De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Een aanzoek… of tien
Antwerpen Noord -

Een aanzoek… of tien

zaterdag 15 mei 2010 01:01
Spread the love

Zouden er op ‘t Noord procentueel gezien meer alleenstaande mannen wonen dan in de rest van Antwerpen? Of laten de jongemannen in onze buurt hun hormonen gewoon sneller de vrije loop bij de eerste zonnestralen en lentekriebels? Na een weekje in het buitenland is het in elk geval weer even wennen aan de mannelijke aandacht die ik onderga wanneer ik door de straten van mijn buurt loop. 

“You have boyfriend?”

Ik ben de tel kwijtgeraakt van het aantal aanzoeken dat ik al gekregen heb sinds ik op ‘t Noord ben komen wonen, een jaar of vijf geleden. De procedure is steeds identiek: een onbekende man, soms niet eens zo jong, komt naast je lopen en vraagt met een brede glimlach hoe het met je gaat. Je wil niet onbeleefd of kortaf zijn, dus je antwoordt simpelweg “goed”. En dat is een misstap, want dat ene woordje is voor de heer in kwestie de goedkeuring om een heel gesprek te beginnen. Dat na gemiddeld 5 minuten uitmondt in een “voulez-vous me marier” of “do you want to be my wife”. De meesten zijn dikwijls wel zo tactisch om eerst voorzichtig te polsen of je al een partner hebt, maar dat blijkt op zich ook niet zo’n bezwaar. 

Bitch

Waar ik in het begin naïef glimlachte en de openingsvraag beleefd beantwoordde, ben ik nu een staalharde bitch op straat. Niet dat ik dat echt wil zijn, maar mannen negeren blijkt nu eenmaal de meest efficiënte manier om absurde aanzoeken te vermijden. Ik kan hen nu al van ver zien aankomen, pik hen er zó uit. De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat het ook steeds Afrikaanse of Oosterse mannen zijn. Chinezen en Europeanen zien me blijkbaar niet zo zitten. 

Zijn het cultuurverschillen? Ik vind het vreemd en ongepast dat een man zich op straat een partner zoekt. Wat schuilt er achter hun vreemde gedrag? Zijn ze op zoek naar papieren, naar snel vertier, of -wie weet- naar een beetje liefde en vrouwelijke affectie? Doden ze de tijd met een wanhopige versierpoging, willen ze hun mannelijkheid bewijzen?

Mooie vrouw in slobbertrui

Het zijn niet alleen de aanzoeken, die zijn best te vermijden wanneer je de mannen op straat koeltjes negeert. Ook wanneer ik een koffiekoek verorber terwijl ik baskettende jongeren bekijk op het Sint-Jansplein, krijg ik een “smakelijk, schatje!” toegeworpen. Met veelbetekenende blik erbij. Zelfs wanneer ik gewoon mijn boodschappen ga doen, op een luie zondag in jeans en onaantrekkelijke slobbertrui, kunnen ze het niet laten me na te fluiten. “Mooie vrouw hé!”

Bon: merci mannen, voor de complimenten. Maar ik moet jullie teleurstellen. Er is er maar ééntje die mij mag nafluiten of ten huwelijk mag vragen. En die woont niet eens op ‘t Noord. Verder kan ik één goeie raad geven aan vrouwen die soms aan zichzelf twijfelen: maak een wandelingetje op ‘t Noord. Je zelfvertrouwen krijgt gegarandeerd een boost! En wie weet schaar je er nog wel een exotisch lief op…

take down
the paywall
steun ons nu!