Doha: Fiscale paradijzen voor betere wereld?
ACV, Internationaal Vakverbond (IVV), UNFCCC, Klimaattop Qatar, Doha klimaatconferentie -

Doha: Fiscale paradijzen voor betere wereld?

woensdag 5 december 2012 14:40
Spread the love

Philippe Cornélis van de studiedienst van het ACV volgt in Doha de klimaatconferentie. Hij brengt verslag uit van wat er op en rond de conferentie gebeurt.

Maandag was er een belangrijk side event op de klimaatconferentie. Verschillende universiteiten en onderzoeksinstellingen presenteerden hun werk over de rol van marktmechanismen in het klimaatbeleid. Een voorbeeld hiervan zijn de Clean Development Mechanism-kredieten. Bedrijven en landen uit het noorden kunnen er voor kiezen om niet zelf hun CO2-emissies te reduceren, maar te betalen voor emissiereducties in het zuiden.

Tijdens de conferentie geven specialisten hun mening over de manier waarop de vele problemen met deze instrumenten aangepakt moeten worden. Ik krijg sterk het gevoel dat ik aan het luisteren ben naar een bewijs uit het ongerijmde: via de marktwerking het klimaatprobleem aanpakken is tegennatuurlijk… Aangezien ik geen expert ben, is het moeilijk me hierover uit te spreken. De discussie heeft zeker niet voor meer klaarheid gezorgd.

Na de vergadering spreken een paar collega’s van het Belgische Platform voor klimaatrechtvaardigheid me aan om samen een brief te schrijven naar Minister Vanackere. Minister Vanackere neemt deel aan de Europese Raad van Financiën (Ecofin). Een perfecte aanleiding om hem te herinneren aan onze eisen inzake de financiering van de rechtvaardige transitie. De middelen hiervoor moeten ook komen uit de opbrengst van een financiële transactietaks, die op de agenda van de ministers staat.

Op de middag neem ik deel aan een interessante persconferentie van de milieuorganisatie Climate Action Network. Zij wijzen op de vernietigende verantwoordelijkheid van de ontwikkelde landen voor het totale gebrek aan vooruitgang in de onderhandelingen. Toch vind ik de analyse niet helemaal evenwichtig: de opkomende industrielanden ontsnappen bijna volledig aan enige kritiek. Hetzelfde geldt voor het gastland en de andere oliestaten. Hun verantwoordelijkheid én de middelen waarover ze beschikken om actie te ondernemen zijn nochtans enorm.  

’s Avonds is er een belangrijk moment. De voorzitter van de conferentie roept de voltallige conferentie samen om een stand van zaken te geven van de verschillende werkgroepen. Het is echter te voorbarig om dit tot in alle details te beschrijven. We kunnen beter wachten tot het eindresultaat over een paar dagen.

De tussenkomsten van de woordvoerders van de verschillende landen nemen het woord. Die van de kleine eilandstaten, Afrika en de G77 met China (ontwikkelingslanden) geven kritiek op de houding van de ontwikkelde landen. De vertegenwoordiger van Venezuela is zoals steeds het meest expliciet: “De ontwikkelde landen zouden absolute prioriteit moeten geven aan het reduceren van hun emissies, maar het enige wat we zien zijn marktmechanismen die enkel dienen om de rijken rijker te maken”. Ook zoals steeds, volgt Bolivia met een gelijkaardige reactie.

Een andere opgemerkte interventie is die van Zwitserland in naam van een aantal landen die zich de Environmental Integrity Group noemen. Blijkbaar loop ik wat achter want ik dacht dat deze groep enkel uit Zwitserland, Zuid-Korea en Mexico bestond. Ondertussen zijn er twee nieuwe leden bijgekomen: Monaco en Liechtenstein.

Ik droom blijkbaar! De fiscale paradijzen organiseren zich voor een betere wereld… De financiering van de aanpassing aan de klimaatopwarming is één van de grootste struikelblokken op de conferentie aangezien er onvoldoende geld op tafel komt. Ondertussen praten Liechtenstein, Monaco en Zwitserland in naam van de milieu-integriteit. Begrijpen wie het begrijpen kan. Het meest bizarre is dat niemand zich er aan stoort.

We zullen de milieucrisis noch de sociale crisis kunnen aanpakken zonder de wortels van de problemen aan te pakken. Prioriteit moet daarbij gaan naar de mistoestanden in de financiële wereld. In dit klimaatproces wordt echter alles op zijn kop gezet, en de Environmental Integrity Group is voor mij één van de meest frappante voorbeelden hiervan.

Plotseling realiseer ik me dat ik zo verbaasd ben dat ik niet gehoord heb wat die meneer uit Zwitserland nog allemaal nog te vertellen had. Mijn excuses…

Philippe Cornelis
voor het ACV op de klimaatconferentie in Doha

take down
the paywall
steun ons nu!