De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Brullend, schreeuwend, kill him, stormen mannen op elkaar in steken met zwaarden en messen op het menselijke spiegelbeeld. Welkom thuis, op het slagveld, alles moet weg. Kermend, stervend, geen woorden meer, de wind waait voort, sterven door koudvuur, het was warm weer. De dames en heren, gekleed in het harnas van fijne bloeddraden voor hen die sterven gaan, op het slachtveld alsof het bloemen waren. De geur is aards en verdoofd als wierook. Een procent ontmenselijking in het hof van beulen, fascisten en racisten vlijen met elkaar als hongerige buiken. Culinair eten de grootsmogelijke verdoving opgediend door geliefde beulen, zij vermoorden elkaar, de dood is de brul. De schreeuw het bloedharnas, wat men werkelijk eet. Slachtoffers worden na de gruwelijkheden en hun laatste maaltijd over rug en borst gesmeten, middenin aan een paal hangt de vlag van de vrije markt stijf van menselijk bloed. Het schild van bloedige macht kent geen klacht. Stuur ze naar de tandarts, huisarts, de wereldarts, de chirurg weet vakkundig te fileren en in brokken te snijden, de verpakkingsfabriek kent zijn weg etiketten zijn geplakt voor het lieve huisdier, de hond, de aaseter.

Dood eng

dinsdag 4 augustus 2015 18:44
Spread the love

Ach,
ach, wat heb ik toch!?. Wat heb ik gekregen?
Wat moet er toch van mij worden, ik vind het allemaal maar
doodeng.

Alles is groter dan mijn stenen kabouter op mijn schoorsteen,
waar mijn zielsleven begint en ophoudt.

Mijn vreugde, mijn geluk een groot samenzijn in mijn politieke
pak, 
mijn geloof, mijn geloofszuchten naar wereldvrede. Hoe eng.

Ik speel alle klassieke samengeperst in een gram, deskundige
volks-
stukken geschreven met mijn sociaaldemocratische hand
een dodenmanstaal stijf van enge punten en komma’s.

Onbuigzaam zijn mijn zinnen voor taal als gebundelde
zwijgtakken 
gemalen meel in nationale gebreide zakken dicht gesnoerd met
bakkers
knopen.

Mijn zanglust, mijn liederen geschreven in gezaag, ik zing boven
alles
uit en sla de maat met te veel gaatjes in mijn Timmermans fluit..
Niets veeg ik onder de mantel uit want ik knoop alles dicht

Stap voor stap houd ik mij aan mijn missie geen hond die met mij
mee
gaat, geen luid geblaf toch genieten van grote politieke vrijheid
De haan zit achter de kippen ze komen allemaal uit een en de
zelfde loopbaan.

take down
the paywall
steun ons nu!