Toen het ACW zijn spaarders verkocht aan DEXIA zweeg het, want de winstvooruitzichten waren goed.
Toen het ACW miljoenen dividenden opstreek van DEXIA zweeg het, want de vooruitzichten op nog meer waren goed.
Toen DEXIA de moordende kolonisatie van de Palestina financierde zweeg het, want de winsten waren er.
Toen de CEO een jaarwedde kreeg van € 1.000.0000,00 zweeg het ACW, want de man spekte de ACW-kas voor een veelvoud van dat bedrag.
Toen de CEO daarnaast nog een maandelijks zakcentje (representatiekosten) kreeg van € 6.324,00 zweeg het ACW want dat hoort toch bij zo’n functie?
Toen de CEO ook een driemaandelijkse functiepremie kreeg van € 200.000,00 en de werknemers niks zweeg het ACW want… want wat eigenlijk?
Toen de CEO van DEXIA zijn intrek nam in een chique Brussels hotel aan € 545,00/dag (en dit voor meer dan 3 jaar) zweeg het ACW, want over het andere hadden zo ook gezwegen en daarbij: spreken is zilver maar zwijgen is goud. Kassakassa.
Toen diezelfde CEO dit jaar een bonus kreeg van € 800.000 en de werknemers nada,  zweeg het ACW want je kan een gewone werkmens toch niet vergelijken met een ‘CEO’?
Toen DEXIA omgevormd werd tot een zeer speculatief hefboomfonds (wat de neerginang van DEXIZA inluidde) zweeg het ACW, want money is money
Toen het ACW zijn ‘coöperanten’ voorloog dat hun belegging absoluut veilig was, was dat een leugentje om bestwil, want ….
En als de CEO opstapt en nog een extra bonusje krijgt van een jaarwedde, zal het ACW ook wel zwijgen zeker?
En over Jean Luc zullen we maar beter zwijgen.