LeBron James en zijn teamgenoten van Miami Heat
Nieuws, Wereld, Europa, Samenleving, Islamofobie, Xenofobie, Immigranten, Watmet, Moslimextremisten, Analyse, Ongelijkheid en discriminatie - John Feffer

Drie moorden: Californië, Florida en Frankrijk

John Feffer, onderzoeker bij het Institute for Policy Studies, schreef naar aanleiding van drie verschillende, recente moorden in de VS en Frankrijk een opiniestuk. Een 'hate crime' in Californië, een aanslag in Toulouse en een 'doodslag uit zelfverdediging' in Florida. Wat hebben deze moorden met elkaar gemeen en wat is de boodschap erachter? Een analyse over 'grenzen', vooroordelen en angst.

vrijdag 30 maart 2012 09:14
Spread the love

“Ga terug naar je land terrorist.” dat vertelde het briefje naast het bebloede lichaam van Shaima Alawadi. Drie dagen nadat ze werd neergeslagen, overleed Alawadi, een Irakese moeder van vijf kinderen. Een ‘hate crime’ wil de politie van San Diego, Californië, het niet noemen. Het was nochtans niet de eerste keer dat de familie dergelijke dreigbriefjes kreeg. Alawadi leefde al 17 jaar in de Verenigde Staten.

De dood van de Amerikaanse tiener, Trayvon Martin kwam al even hard aan. Ook hij was op de verkeerde plaats, op het verkeerde moment. Ook hij stak onbewust onzichtbare grenzen over: hij was namelijk zwart. Terwijl hij door de straten van Sanford, Florida wandelde met een blikje ijsthee en Skittles in de hand werd hij door George Zimmerman, de buurtwachter, gezien als een bedreiging. Zimmerman achtervolgde de jongen en schoot hem neer. De Amerikaanse wet zag het schot als zelfverdediging en Zimmerman werd niet gearresteerd.

Op 19 maart trok Mohamed Merah naar een school in Toulouse, Frankrijk om 7 mensen dood te schieten. Een rabijn, drie Joodse kinderen en drie Franse soldaten lieten het leven. Twee soldaten waren moslim. Merah, die zichzelf een islamitische extremist noemde, richtte zijn pijlen vooral op moslimsoldaten. Hij vond ze verraders. De Franse Merah had veel meer het profiel van een seriemoordenaar dan die van een politiek extremist. Maar zijn slachtoffers herinneren er ons aan dat gewone, alledaagse moslims, gezien en gepromoot worden als lid van Al Qaeda.

Op het eerste zicht zijn de drie voorvallen heel verschillend: een ‘hate crime’, een seriemoord en een man die het recht in eigen handen nam. Maar onderliggend zijn deze drie tragedies waarschuwingen dat grenzen niet overschreden mogen worden. De boodschap achter deze moorden is dezelfde: jij hoeft hier niet te zijn, je bent niet één van ons en uw dood geldt als een waarschuwing voor de volgende ‘overtreder’.

‘Gemeenschapsgrenzen’

In zijn opiniestuk beschrijft Feffer dat we leven in een wereld van afgesloten privégebieden, van galgen, doodstraffen en burgerwachten. Dat we leven in een wereld van geweld op grote schaal en van privatisering. De Verenigde Staten bestaan uit rijke enclaves en privé-onderwijs. Ze zorgt er bovendien voor dat ongelijkheid verspreid wordt en alle gevoel voor samenhang verloren gaat. We leven in een wereld waarin mensen meer willen betalen voor het behoud van hun eigen kleine tuintje, dan voor diensten die alle inwoners ten goede komen.

Trayvon Martin werd vermoord in The Retreat, een kleine gemeenschap in Florida. De inwoners leven in kleine huisjes, en worden recent geplaagd door inbraken en diefstallen. Volgens één van de inwoners waren er in 15 maanden zeker 8 gevallen van inbraken, meestal gepleegd door Afro-Amerikaanse mannen.

De regels, die de gemeenschap hanteert om aanvaard te worden, werden nergens opgeschreven. Ze werden gevormd door angst en stereotypering. Martin was niet alleen het slachtoffer van profilering, maar ook van de onzekerheid die de middenklasse voelt omdat ze zich niet dezelfde zekerheid kan veroorloven als de rijkere klasse.

Statusbehoud

Shaima Alawadi en haar familie verhuisden onlangs van Detroit naar de tweede grootste Irakese gemeenschap van de States, El Cajon in San Diego. Ze woonde vlak aan de Mexicaanse grens, in de frontlinie van de debatten over immigratie. De economische crisis maakte de situatie er niet makkelijker op. Er heerst een groot anti-immigrantengevoel: ‘ze’ nemen ‘onze’ jobs, ‘ze’ zijn een last voor ‘onze’ stad, ‘ze’ passen zich niet aan aan ‘onze’ cultuur.

‘Hate crimes’ tegen immigranten komen er steeds vaker voor. Alawadi was het slachtoffer van xenofobe christenen, die angst hebben dat de demografie zal kantelen en de economische crisis hun status zal ondermijnen. Een kleine maar groeiende meerderheid in deze groep schrikt er dan ook niet voor terug om geweld te gebruiken om hun status te behouden.

Frankrijk

De politiek rond immigratie, multiculturalisme en islamofobie neemt een heel andere vorm aan in Frankrijk. Tijdens de verkiezingscampagne verklaarde President Nicolas Sarkozy dat er té veel buitenlanders in het land zijn. Verscheidene keren steunde hij het verbod op hoofddoeken en probeerde hij halal vlees te verbieden. Wat ooit een marginale discussie was, is nu een mainstream thema. De laatste jaren ontstond er een mythe rond moslims, rond wat ze eten, wat ze dragen en hoe ze bidden. Mohamed Merah, geloofde dan weer dat moslims té Frans werden. Hij wou ze doen boeten voor hun aanpassing.

Franse moslims bevinden zich vandaag in een moeilijke positie: als ze hun eigen identiteit proberen te onderhouden, breken ze constant ongeschreven wetten. Als ze zich te ‘Frans’ gedragen, krijgen ze het aan de stok met moslimextremisten. Volgens Feffer zijn moslims een gemakkelijke zondebok geworden.

Zonder grenzen?

Volgens Feffer moest de Europese Unie een grenzeloze Unie worden, maar de oude droom van een succesvolle en economisch rechtvaardige Unie is veranderd in een gevallen, gepolariseerde regio. De Verenigde Staten moest een land worden zonder klassenverschillen. Maar de oude droom van een groeiende middenklasse en een relatief stabiele politiek kan niet overleven in het starre liberalisme en conservatisme van de 21ste eeuw.

We leven nu in een wereld vol grenzen. We bakenen de wereld steeds meer af, bouwen onze muren hoger. We patrouilleren langs onze grenzen met gesofisticeerde wapens onder de arm en we straffen alles en iedereen die onze grenzen oversteekt en anders is. De slachtoffers van deze moorden zijn het resultaat van deze ‘grenzenoorlog.’
 

Hoodie

Democratisch Afgevaardigde, Bobby Rush, zette in het Huis van Afgevaardigden een hoodie op en deed een zonnebril aan. Hij wilde zich uitspreken over de moord op Trayvon Martin maar werd uitgejoeld. Een Republikein haalde hem weg van de micro omdat Rush de Huisregels brak door een kap op te zetten.

Fox News medewerker Geraldo Rivera zei dan weer dat Latino’s en zwarten vragen om problemen door het dragen van een kap. Ondertussen is de hoodie een symbool geworden voor Martin’s dood.

take down
the paywall
steun ons nu!