Een fenomeen dat we ernstig moeten nemen. We willen niet dat mensen zich ziek werken en we willen niet dat werkgevers vaker dan hen lief is met afwezig personeel worden geconfronteerd.
De oorzaken zitten echter diep in het economische systeem waarin wij leven verwikkeld, namelijk competitiviteit en prestatiedruk. Tijd is geld. Dit systeem, het kapitalisme zeg maar, is een deel van de mensen genegen, maar anderen veel minder.
Als socialisten hebben we een antwoord op deze ziekte van de 21ste eeuw, namelijk een beetje trager gaan leven en van de werkplek een tweede thuis maken. Om dat gerealiseerd te krijgen drie voorstellen.
Naast een markteconomie voor wie wil ondernemen een grote publieke sector.
We erkennen dat sommige mensen het best tot een recht komen binnen een competitie en ondernemers klimaat. Voor hen bestaat er nog steeds de mogelijkheid te ondernemen binnen een markteconomie waar de overheid erop toe ziet dat de sociale en ecologische regels worden gerespecteerd.
Die overheid heeft een voorkeur voor kmo’s liever dan alles opslorpende multinationals. Omdat die laatste te machtig kunnen worden en niet bedrijven en geld, maar mensen aan de macht horen te zijn. Alsook omdat zij de plaatselijke kmo’s kapot concurreren en we plaatselijke cultuur prefereren boven een wereldwijde (kapitalistische) monocultuur.
De time is money maatschappij is een groot deel van de mensen echter niet genegen. De publieke sector afbouwen zoals onze regering momenteel doet is geen goede zaak. Een grote publieke sector is een noodzaak voor het algemeen belang. Niet alleen zijn sommige zaken te belangrijk aan de privé over te laten, veel mensen komen het best tot hun recht in de meer gemoedelijke sfeer binnen de publieke sector.*
Macht voor de vakbonden, waardoor werknemers meer invloed en controle hebben over hun werkplek.
Vakbonden zijn wat uit de mode, vooral bij de jeugd, je kan dat niet ontkennen. Nochtans zijn zij onmisbaar als tussenpersonen binnen een werkgevers-werknemers relatie. Zeker in de privé is het soms moeilijk voor werknemers de ongemakken die zij ervaren door hun job met hun werkgever te communiceren. Mensen brengen een groot deel van hun tijd door op de werkvloer. Het is dus uitermate belangrijk voor je levenskwaliteit deze tijd als aangenaam, positief te ervaren. Dit optimaliseren is de taak van de vakbonden.
Wie anders de we werknemer zelf kan goede ideeën hebben de uren in loondienst zo aangenaam mogelijk door te brengen en te goed te combineren met het leven buiten de werkvloer. We moeten naar een cultuur van assertieve werknemers. Tevreden werknemers zijn productieve werknemers.
Concreet dient de rol voor de vakbonden als een soort van vertrouwenspersonen die minimum éénmaal per jaar langskomen om het met de werknemer(s) te hebben over het welzijn op het werk. Hier wordt voldoende tijd voor vrijgemaakt en deze uren zijn betaald. Uit dit gesprek kan de hiervoor opgeleide vakbondsafgevaardigde uitmaken hoe het gesteld zit met de tevredenheid van de werknemers en kunnen concrete voorstellen komen naar de werkgever toe. De werkgever wordt verplicht om binnen het wettelijk kader in te gaan op de vragen van de werknemers.
De 30 uren werkweek
We stellen vast dat het moeilijk en stresserend is voor gezinnen om alles rond te krijgen wanneer beide partners voltijds werken. We stellen ook vast dat het vaker vrouwen zijn die deeltijds werken om zich zo meer te kunnen bezighouden met het gezinswerk. Dat is niet wat we willen, vrouwen zijn onmisbaar op de arbeidsmarkt . We willen tevens naar een cultuur waarin mannen zich evenveel bezighouden met het gezinswerk. Ook hebben mensen die deeltijds werken minder inkomen en later minder pensioenrechten, waardoor zij om financiële redenen misschien wel gevangen dreigen te raken in een relatie. We willen vrije individuen, geen mensen die vast zitten in een relatie.
Door van 30 uur het nieuwe voltijds te maken kunnen beide partners voltijds werken in combinatie met een gezinsleven. We geven de man enkele uren terug aan het gezin en de vrouw aan de maatschappij. Door een cultuur van gelijke verdeling van huishoudelijke taken te bevorderen hopen we dat vrouwen meer tijd kunnen besteden aan een rijkelijk sociaal, cultureel en sportief leven.
Even belangrijk is dat deze maatregel het aantal werklozen zal doen dalen naar een ongezien minimum. Want mensen die ervaren dat zij teveel werken enerzijds en mensen die thuis zitten anderzijds, dat is toch niet logisch.
*Er moet natuurlijk gewerkt worden, niemand betaalt graag belastingen voor mensen die wel kunnen, maar niet werken. Ook wil ik opmerken dat er meer factoren spelen bij het kiezen van een job in de privé of de publieke sector dan het werkritme. Natuurlijk spelen ook interesses, talenten, het financiële en het toeval welke werkgever je een job aanbiedt een rol. Binnen de publieke sector zijn trouwens ook zeer veel mensen nodig die een hoog werkritme aankunnen en voor wie stress hen positieve energie geeft ipv een burn-out.
