Onder de titel “Als hormonen en chirurgie het verkeerde antwoord blijken” staat in De Standaard een bijdrage van Griet Vandermassen over detransitioners. Zoek het maar eens op.

Bij mijn onderzoek voor mijn essay heb ik vele Brusselse LGBTQI+ organisaties willen onderzoeken en bevragen maar heb telkens bot gevangen. Vragen naar hun jaarrapport kan niet – het bestaat gewoon niet. Tijd dat overheden deze vzw’s, inclusief het Regenbooghuis in Brussel, onder de loep nemen en tot verantwoording roepen. De LGBTQI+ gemeenschap is onder invloed van het identiteitsdenken, het postmodernisme en het neoliberalisme verveld tot aparte verbrokkelde identitaire structuren, ze uit zich niet meer als gemeenschap en mist de expertise die de jonge Vandenbussche zo nodig had. Ze hebben woorden als intersectionaliteit uitgevonden omdat ze de rug hebben gekeerd naar universele waarden die ons gezondheidssysteem kenmerkt. De LGBTQI+ gemeenschap is een holle doos dat veel lawaai maakt met likes en performances maar die de niet allen de essentie van hun strijd kwijt zijn maar ook het eigen geheugen.