Signmark startte zijn muzikale carrière in 2006, maar hij schreef daarvoor al teksten. Toen hij naar de universiteit ging, erkende hij voorgoed zijn – dove – identiteit en begon hij teksten te schrijven. Zijn collega Brandon, de zanger van de groep, is niet doof en las de teksten na.

“Teksten schrijven is niet makkelijk, want ik denk in gebarentaal”, zegt de artiest. “De gebaren en de tekst zijn niet altijd compatibel. Voor horenden is het vaak erg complex.”

Bovendien is het ook belangrijk dat de woordvolgorde correct is en dat er een leuk ritme is met goede lyrics en rijmen. Uiteindelijk beslist Signmark hoe hij de tekst in gebarentaal vertaalt en kiest hij het ritme, de bas en de instrumenten.

De hiphopper is voor 95 procent doof. Het verschil tussen een stem van een man en die van een vrouw hoort hij niet. Ook hoge en lage tonen onderscheidt hij niet, maar de bassen van zijn muziek hoort hij wel. Muziek is ontzettend belangrijk voor hem. Het is een deel van zijn leven, zegt hij.

“Ik hou vooral van het ritme en de beats. Ik wil in mijn teksten ook mijn boodschap verkondigen. Tenslotte is muziek overal en is het voor iedereen belangrijk.” Het bereikt de mensen echt, meent hij. “In kranten merk ik dat mensen vaak kwaad zijn, er is discriminatie en ook documentaires vind ik dikwijls niet geslaagd. Muziek wel.”

Gelijkwaardig

Zijn belangrijkste doel is doven en horenden gelijkwaardig maken. “Ze moeten op gelijke voet komen te staan en elkaar leren kennen. Ik wil ook tonen dat ik het werkelijk kan. Het publiek moet altijd met een goed gevoel naar huis gaan.”

Signmark ijvert voor een betere toegankelijkheid voor mensen met een beperking. Ik wil die groep aanmoedigen. Hij lobbyt voor de universele ratificatie van het verdrag van de Verenigde Naties voor mensen met een beperking. België ondertekende het verdrag, maar in Finland staat het in de grondwet.

Professioneel

Signmark wordt in de professionele muziekwereld verschillend ontvangen. Sommige artiesten zijn enthousiast en hebben respect voor wat hij doet. Ook zijn dove publiek is trots dat hij toont dat het echt mogelijk is. Maar er zijn ook doven die vinden dat muziek iets is voor de horenden en niet voor doven.

Signmark heeft twee horende collega’s. “Het is belangrijk dat je ‘dubbeltalig’ bent. We focussen niet alleen op de gebaren of enkel op het kunnen horen. Bovendien word je met horende collega’s in je groep serieuzer genomen door het horende publiek”, meent hij.

Toekomst

Hoe zijn toekomst eruit zal zien, weet Signmark niet. Hij is geïnteresseerd in muziek, theater, maar ook in politiek. “Dit jaar heb ik ontzettend veel mogelijkheden gekregen en veel contacten gehad. Zo kreeg ik bijvoorbeeld aanbiedingen om in het theater te gaan. Dat doe ik ook graag.”

Binnen zes maanden neemt hij een definitieve beslissing welke richting hij uitgaat. “Ik wil, maar kan helaas niet, op alle aanbiedingen ingaan. Misschien doe ik iets met muziek én theater.”

Politieke ambities

Ook bij de Verenigde Naties (VN) is hem een job aangeboden. Op dit moment leidt hij het project, The Silent Shout, dat verbonden is aan de VN. Met het project wil hij mensen samenbrengen en hen aanmoedigen hun potentieel te tonen. Tot slot zet Signmark, die in Finland naar school ging, zich ook in voor UNICEF. “Ik wil schoolkinderen meer naar buiten krijgen en ze bovendien mobiliseren om bijvoorbeeld geld in te zamelen voor Afrika.”

© 2012 – StampMedia