Tijdens de Olympische openingsceremonie in Sochi betraden de atleten van elk land onder luid schellend popmuziek de arena. Natuurlijk kreeg de Russische delegatie hun eigen opzwepend deuntje. Wel verwonderlijk was welk muziek die de Russische sporters begeleidde.
Het was een remix van ‘Not gonna get us’ van de pseudo-lesbische groep t.A.T.u.
Het lied ‘Not gonna get us’ gaat over een lesbisch koppel dat vlucht voor mensen die hun liefde voor elkaar afkeuren. Een zeer geladen lied voor land dat recent een discriminerende wet heeft ingevoerd tegen homoseksuelen.
In Rusland is het strafbaar om propaganda te maken over “niet-traditionele relaties”. Zogenaamd ter bescherming van minderjarigen. In de praktijk betekent dit, dat het strafbaar is om te spreken over homoseksualiteit waar jongeren bij zijn. Het is ook verboden om uiterlijke kenmerken die verwijzen naar de homoseksuele gemeenschap te dragen.
De muziekgroep t.A.T.u. is net als de locatiekeuze Sochi getekend door controverse. Vanaf het begin profileerden de twee zangeressen zich als een lesbisch koppel. De naam t.A.T.u. is in het Russisch een afkorting van “Eta devochka lyubit ‘tu devochku”, wat betekent “Dit meisje houdt van dat meisje.”. Met het in 2002 uitgebrachte lied ‘All the things she said’ werd het duo wereldberoemd. Hoewel hun muziek aantrekkelijk genoeg is speelde de bijbehorende muziek video een veel grotere rol in hun succes. In de clip is er een scene waarin het duo elkaar passioneel zoent. Dit lied werd door vele lesbiennes geadopteerd als hun thema lied.
Een paar jaar na hun pophits bleek het duo helemaal niet lesbisch te zijn. De manier waarop de meisjes in hun videoclips en tijdens hun optredens met elkaar omgingen was een media stunt. Hun voormalige manager Ivan Shapovalov had het concept van t.A.T.u. bedacht nadat hij concludeerde dat minderjarige lesbische porno zeer populair is.
Voor veel holebi’s was deze revelatie een grote ontgoocheling.
De evenementorganisator, Konstantin Ernst, vertelde aan de Associated Press dat hij voor deze pop-groep koos omdat zij internationaal de meest bekende moderne Russische groep is. Volgens Ernst is ‘Not gonna get us’ een goed lied voor de Russische sporters omdat het hen zal motiveren en de tegenstanders zal uitdagen. Het is niet duidelijk of hij hiermee sportieve of politieke tegenstanders bedoelt.
Dat er muziek van t.A.T.u. werd gebruikt tijdens de openingsceremonie betekent waarschijnlijk niet dat er iets zal veranderen in het conservatieve Rusland van Poetin. Zo werden er volgens CBSNews op de dag van de openingsceremonie vier homorechten activisten gearresteerd in Sint Petersburg.
De keuze voor een muzikaal duo die volgens de huidige Russische wetgeving niet eens een bestaansrecht heeft, komt bij de internationale gemeenschap misschien vreemd over. Het past echter perfect in Poetin’s logica.
Aan de internationale gemeenschap hoopt hij waarschijnlijk een beeld van verdraagzaamheid te geven. Maar zijn eigen bevolking zal geen moment geloven dat de tij aan het keren is. De rest van de ceremonie werd namelijk geleid door Poetin’s conservatieve vriend Valery Gergiev. Vorig jaar liet Gergiev in de Volkskrant weten dat hij de nieuwe wetgeving rond homeseksuele media volledig ondersteunt.
‘In Rusland doen we er alles aan om kinderen te beschermen tegen pedofielen. Deze wet gaat niet om homoseksualiteit, maar is gericht tegen pedofilie.’
Het is in de visie van Poetin ook toepasselijk dat de meisjes van t.A.T.u. toegeven geen echte lesbiennes te zijn. Hoewel Poetin nooit een antwoord heeft gegeven op de vraag van de BBC of hij gelooft dat mensen homoseksueel geboren worden, is het duidelijk dat de wetgeving er van uit gaat dat mensen homoseksueel worden nadat ze blootgesteld worden aan ‘propaganda’.
Een dergelijke hypocriete benadering van homoseksualiteit is niet nieuw in Rusland. Zo was mannelijke homoseksualiteit strafbaar onder het Stalinistisch bewind. Maar er verscheen in 1939 wel een propaganda poster dat twee zoenende mannen uitbeeldde bij de ‘bevrijding’ van ‘West -Oekraïne’.
Bronnen
