DOEL – Het is weeral even geleden dat ik nog in Doel ben geweest, toch ben ik zaterdag 23 april nog eens een kijkje gaan nemen.

Er was een frietfestijn, muziek en gratis drank voor iedereen. Maar ondanks het magische ‘gratis’-woord was de opkomst niet al te groot.

Enkel de diehards en een verloren gereden motorclub waren verzameld op het plein voor de enige drankgelegenheid van het dorp.

Het uitzonderlijke lenteweer kon niet verhullen dat wat rest van Doel er slecht aan toe is, één straat verder dan de feestelijkheden rest er enkel nog een spookdorp.

De plaatjes ‘bewoond’ beginnen zachtjes weg te zakken achter de gebarsten ramen. Het is als een teerbeminde waar de naasten ondanks de geur van verrotting, weigeren te geloven dat het hart al lang geleden heeft opgehouden met kloppen.