Een anarchistisch argument tegen de economie en de economische wetenschap

Gevonden op: http://theanarchistlibrary.org 

Eigen vertaling.

De economische wetenschap kan gedefinieerd worden als een sociale wetenschap die zich hoofdzakelijk bezig houdt met het analyseren van de productie, consumptie en distributie van goederen en diensten.  Economie kan gedefinieerd worden als het systeem dat ontwikkeld is om de productie, consumptie en distributie van deze goederen en diensten te controleren en te beheren.  Merk op dat de focus niet ligt op het vervullen van behoeften, het behouden van een symbiose met de lokale bio-regio, het ecosysteem of de planeet.  Niets wijst op het gezond houden van het land of op het overleven van soorten.  Er wordt niets gezegd over het opnieuw overvloedig maken van het aardoppervlak.  Het gaat enkel over productie, distributie en consumptie.

Verwar de cyclus van productie, distributie en consumptie niet met mensen die zich verenigen om hun behoeften te bevredigen en hun leven een invulling te geven.  Zoals bij elke organisatie is het de eerste prioriteit van een economie om te blijven bestaan en, in het algemeen, om te blijven groeien.  In de meeste gevallen moet een economie groeien om te blijven bestaan.  Omdat zelfbehoud zoals bij een organisatie prioritair is, gaat het voortbestaan van die economie voor op de individuen binnen die economie, de biosfeer waaraan die economie wordt opgelegd, en de planeet.  Zoals een organisatie geen accurate vertegenwoordiging is van de wensen en verlangens van individuele leden, is een economie geen accurate representatie van de wensen en verlangens van de individuen in die samenleving en de manieren waarop ze deze wensen en verlangens willen invullen.

Als anarchisten wensen we de economie af te schaffen, evenzo de economische wetenschap en alles wat dat met zich meebrengt, zij het markten, het loonsysteem, centrale planning, industrie of werk.  Als dusdanig zijn wij economische nihilisten en verklaren we dat er geen waarde ligt in enig productie -, consumptie- en distributiesysteem, of dit systeem nu feodaal, mercantilistisch, kapitalistisch, socialistisch of  communistisch is.  Niet alleen hebben dergelijke systemen geen waarde, ze zijn een middel tot sociale controle.  Ze zijn schadelijk en dodelijk voor mensen, niet-menselijke wezens[1], ecosystemen en de planeet en moeten ergo volledig en totaal vernietigd worden. 

Of de economie nu gerund wordt door een kapitalistisch, fascistisch of socialistisch regime, of zelfs een participatorische economie, het blijft een autoritair systeem dat opgelegd wordt aan mensen, niet-mensen en land. 

Veel anarchisten, van anarcho-kapitalisten tot mutualisten tot anarcho-communisten definiëren zichzelf aan de hand van de economische theorieën, ideologieën en dogma’s die ze aanhangen.

Ik zeg niet dat deze anarchisten geen anarchisten zijn maar dat hun dogma’s niet anarchistisch zijn en hun implementatie niet resulteert in anarchie.  Wat als hetgene dat iemand in theorie waarneemt als anarchistisch in praktijk autoritair of hiërarchisch is?  Blijven we dan vasthouden aan onze economische systemen en theorieën, deze onfeilbaar verklaren en gaan we de blaam externaliseren?  (bijvoorbeeld: “Het kapitalisme heeft niet gefaald, we hebben enkel de verkeerde mensen aan de macht”.  Of “socialisme heeft niet gefaald, het is gewoon niet goed geïmplementeerd)?  Gaan we dan een ander economisch experiment kiezen zoals de stemmer naar de volgende partij zapt?  Of realiseren we ons dat anarchie en economie elkaar wederzijds uitsluiten en niet verenigd kunnen worden, ondanks het prominente gebruik van rood-zwarte of geel-zwarte vlaggen of het “anarcho” prefix?  Blijven we voorbij dogma en prefab economische modellen uitkijken naar iets dat wenselijker is?  Zoeken we vrijheid binnen de economie of vrijheid van de economie?

