Fadila Maaroufi is een van de stichtsters en ook de directrice van het in Brussel gevestigde Observatoire des fondamentalismes (https://www.obruxelles.com/). Dat is een waakhond tegen de verschillende soorten religieus fundamentalisme, maar daarbij wordt vooral of haast uitsluitend gedacht aan islamitisch fundamentalisme. De publicaties van het Observatoire en de stellingnames van Maaroufi hebben er onlangs toe geleid dat de directrice met de dood bedreigd werd. Zij kreeg een dreigbericht met als bijlage een onthoofdingsvideo toegestuurd…
Zij raadpleegt haar advocaat, die haar aanspoort om klacht neer te leggen bij de politie. Dat heeft ze in het verleden al twee keer gedaan, en haar ervaring daarmee was niet positief, maar ze volgt het advies van haar raadsheer en gaat de volgende dag naar de politie:
“Op dinsdag begeef ik me naar het commissariaat om klacht neer te leggen op zijn aanraden. Als ik me aandien, vraagt een agent me naar de reden van mijn aanwezigheid. Ik leg uit dat ik een doodsbedreiging gekregen heb en dat ik klacht wil neerleggen. De agent antwoordt me dat ik een afspraak moet maken omdat er vandaag geen plaats meer is. Ik dring aan en toon de bedreiging die ik ontvangen heb en de brief die mijn advocaat aan de procureur gestuurd heeft, en leg uit dat ik het risico loop op een mogelijke aanval. De politiechef zegt me dat hij in afwachting mijn telefoonnummer zal noteren zodat ik prioritair behandeld wordt in geval van een noodoproep, en dat in dat geval er een politiepatrouille naar mijn woning zal komen. De afspraak is voor donderdagochtend. Van maandag 5 tot donderdag 8 juli leef ik met die doodsbedreiging die boven mijn hoofd hangt. Je kan het nog zo gewoon zijn, je went er toch niet aan. We zijn alleen met onze vragen en met onze veiligheid.”
Het is nogal ontstellend te lezen welke ondersteuning de politie biedt aan iemand die doodsbedreigingen krijgt. Ik begrijp wel dat het aantal dergelijke gevallen groot kan zijn, maar gezien de mogelijke ernst van die zaken is een onmiddellijke en efficiënte aanpak toch wel nodig. En ik voel mee met Maaroufi, die zich niet alleen zwaar bedreigd voelt, maar ook in de steek gelaten. Dit kan toch niet?
Overigens heb ik weinig of geen affiniteit met de invalshoek en de standpunten van Maaroufi en van het Observatoire. Maar ik vind het wel nuttig dat die instelling er is en zaken in vraag stelt of bekritiseert. Botsende standpunten kunnen soms tot verheldering leiden. En hoe dan ook bestaat er vrijheid van meningsuiting, en die mag onder geen beding worden ingeperkt door dreigementen.
Ik ben niet geneigd om Obruxelles financieel te steunen, maar ben wel bereid naar zijn stemmen te luisteren. Bijvoorbeeld via het onlangs verschenen boek “Cachez cet islamisme” dat teksten bundelt van personen die behoren tot of sympathiseren met Obruxelles, zoals de volksvertegenwoordiger Georges Dallemagne die recentelijk nog stelling nam in het debat over Ihsane Haouach. Een paar weken geleden las ik de bijdrage van Fadila Maaroufi zelf tot het het boek, en ik was niet echt onder de indruk. Maar ik herlees ze en zal er commentaar op geven.
