Christian Worch, een bezig baasje

Worch mag hier dan een onbekende zijn, in Duitse neonazistische en antifascistische kringen is hij alom bekend. Vanaf midden de jaren zeventig engageerde hij zich in tal van uitgesproken neonazistische organisaties en verenigingen waarin hij een leidinggevende positie uitoefende. Met uitzondering van de NPD werden al die organisaties uiteindelijk door de Duitse overheid verboden.

In ’77 haalde hij met zijn kompanen van toentertijd het wereldnieuws door een provocatieve, negationistische actie onder het motto: „Ich Esel glaube, dass in Deutschland Juden vergast worden sind.“ (Ik ezel geloof dat in Duitsland Joden vergast geweest zijn). Met diezelfde kliek hield hij zich daarnaast onledig met het vandaliseren van Joodse begraafplaatsen, het kalken van nazileuzen, het in elkaar timmeren van linkse militanten en van mensen met een allochtone afkomst.

Back to the roots?

Al de organisaties opsommen waarin hij sindsdien actief is geweest zou teveel eer en teveel tijd aan hem besteed zijn. Het zijn er ettelijke, maar een wederkerend thema is onder andere de strijd voor het opheffen van het verbod op de nazipartij van Hitler, de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP), om maar iets te noemen.

Zijn fulltime bezigheden als neonazi werden slechts onderbroken door twee gevangenisstraffen in 1980 en 1994. Respectievelijk drie jaar voor verspreiding van neonazipropaganda en een bankoverval en twee jaar, waarvan hij er een heeft uitgezeten, voor het verderzetten van de activiteiten van het Aktionsfront Nationaler Sozialisten/Nationale Aktivisten dat elf jaar eerder verboden werd.

Hij had ook goede contacten met de inmiddels eveneens verboden Wiking-Jugend en is ook gekend voor het organiseren van marsen die druk bezocht worden door de internationale neonaziscene, zoals de Rudolf-Heß-Gedenkmarsch die jaarlijks vanaf 1988 op 17 augustus plaatsvond in Wunsiedel tot ze in 2004 verboden werd.

Problematische samensmelting NPD en DVU

Nadat de laatste neonazipartij, de Nationalen Liste,  waarvan Worch plaatsvervangend voorzitter was, in 1995 verboden werd, schurkte hij zich aan bij de NPD en fungeerde hiervoor onder andere als verbindingsman met de organisatie Freien Kameradschaften tijdens acties van deze partij.

Dit  is een verbond van autonome extreemrechtse groeperingen. Ze houden graag paramilitaire trainingen en er worden nogal eens wapens en springstoffen ontdekt bij leden van deze groepen.

Op 9 november 2003, op de 65ste verjaardag van de Kristallnacht, werd er nog een bomaanslag verijdeld tijdens de eerstesteenlegging van een Joods cultureel centrum in München door één van deze Kameradschaften.

(De Kristallnacht was een serie van aanvallen op de Joodse gemeenschap in Duitsland en Oostenrijk op 9 en 10 november 1938, onder leiding van de nazis, waarbij 91 Joden omgebracht werden, nvdr)

Worch vond het in 2000 al niets dat de NPD besloten had om ‘de strijd in de straat’ op te schorten. De NPD had hiertoe besloten om de overheid de wind uit de zeilen te nemen in de toen op handen zijnde poging om de partij buiten de wet te laten stellen.

De eerste effectieve stappen voor dit verbod werden in 2001 gezet. In maart 2003 echter werd deze verbodsprocedure legaal en grondwettelijk te complex, nadat aan het licht kwam dat er undercoveragenten van de geheime dienst van de overheid in verschillende besturen van de NPD actief waren. Het Grondwettelijk Hof stopte de procedure.

NPD is nog steeds niet verboden

Nadat in november 2011 aan het licht kwam dat de voormalige vicevoorzitter van de NPD-afdeling uit Thüringen banden had met de terroristische groepering Nationalsozialistischer Untergrund, die meerdere racistische moorden en bomaanslagen op haar geweten heeft, rees opnieuw de vraag naar een verbod op de NPD.

In december 2011 besloot de Conferentie van Ministers van Binnenlandse Zaken (van de Duitse deelstaten) vervolgens unaniem om de kansen op slagen van een nieuwe verbodsprocedure te laten onderzoeken. Of er daadwerkelijk een nieuwe procedure tegen de NPD wordt gestart, zal ten vroegste begin 2013 beslist worden. Reden is dat men het juridisch onderzoek gedegen wil voeren en de NPD geen overwinning zoals in 2003 wil schenken door geflater.

In december 2010 stemde de DVU ondertussen dus voor een samengaan met de NPD. Christian Worch bevond zich in het kamp van de tegenstanders van dit neonazistisch huwelijk.

Die Rechte

In juni 2012 richtte Worch uit onvrede met deze gang van zaken bij de NPD dan maar de kakelverse neonazistische partij Die Rechte op, waarvan hij voorzitter is. Dat hij met zijn logo dit van de linkse partij Die Linke kopieert, steekt hij niet onder stoelen of banken. Dit is trouwens een beproefde Querfront-strategie.*

Het partijprogramma heeft hij dan weer geplagieerd van het ondertussen opgeheven DVU. Zoals te verwachten is van een solidaristische, neonazipartij staat het bol van verwerpelijke frasen over de Duitse identiteit, bloed en bodem en tegen de buitenlandse ‘infiltratie’. Ook het ‘traditionele’ kroostrijke gezin wordt gepromoot, wat inhoudt dat er geen rechten meer zijn voor holebi’s, geen recht op abortus, enzovoort.

Europese verkiezingen

Het doel van Worch is om met Die Rechte deel te nemen aan de Europese verkiezingen in 2014. Daar geldt Immers geen kiesdrempel van 5 procent voor zoals voor de nationale Duitse verkiezingen. Dat betekent dat vanaf een verkiezingsuitslag van 0,5 procent de partij aanspraak kan maken op overheidsfinanciering van politieke partijen.

Duitsland heeft voorlopig dus terug twee extreemrechtse partijen. Rekening houdend met hoe het de partijen en organisaties verging waarvan Worch in het verleden deel uitmaakte, kan je nu al weddenschappen aangaan over de datum wanneer ze verboden zal worden. Al kan hij misschien ondertussen nog zoete broodjes bakken bij een eventueel verbod van de NPD, als dat er nog komt.

* Querfront-strategie: een strategie van neonazistische/neofascistische organisaties om linkse thema’s, symbolen of actie- en organisatiemethoden te kopiëren. Zo gaan bijvoorbeeld neonazistische en neofascistische autonomen, krakers, andersglobalisten, anti-imperialisten en ecologisten met nationalistische anarchisten en black block samen betogen met een keffiyeh om de hals (beter gekend als Arafat-sjaal), met een beeltenis van Che Guevara of het logo van de Antifascistische Aktie (maar met de titel Nationaal Socialistische Aktie, bijvoorbeeld), … Het zijn methodes bedoeld om verwarring te zaaien en pogingen om met hun aangebrand gedachtengoed ingang te laten vinden bij mensen met progressieve, linkse ideeën.