Azië telt 4,4 miljard mensen en is cultureel een van de meest diverse regio’s ter wereld. Van de 370 miljoen inheemsen wereldwijd, ongeveer de helft van de bevolking van Europa, leeft 260 miljoen in Azië.

“In elk van de Aziatische landen komen inheemse volkeren voor”, zegt Signe Leth, adviseur vrouwen en landrechten in Azië van de Internationale Werkgroep voor Inheemse Zaken (IWGIA), een organisatie in de Deense hoofdstad Kopenhagen.

Volgens haar voelen inheemsen overal ter wereld de druk om te assimileren in de maatschappij waarin ze leven toenemen. Inheemse mensen ervaren een gebrek aan zelfbeschikkingsrecht en een gebrek aan controle over hun land en natuurlijke bronnen.

Rechten verwateren

“Sommige landen zoals de Filipijnen, India en Nepal hebben nationale wetgeving die de inheemse bevolking in zekere mate beschermt”, zegt Leth. “Maar deze rechten verwateren of worden systematisch genegeerd of verworpen.”

Het recentste rapport van de IWGIA, The Indigenous World 2017, spreekt over 461 etnische groepen in India, de Adivasis, wat letterlijk inheemse personen betekent. Ze zijn met 84,3 miljoen of 8,2 procent van de totale bevolking in India.

“Er zijn nog meer groepen die echter niet officieel erkend worden als inheemse groepering of stam”, zegt Leth. “Ik schat het werkelijke aantal inheemse groepen in India op 635.”

De meeste van hen wonen in de zeven deelstaten van Noordoost-India, in de zogenaamde centrale tribale gebieden van Rajasthan tot West-Bengalen. Verschillende wetten en grondwettelijke voorzieningen erkennen de rechten van de inheemse bevolking op land en zelfbeschikking. “De wetten die de inheemsen zouden moeten beschermen, vertonen echter belangrijke tekortkomingen en hun implementatie is niet altijd bevredigend. Nochtans heeft India in 2007 de VN-Verklaring over de rechten van Inheemse Bevolking (UNDRIP) mee goedgekeurd.”

China

China noemt zichzelf officieel een verenigd land met verschillende etnische groepen die allemaal gelijk zijn voor de wet. Naast de Han-Chinezen, de meerderheid in het land, erkent de regering 55 etnische minderheden binnen de Chinese grenzen. Volgens de nationale volkstelling van 2010 zijn ze goed voor 113.792.211 mensen of 8,49 procent van de totale bevolking.

De meeste van hen wonen in de zuidwestelijke provincies Guizhou, Sichuan, Yunnan en Tibet. Hun rechten worden beschreven in de grondwet en omvatten onder meer de oprichting van autonome regio’s, lokaal administratief bestuur en het recht om hun eigen taal te spreken en de eigen cultuur te beoefenen.

“Nochtans erkent de Chinese overheid de term inheemse bevolking niet”, stelt het rapport. “Vertegenwoordigers van de etnische minderheden in China identificeren zich niet als dusdanig en nemen ook niet deel aan internationale bijeenkomsten over inheemse kwesties. Daarom is het onduidelijk welke van China’s minderheden als inheemse bevolkingsgroepen kunnen worden beschouwd”, concludeert het rapport.

“De Chinese overheid heeft de UNDRIP aangenomen maar heeft tegelijk officieel verkondigd dat China geen inheemse bevolking op het grondgebied heeft. Bijgevolg vindt de overheid dat de inhoud van UNDRIP niet op hen van toepassing is.”