Maar het protest zwelt aan en het klinkt ook vanavond, op de uitreiking van de Herman De Coninckprijs 2016: dichter Sven Cooremans zal er de poëzie van Fayadh voordragen.

Het begon met een petitie op initiatief van PEN Vlaanderen, boekhandel De Groene Waterman samen met Hart Boven Hard. Vele kunstenaars en cultuurliefhebbers tekende mee. De petitie van Amnesty International haalde intussen al bijna 44.000 handtekeningen op.

Onze petitie werd overhandigd aan het kabinet van minister van Buitenlandse Zaken Reynders, waarna een overleg op het kabinet volgde: de vertegenwoordigster van de minister uitte haar bezorgdheid en beloofde dat er via diplomatieke weg naar een oplossing gezocht zou worden. Maar de delegatie die de petitie overhandigde, vernam sindsdien niets meer…

Op zondag 21 december voerden dichters actie in de Antwerpse haven, nota bene op de plek waar de Saoedi’s een industriële site willen uitbouwen die mogelijks maar liefst 3,3 miljoen ton CO2 zal uitblazen. PEN-voorzitster Joke Van Leeuwen, dichter des vaderlands Charles Ducal, … en vele anderen lazen de gedichten van Fayadh voor. Ze lieten zijn woorden waaien over de oevers van de Schelde.

Hierbij het videoverslag van die actie (met dank aan De Imagerie voor de steun!)

Afgezien van DeWereldMorgen.be toonde de Vlaamse pers helaas geen belangstelling. Niet zo, hun Nederlandse collega’s: VPRO radio interviewden enkele initiatiefnemers van de Antwerpse actie naar aanleiding van de wereldwijde actie voor Fayadh, op 14 januari.

Die internationale actie was een initiatief van Pen Berlijn, dat PEN verenigingen in andere landen, zoals PEN America, of PEN England oppikten.

Intussen gaan de Saoedische massa-executies in 2016 ongehinderd door. Maar terwijl kunstenaars in Duitsland actie voeren, is de Duitse natie te gast op een prestigieus kunstenfestival in Saoedi-Arabië.

Het vermaarde Goethe Instituut mag komen opdraven om de koppensnellercultuur van dit totalitair woestijnkoninkrijkje (en hofleverancier van IS) te komen verbloemen.

Zo zie je maar hoe belangrijk de woorden van kunstenaar Jonas Staal zijn: bij kunst moet je altijd nadenken wie ze van dienst is, wie je als kunstenaar een gezicht hebt gegeven. Hier zien we hoe de Duitse regering kunst en cultuur inzet als cosmetica voor gezichtsverlies, en het verfraaien van de zakenbelangen.

De inzet is even eenvoudig als duidelijk: Ashraf Fayadh moet een vrij mens kunnen zijn. Zijn vrijheid is onze vrijheid.