Mevrouw de onderwijsminister

Het was weer verrukkelijk ontwaken naast u.

Althans, naast uw innemende stem die mij als zoet parfum kwam prikkelen. Ochtendstond heeft liefde in de mond. Ministeriële charme.

Uw discours om het leren van vreemde talen te bevorderen, klonk als een symfonie. Maatwerk voor de  altijd benieuwde Radio 1 – luisteraar. Ministerieel bekoren.

Als immer minutieus onderbouwd, verhulde uw boodschap sluiks uw ware ambitie. Alleen het scherpste oor kon capteren dat u al niet meteen een vreemde taal praktiseerde. Bij wijlen had eenieder wel een moment van vertrouwdheid met uw woorden. Maar u viel niet door de mand. Uw West-Vlaams vermoordde volleerd elke ontluikende Nederlandse klank. Niet te evenaren promotie voor het dialect. Ministeriële virtuositeit.

En weer was uw rede een consequent pleidooi voor een voortschrijdende simplificatie van taal in de educatie. U onderbouwde slinks uw axioma dat een alfabet met 26 letters leidt tot nodeloze taalcomplexiteit. Die zinloze letter tussen de f en de h verdween bij u al onherroepelijk naar de prullenmand. Ministeriële doctrine.

Bij de lunch kwam u mij weer verblijden. Hanne Decoutere probeerde u verdorie te counteren. Strak mantelpakje om zich als autoriteit te profileren. Vertrouwen opwekkend nieuwsanker. Diepe decolleté om de nieuwszoeker meer inzicht te bieden. Appetijt opwekkend nieuwsanker. Ravissante blik om de kijker te vervoeren. Verleidelijk nieuwsanker.

Driewerf helaas voor het mokkel. U kwam de bouw van nieuwe scholen annonceren. En ú kwam moeiteloos haar show stelen. Zij probeerde u te slim af te zijn: ‘U hebt nul euro voor nieuwbouwprojecten. Uw plannen zijn in niets concreet. De eerstkomende tientallen jaren zien we niet één eerste steen?’. Totaal irrelevante reflecties natuurlijk. Journalistieke jaloezie.

U pakte Decoutere koud. Met te strakke bouwvakkershelm die boven uw hoofd leek te zweven. Speciale werfbril ook die een bovenaardse aanblik bood. Net niet in bouwvakkershemd. Wel met vormeloze slobbertrui. En caoutchouc botten, besmeurd met modder en al, ultiem contrasterend met Hanne’s blote mannequinbenen. Uw waarlijke boodschap voor de kijker klonk aldus luid en duidelijk: ‘Ik ben één met het voetvolk’. Een niet mis te verstaan vestimentair statement. Ministeriële flair.

Vanavond mocht ik met u ook weer naar bed. U kwam meteen Terzake. Voor de meerwaardezoekende kijker. “Er loopt iets ferm mis met die proeven die je moet passeren om te kunnen studeren voor arts of tandarts. Vrouwelijke studenten scoren beduidend minder dan de mannelijke kandidaten. Abnormaal!”. Eminente professoren zouden de komende jaren, op verzoek van de commissie onderwijs, fundamenteel wetenschappelijk onderzoek wijden aan de problematiek. U vertelde het met een fijn lachje om uw mond. Verstomd waren we toen de aap uit het fijne lachje kwam. U maakte al meteen tot in detail de resultaten bekend waartoe de proffen zouden besluiten. Verheven boven de simpelen der politici, parlementsleden ocharme, is al die research voor u natuurlijk nodeloos. Ministeriële Providentie.

Het leven met u te delen, mevrouw de onderwijsminister, is waarlijk een voorrecht. Vlaanderen wacht een bloeiende toekomst. We zullen het verschil maken door onze innovatieve kennisindustrie. Uw beleid als vruchtbare basis. Ministeriële fertiliteit.

Terwijl ik straks heerlijk dromend de nacht savoureer, waakt u over ons. Nu en tot het einde der verre toekomst. Wat een weelde.

Ik wou u daarvoor, als simpele dienaar, even danken. Niet met veel woorden, des te meer met stille adoratie.

Ward Jacob

Postscriptum: mevrouw de minister, u had het natuurlijk terstond en altoos al door! Voor anderen, die dit schrijven in handen zou vallen: lees de brief maar opnieuw. Die 7e letter is waarlijk nutteloos. Hij komt werkelijk niet één keer voor in deze brief. Een alfabet met 25 letters volstaat! Quod demonstrandum est.