De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

upset boy against a wall

Een analyse van de wortels van de structurele beschadiging van onze jeugd

zondag 6 juni 2021 11:33
Spread the love

Beste Vrienden,

 

Excuus dat ik op een zondag met een nogal strenge, radicale vermaning moet uitpakken. De toestand lijkt echter ernstig genoeg, en daarom is misschien een zondag, met  connotaties van reflectie en religiositeit,  goed geschikt.

Het stuk dat mij in de pen doet klimmen is het volgende

Tom Cochez | 4 juni 2021

‘Geestelijke gezondheidszorg van Belgische jongeren is een welvaartstaat onwaardig’

De inleiding klinkt als volgt:

Kinderpsychiaters luiden de noodklok. Nog maar eens. Het verhaal van het veertienjarige meisje dat uit het leven stapte en niet de hulp kreeg waar ze om vroeg, maakt pijnlijk duidelijk dat ons land structureel faalt als het gaat om de geestelijke gezondheidszorg van jongeren.

De Vlaamse Vereniging voor Kinder- en Jeugdpsychiatrie (VVK) smeekt al geruime tijd om een ingrijpende hervorming van de sector. “De 20 miljoen euro die minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) eerder heeft vrijgemaakt, is natuurlijk zeer welkom, maar het blijft een druppel op een hete plaat”, zegt voorzitter Sofie Crommen. “Het hele systeem is dichtgeslibd. Op alle niveaus zijn er tekorten. We laten duizenden kinderen en jongeren in de kou staan. Wachttijden lopen op tot zes maanden of soms nog veel langer. Wachtlijsten worden gesloten, gewoon omdat er geen plaats meer is. Die situatie is een welvaartstaat onwaardig.”

Lees meer: https://www.apache.be/2021/06/04/geestelijke-gezondheidszorg-jongeren-is-een-welvaartstaat-onwaardig/#comment-153936 © Apache

 

Bedenkingen en duiding

Vooraf: in alle nederigheid deel ik deze visie en diagnose. Het is immers bekend: het is een titanenwerk, bepaalde diepgewortelde maatschappelijke mistoestanden te saneren, al zeker in de eigen context waarin men zelf leeft en is opgegroeid…

 

“Ja. Het is geen drama meer, het is een reuze tragedie. Persoonlijk denk ik al veertig jaar na over deze tragedie. Met als startpunt enkele opiniestukken in De Standaard in de tweede helft van de jaren negentig.

Om kort te gaan, persoonlijk geloof ik dat de meeste wijsheid steekt in de laatste woorden van experte Croes in dit stukje. Maar die woorden, dat we naar de wortel van het probleem moeten en zeer structureel moeten ingrijpen, moeten voor mij een nog veel meer radicale betekenis krijgen: hoe kortzichtig is het te blijven steken bij het vrome voornemen te sleutelen aan de teams hulpverleners, aan beter omkadering met ‘onderofficieren’ naast de generaals die de psychiaters zijn?

 

Dit probleem kent onmiskenbaar veel diepere wortels. Hoe kan je vermijden dat 23- duizend jongeren in doodsgevaar zijn (en “gek” dreigen te worden), met een samenlevingsmodel dat arbeidsethos, geld & kapitaal en emancipatie van de moeder (die zonder schuldgevoelens wil de babies mogen afzetten aan de crèche in de vroege morgen…) absolute voorrang geeft?!

Met een samenleving die zozeer blindgefocust is op allerlei effectiviteit dat de voedende affectiviteit gelegen in gewone sociale contacten, gesprek, spel, ontmoeting, gezond-natuurlijk nabuurschap en gezelligheid (niet alleen in de vele mooie verkavelingen en in de woontorens) constant bijna honderd procent verdampt?

 

Als je cynisch bent, is het rot dat onze jeugd aantast de prijs die je nu eenmaal moet op tafel leggen voor een leven dat voor de grote hogere middenklasse en de hogere klasse lekker op rolletjes gaat: met enorme vermogensreserves en met een boel onnodige “verplaatsingen” in glimmende oversized wagens. ”

 

De ondermijning van de jonge mensen is met andere woorden niet te duiden zoals in de titel van dit stuk. Het is niet iets dat de Welvaartsstaat onwaardig is. De toestand is het enig mogelijke gevolg van de Welvaartsstaat zoals we die collectief concipiëren. De onvermijdelijke én in feite onaanvaardbaar hoge prijs.

 

“Het stuk van Apache stelt vast dat er jaarlijks voor Nederland een som in de orde van grootte van dertien miljard euro nodig is voor extra verzorging van onze structureel (!) beschadigde jeugd. Is de tijd – en de boekhouding – dan niet rijp om gewoon structureel meer tijd, nabijheid, aandacht en liefde aan jongeren te besteden? ”

 

N.B. Dit alles kan en mag ik ook met gezag zeggen, nadat ik, samen met andere vrijwilligers, duizenden manuren heb besteed aan de opvang van jong en oud als vrijwillig medewerker bij Tele-Onthaal; en mij met onze jonge mensen heb ingelaten in diverse beroepen en vormen van vrijwilligerswerk (zie biografische lijst bij mijn profiel).

– Geschreven bij Apache, op Facebook profiel, verzonden als corpus van een brief aan een groep intellectuele partners via e-mail en hier als  blog. 6.6.2021

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!