseffect.

Bijkomend staat de werknemer er niet bij stil dat men bij lange afwezigheden van bijvoorbeeld drie maanden zijn wagen moet afgeven, precies op het moment  dat men die meestal echt nodig heeft voor verplaatsingen naar het ziekenhuis of omdat men minder mobiel is als gevolg van een ziekte of ongeval.

De Vivaldisten van onze regering gaan zelfs de aankoop van elektrische bedrijfswagen promoten. De bedrijfswagen zal vergroenen klink het. Door te laattijdige investeringen in alternatieve energie zullen onze elektrische wagens stroom tanken die afkomstig is van kerncentrales met hun kernafval en in een later stadium van gascentrales die ook CO2 uitstoten. Daarenboven zal het aantrekkelijk maken van elektrische wagens de files niet doen wegsmelten in tegendeel. Tijdverlies in de files geeft frustratie bij de chauffeur en kost veel geld door tijdverlies.

In plaats van te discussiëren over salariswagens zou men het beter hebben over alternatief vervoer. Een uitgebreid spoor en busnetwerk met klokvaste service met hoge frequentie. Die 4000 € per slariswagen kan men best daar aan besteden. De middenkaders moeten dan een beter echt loon kunnen krijgen dat niet betaald wordt door de gewone werkman maar door een vermogensbijdrage van degenen die aandelen hebben in de ondernemingen.