Dour 2012 zal wellicht de geschiedenis ingaan aan de modderuitgave, dat zou niet meer dan terecht zijn, al valt er veel meer te vertellen over het festival.

Het zal voor sommigen misschien vreemd klinken, maar voor mij wat dit de eerste keer dat ik daar geraakte. Meestal ben ik dan gewoon in het buitenland op vakantie of het kwam er gewoon niet van. Deze keer lukte het me dus wel, en het was 100 procent genieten al was het ook serieus balen.

Reuzachtig modderbad

Laat me beginnen met de negatieve kant van de zaak, het modderverhaal. Vanaf de eerste avond werd het al duidelijk dat het een modderige uitgave van het festival zou worden. Je zou verwachten dat de organisatie vollenbak in de weer zou zijn om iets te doen aan de modder: draineren (zoals op veel andere festivals), houstschilfers en stro strooien, plankenvloeren leggen, … je zou verwachten dat men na meer dan 20 jaar toch een aantal oplossingen zou hebben verzonnen.

OK, het regende dit jaar meer dan anders, maar toch neem ik het de organisatie bijzonder kwalijk dat ze nagenoeg niets ondernam tegen de modder.

De mensen van Stageco kregen zondag de vraag om een dam te bouwen om de campings te vrijwaren van het water dat van de velden stroomde. “Als ze dat nu op donderdag hadden gevraagd, … maar nu zak je zo al 30 cm weg in de modder, met onze machines zakken we helemaal weg.”

Er werd her en der wat stro gestrooid, maar dat was echt niet meer dan voor de schone schijn.

Beste mensen van Dour, als jullie in 2013 jullie 25ste verjaardag vieren, zouden jullie daar toch echt een oplossing moeten voor kunnen verzinnen. Al hopen we natuurlijk dat 2013 een droge zonnige editie wordt.

Ik heb na drie dagen afgehaakt, en heb de laatste dag gelaten voor wat hij was. Er stonden nog heel wat artiesten op het programma die ik graag had gezien. Ik had het echter gehad na drie dagen in de modder.

Overdonderende programmatie

Meer dan 200 bands (bijna 250) op 4 dagen tijd. Ik had via de website van het festival opgezocht waar elke band voor stond, een clip bekeken op YouTube een stukje geluisterd, … Ik ga niet alle bands overlopen, ik was ook niet gegaan om verslag uit te brengen, maar om te genieten.

De eerste dag werd ik zo goed als letterlijk van mijn sokken geblazen door Franz Ferdinand. Ik stond haast per ongeluk op de wei, een momentje dat ik geen band had aangeduid die ik graag wilde zien, dus maar even gaan kijken dacht ik. Wat was me dat, … Popmuziek uit de 21ste eeuw, rock geherdefinieerd of is het gewoon disco anno +2000?

Ik kende ze enkel van hun hitjes te horen op de radio, maar wist helemaal niet dat Franz Ferdinand zoveel in haar mars had.  Hun laatste album is dan ook alweer verschenen voordat Koen De Meester op DeWereldMorgen.be zijn luisterpost opstartte.

Van dag twee zullen me vooral Dinosour JR, Ministry, The Hickey Underworld, Napalm Death & Battles bijblijven. Against Me! was dan weer een tegenvaller en ik was duidelijk niet de enige die daar zo over dacht. Het was één van de weinige keren dat een concerttent niet volliep, maar eerder leegliep. 

Ik had heel graag ook Godflesh, Fanfarlo en nog een paar andere bands gezien, … maar op een festival met 7 podia kan je niet alles zien, spijtig.

Als op dag 1 Franz Ferdinand me van mijn sokken blies, was het op vrijdag vooral Battles die me onverwacht volledig in vervoering wisten te brengen. Ik had hoge verwachtingen, … en die werden meer dan helemaal ingevuld. Dat enkele duizenden andere festivalgangers er net zo over dachten, was ronduit fantastisch. Battles op plaat (of Spotify in mijn geval) is al straf, live is dat echt een belevenis. En ja, na al die jaren liet ik me maar al te graag nog eens volledig in vervoering brengen door Dinosour JR.

Zaterdag begon al straf met Kapitan Korsakov, wow, echt wow

The Bots waren ok, een beetje geklungel hier en daar, … dat was spijtig, want de band heeft meer potentieel dan ze waar maakte. Ik ben toch blij dat ik ze gezien heb.

Ook Nada Surf, The Shoes, Little Dragon en Napalm Death waren echt de moeite waard. Elk van deze bands zou, als je het aan mij vraagt, de verplaatsing naar een concertzaal of festivalwei verantwoorden.

De topper van de dag was echter Bon Iver, en voor mij misschien ook wel van het hele festival. Al vond ik dat het naar het einde van concert toe wel zeer kwistig met stroop werd gesmeerd. En ook zaterdag weer waren er nog minstens 10 andere bands/DJ’s die ik graag had gezien.

Heel straf vond ik het feit dat het hoofdpodium twee dagen werd afgesloten door rappers, die er bovendien in slaagden om een uur lang de wei mee te krijgen. Ik zou nooit naar een concert gaan om Blackstar of Dilated Peoples te zien (en te horen), maar ze hebben me op Dour aangenaam verrast.

De laatste en vierde dag ben ik dus niet meer op festivalweide geraakt. Ik zag het gewoon niet meer zitten om nog een dag in de modder te dabberen, een hele dag vechten om niet te vallen, …

Mijn eerste keer op Dour is dus een verhaal met gemengde gevoelens

De programmatie en organisatie van de concerten is echt gaaf, straf, gedurft, … er is geen enkel superlatief dat de lading dekt. Dat er ook nog om en bij de 150.000 mensen komen kijken, maakt het alleen maar straffer. Je hoeft dus als organisator niet plat op je buik te gaan voor de commercie om een breed publiek te bereiken, die van Dour bewijzen dat ondertussen al bijna 25 jaar. Dat verdient alle lof.

Maar dat men na meer dan 20 jaar nog geen oplossing heeft voor de modder, … dat getuigt dan weer van weinig respect voor die 150.000 festivalgangers.

Ik kom zeker terug … dat staat vast.