Het klonk deze namiddag als muziek in mijn oren. Totaal onverwacht ben ik gevaccineerd. Hoezo? Kan toch nog niet, hoor ik jullie denken? Welnu, ik had er deze ochtend zelfs niet over durven dromen.

Jullie lazen het ongetwijfeld in de pers: de opkomst bij de oproep van de eerste reeks zorgverstrekkers is laag, veel te laag. Hoe dit komt, en wat er aan de oorzaak van ligt, zal ook later voer zijn voor de geschiedenisboeken. Feit is dat heel wat zorgverstrekkers die nu een uitnodiging tot vaccinatie kregen, vermoedelijk niet voldoende beseffen dat men verwacht wordt op te dagen, of verondersteld wordt het vaccinatiecentrum te verwittigen dat men niet kan komen, niet wil komen of al werd gevaccineerd.

Door een goede communicatie en lokale samenwerking in de eerstelijnszone, waar ik toe behoor, hebben we in overleg met de voorzitter van de desbetreffende eerstelijnszone snel geschakeld. De lokale kring van apothekers en andere zorgverstrekkers werden gecontacteerd en op deze manier werd het vaccinatiemoment optimaal benut.

Mag ik dit medium gebruiken om de zorgverstrekkers die de komende dagen worden gecontacteerd om zich te laten vaccineren, beleefd te vragen om hier een positief gevolg aan te geven of, indien je niet kan of niet wil, te verwittigen. Er is de voorbije weken en maanden hard gewerkt om de vaccinatiecentra vanaf 15 februari operationeel te krijgen. De enige kritische factor, beschikbare vaccins, wordt nu ook ingevuld. Heb je twijfels over het AstraZeneca vaccin, luister dan zeker naar het interview van prof. Vandermeulen.

En voor de zekerheid: de mensen van de vaccinatiecentra zijn prima voorbereid, security aan de ingang, vriendelijke stewards, een zachte prik van een sympathieke verpleegkundige, en nadien een kwartiertje wachten voor de zekerheid en op veilige afstand een praatje maken met andere collega’s onder het waakzame oog van een allesziende superviserende arts. Het feit dat een collega-apotheker de vaccins had klaargemaakt, was voor mij de kers op de taart.

Na lang wachten starten we dus langzaam maar zeker op. Over enkele weken zouden we op kruissnelheid moeten zitten om de risicopatiënten en andere doelgroepen te kunnen vaccineren. Traag maar zeker komen we er wel.

Ik was vandaag getuige van een mooi staaltje samenwerking, verbindend denken en vooral veel goede wil. Dit heeft hoop en hoop doet leven.