Wanneer we afstand doen van persoonlijke verantwoordelijkheid geven we autoriteit aan andere personen of structuren.  Als we de verantwoordelijkheid om in onze behoeften te voorzien, onze verlangens uit te drukken en onze handelingen om deze te bereiken overlaten aan raden, vakbonden, federaties, organisaties, partijen, politici, religies of enige andere entiteit, geven we autoriteit aan deze instanties.  Hetzelfde gebeurt als we afstand doen van deze verantwoordelijkheden in naam van de economie en economische krachten die ons vervreemden van onze macht en autonomie en als we het coördineren van de business van de logistiek van het leven en het leven zelf gaan scheiden.  Er is hier geen dictator maar probeer toch maar eens om tegen de regels in te gaan die de economische orde waaronder je leeft oplegt en je zult ervaren dat het jij is versus een reus, een systeem dat alle elementen ingebouwd heeft om iedereen die niet in de pas loopt te verpletteren of uit te wieden.  Omdat de meeste beschavingen manieren ontwikkeld hebben om mensen zich meer te laten identificeren met hun economie dan met andere mensen, zul je wellicht ook mensen vinden die dissidenten zullen willen verpletteren. 

Kapitalisten proberen de productie, consumptie en distributie te manipuleren op een manier die hen het meeste profijt oplevert.  Socialisten proberen deze te manipuleren op een manier die hen de absolute controle en macht geeft, en, in retoriek althans, de maatschappij dient.  Anarcho-economen willen de economie bevrijden van regering en bedrijven maar slagen er niet in om vrijheid van de economie te zoeken voor mensen, niet-mensen en de planeet. 

De economie is één van de steunpilaren van de beschaving; niet-beschaafde mensen hebben geen economieën.  In de meeste gevallen hebben ze manieren van leven ontwikkeld waarin face-to-face verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid behouden blijven.  De autonome persoon, groep of tribe heeft voedsel nodig, dus ze kweken dit, verzamelen dit of jagen dit.  Als een vriend en ikzelf door een bos of in een straat wandelen en een perzikboom zien, de vruchten plukken en die opeten is dat geen economie.  We hadden honger, zagen iets eetbaars en we hebben het opgegeten.  Prairiehonden, mieren, ganzen, zalm, bijen en alle creaturen die je kan bedenken, hebben een manier gevonden om hun noden te bevredigen door zich aan te passen aan hun leefomgeving.  We spreken niet van “buffeleconomieën” of “vuurmiereconomieën”.  Dit zijn geen economieën.  Dit is het leven zelf. 

Zelfs binnen een zogezegde “anarchistische economische wetenschap” (sic) of participatorische economische wetenschap blijft elk individu onderworpen aan de economie en aan economische krachten.  De noden van de economie worden belangrijker gemaakt dan de noden van elke persoon.  Herinner u ook dat de participatorische economie, zoals directe democratie, neigt gedomineerd te worden door het soort mensen dat zich sowieso verkiesbaar zou stellen.  Alleszins veel succes wanneer je iemand vindt als je een verantwoordelijke zoekt. 

We zijn geen reformisten.  We zoeken niet de juiste economie of zelfs maar de beste economie, de beste mensen aan het hoofd van de economie of zelfs maar een tegeneconomie.  We zijn eerder economische nihilisten die het economisch denken alsook de economie tout court proberen te vernietigen.  Als we echt op zoek zijn naar bevrijding en anarchie is het niet genoeg om enkel tegen kapitalisme en/of socialisme te zijn.  Anarchie is tegengesteld aan alle economieën en economische systemen, los van de retoriek van diegenen die ze implementeren.  Economisch denken veronderstelt een breuk met face-to-face verantwoordelijkheid en persoonlijke verantwoordelijkheid die integraal zijn aan de anarchie.  We proberen de economie niet te hervormen of nieuwe of betere systemen te creëren, maar om hen af te schaffen samen met de staat , de beschaving en elk laatste spoor van autoritaire samenleving om daarvoor autonome individuen in de plaats te stellen die vrijwillig associaties aangaan en elkaar wederzijds helpen.

Vechtende voor de anarchie

Bobby Whittenberg-James

ps. vindt u dit goed, lees dan ook The abolition of work:

http://inspiracy.com/black/abolition/part1.html

[1] In dit land, België, worden volgens officiële statistieken jaarlijks zo’n 320 miljoen dieren geslacht.  Deze holocaust treft vooral (304 miljoen) kippen.  Zie http://statbel.fgov.be/nl/statistieken/cijfers/economie/landbouw/verwerking/geslacht/