De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Duizend Miljard Euro privé bezit. Brengt dat misschien een bepaalde geest van hardheid mee naar mensen?

Duizend Miljard Euro privé bezit. Brengt dat misschien een bepaalde geest van hardheid mee naar mensen?

woensdag 5 september 2018 10:27
Spread the love

Recent werden tellingen gehouden over het bezit in ons land. Blijkt dat Belgen bij de rijksten in centen te rekenen vallen in Europa. Ook omdat velen het eigen huis in bezit hebben. De bekende ‘baksteen in de maag’-mentaliteit leidde ertoe dat overheden jaren lang het verwerven van het eigen huis bevorderd, gefaciliteerd hebben. Ook in geldwaarde zijn Belgen de rijke mensen van Europa. Samen bezitten wij ongeveer 1000 miljard. Dat mag niet verrassen, want enkele jaren terug raakte al bekend dat de spaartegoeden op spaarboekjes samen 300.000 miljard waard waren. Deze cijfers geven mij te denken, op een ogenblik dat vreemde, akelige feiten bekend raken over mistoestanden in de zorg voor medemensen. Er is Francken, die het werkelijk als zijn plicht als politicus lijkt te zien, alleenstaande moeders met kinderen op te sluiten in gesloten centra. Maar er is meer. 

Vier minuten leestijd.

In De Morgen van 3 september lees ik, (ook op Facebook te consulteren):

“Afschrikwekkend, mensonwaardige isolatiecellen, schimmel op de muren… De Commissie van Toezicht is bijzonder scherp voor de Vlaamse jeugdinstellingen”.

Het gaat over mistoestanden in een aantal Huizen van de Bijzondere Jeugdzorg.

En dan stel ik me even voor, het had gekund, want moeder stond er veertien jaar lang alleen voor om mij en Patrick op te voeden, dat ik als jongere in zulke instelling was terecht gekomen. Gelukkig was Maria iemand met wilskracht en groot zelfrespect.

Maar dan rijst de vraag: hoe kan dat? In een land zonder grote leiders, vandaag en gisteren. (Even vergat ik Leopold II…). In een klein land dat zich heeft leren koest houden op het internationale forum. In een klein land waar veel kleingeestigheid voorkomt en provincialisme. (Nog het meest wellicht bij de partijen die de provincieraden willen afschaffen). Maar waar wij geen traditie hebben van kwaadaardigheid. Van wreedheid door leiders als de Tsaren of de Tartaren.

Welke Geest…?

Omdat ik net de cijfers gelezen had van het inkomen en het geldbezit in ons land, nog altijd België, ging er mij een licht op. Tezamen bezitten “wij” niet minder dan Duizend miljard.

Zelfs de reporter van De Standaard die het feit rapporteert, vindt dit indrukwekkend.

Weet je dat de Chinezen er prat op gaan over enkele jaren in heel Afrika in de wegenbouw en spoorlijn aanleg… 100 miljard te investeren. Hoe klein is ons land vergeleken bij die natie die al jaren de financier van de VSA is?…

Persoonlijk vind ik duizend miljard een verschrikkelijk cijfer

Al sinds ik historicus werd, in 1988, tracht ik dit land en deze tijd te begrijpen.

Nu ik weet dat er duizend miljard euro in bezit is van de bewoners… worden een aantal dingen meteen wat duidelijker.

Bijvoorbeeld hoe zulke misstanden in de jeugdopvang kunnen gebeuren.

Welke geest leidt daar immers toe?

Elk land heeft zijn eigen geest.

En elke tijd.

Een land waar de mensen duizend miljard in de zakken hebben… geen wonder dat de vele inspanningen van duizenden vrijwilligers die zonder vergoeding goede daden doen, niet echt aanslaan…

De elite bezit het leeuwendeel van die som. De mensen die de toon zetten.

Dan krijg je op den duur toestanden als in jeugdinstelling de Zande in Ruiselede. Een kop van het artikel in De Morgen

    “Twee weken moest ik wachten om de zelfmoordlijn te mogen bellen…”

Ik kreeg plots een déjà vu, toen ik dat stukje zag passeren in de krant. Toen mijn brein zich de vraag stelde: “Hoe kan dat in mijn land??”

Flash Back. Een bezoek dat ik als twintiger bracht. Een jonge man die zijn weg zocht in de beroepswereld en die nog niet veel had verdiend, enkel wat naam had gemaakt als schrijver van opiniestukken. Ik sta in de zeer ruime en in geel licht badende kamer. Achter mij klinkt een sonore, vrij  monotone en toch opgewekte, licht enthousiaste mannenstem. Niet de cipier, niet de beul, maar de vriendelijke eigenaar. Die mij leerde kennen via zijn buurman, een theoloog die uit Amerika was gekomen, een collega redacteur voor Tertio.

De Belgische man gaf uitleg.

Ik keek en ik luisterde, met gespitste aandacht. Daar en dan begreep ik iets nieuws over de ziel, de eigenheid van die merkwaardige, grote, rustige, en vele eeuwen oude kamer, die met glasramen was uitgerust. Bij die rijke mens in Heverlee, de gemeente waar ik ravottend op straten en in parken mijn jeugd had doorbracht in de jaren zeventig.

Die som van duizend maal duizend maal duizend maal duizend euro speelt volgens mij op maatschappelijk vlak een rol die te vergelijken is met het geheim van de gele kamer.

Het ingenieursverhaal van het blok beton dat de goede kennis  in dat historisch huis gelegen aan de Geldenaaksebaan nabij de Abdij van ‘t Park, onder de vloer van zijn woonkamer had laten leggen.

Waarom, in ‘s hemelsnaam?

Om de schokken en trillingen van de passerende bussen van de lijn en de ‘camions’ te neutraliseren! En het werkte, er reed net een lijnbus voorbij, bijna ongemerkt, maar zichtbaar achter het glas uit de zeventiende eeuw.

Op gelijkaardige wijze zie ik het gebeuren hoe miljoenen mensen goede daden stellen, maar dat goedhartig werk stoot voortdurende op de hardheid die die “schat” van zo veel geld uitstraalt, induceert, meebrengt.

De goedheid van miljoenen medemensen die stoot op verharde harten van de bezitters van het grote  geld.

En dan gaan mijn gedachten, ondanks mijn profane en kritisch ingestelde geest, onvermijdelijk naar de woorden die de jonge Jezus van Nazareth in Palestina al zou hebben gesproken.

    “Als je de geldgod dient,

    kan je niet meer de Goede God van het medeleven dienen”

Wat een rot boeltje is het leven tussen de Noordzee en Neufchateau op sommige vlakken….

take down
the paywall
steun ons nu!