Nieuws, Cultuur, Lokaal, Antwerpen, De Roma, Derroll's Dream, Derroll Adams, Amerikaanse countrymuziek -

‘Derroll’s Dream’ in de Roma

Derroll Adams was een opmerkelijke banjospeler die zijn plaats verdiende in de 'hall of fame' van de Amerikaanse countrymuziek. De helft van zijn leven bracht hij echter in Brussel en Antwerpen door. Hij overleed er in het jaar 2000. Als eerbetoon voor de zanger, muzikant en kunstenaar loopt er in De Roma (Borgerhout) een tentoonstelling en vond er het concert 'Derroll's Dream' plaats.

dinsdag 3 april 2012 19:29
Spread the love

Derroll Adams’ leven was geen sprookje maar eerder een avonturenverhaal. Zoals hij zelf in zijn bekendste liedje zingt, is hij geboren in Portland, Oregon, het westen van de Far West. Zijn grootvader vocht nog tegen de indianen en zijn tante was nog saloondanseres. Met zijn ouders zwierf hij tijdens de depressie van de jaren dertig voortdurend van de ene stad naar de andere en moest steeds zijn nieuwe vrienden achterlaten. Hij vond troost in zijn mondharmonica en was wild van de banjo die hij hoorde op de radio. Ooit werkte hij nog als houthakker in de wouden van Oregon, maar als idealist tekende hij voor het leger toen de Japanezen in 1941 Pearl Harbour aanvielen. Door de brutaliteit en wreedheid tijdens zijn marine-opleiding werd hij psychisch sterk aangegrepen. Hij verliet het leger en ging kunst studeren.

De vijfsnarenbanjo die hij van zijn moeder kreeg, werd meteen zijn belangrijkste bezit. Nadat Pete Seeger hem wat tips gaf, speelde Derroll op politieke bijeenkomsten van de progressieve Henry A. Wallace maar verfoeide al gauw het politieke opportunisme. Hij sloot zich liever aan bij geëngageerde muzikanten zoals Jim Garland. Hij beoefende allerlei beroepen zoals radiomaker, taxi-chauffeur en trucker terwijl hij door verschillende Amerikaanse staten zwierf. Hij voelde zich sterk aangegrepen door de Koreaanse oorlog en schreef protestsongs zoals ‘Portland Town‘, iets wat tijdens de jacht op communisten door McCarthy gedurfd was. In die periode geraakte Derroll stevig verankerd in de country-scene. Zo leerde hij Jack Elliott kennen, een vriendschap die jarenlang een belangrijke invloed zou hebben. In 1957 vervoegde hij Jack en zijn vrouw June in Londen waar ze als ‘The Rambling Boys‘ op straat, in kroegen en nachtclubs speelden. LP’s en platencontracten volgden. Ze gingen op verkenning naar Parijs, waar Derroll bevriend werd met Alex Campbell en naar Italië om uiteindelijk in Brussel te belanden.

Het was 1958 en Jack en Derroll werden aangenomen als entertainers in het Amerikaanse paviljoen op de Expo 58. Jack keerde daarna terug naar de VS maar Derroll had zijn stek gevonden in café ‘Welkom’, een alternatief café van ‘beatniks en bohemiens’ in de buurt van de Brusselse Grote Markt. De rust, humor, maar ook de gevoeligheid van zijn songs en zijn dagelijkse omgang leverden hem heel wat populariteit. In de jaren zestig ontmoette hij in Londen de jonge Donovan, met wie hij nog figureerde in de ‘Don’t look back’-documentaire over Bob Dylan.

Zijn huwelijk met Danny Levy verankerde hem uiteindelijk in Antwerpen. Hij bleef populair en trad zeer veel op, nam meerdere platen op en was een graag geziene gast op festivals. Toch verkoos hij ervoor niet in de spotlights te staan maar eerder bescheiden te blijven. Op uitnodiging van Donovan speelde hij met succes op diens toernee in de VS, de laatste maal dat hij in zijn thuisland was (1976). Waar hij nog wel dikwijls ging komen, was het Deense Tønder festival, waarmee hij hetzelfde jaar kennis maakte. In 1981 stond hij op het podium van de Parijse Olympia. 1990 werd een jaar van weerzien met zijn oude vriend Pete Seeger, maar ook met Arlo Guthrie. Datzelfde jaar kwam Pete Elliott naar Derroll’s 65ste verjaardagsconcert en ging met hem en Roland Van Campenhout nog een keertje toeren.

Toen zijn gezondheid het liet afweten, trok Derroll zich terug in zijn atelier om muziek te beluisteren, wat te tokkelen, gedichten te schrijven en te schilderen. In 1999 was hij nog een laatste maal op het ‘Tønder Festival’. Hij stierf in Antwerpen in het jaar 2000.

Derroll, die meestal solo speelde, wou altijd eens optreden met strijkers en vrouwenstemmen. Wiet Van de Leest heeft aan de droom van Derroll vorm gegeven in het project ‘The Derroll Adams Tribute Big Band’. De muziekfestivals Brosella, Gentse Feesten en Dranouter konden zich daar ook in vinden en zo kwam het dan toch in 2010 tot de uitvoering van ‘Derroll’s Dream’ op elk van deze festivals.

Nu, in 2012, werd het dan uiteindelijk ook in zijn woonplaats Antwerpen opgevoerd in de Roma. Om het geheel kompleet te maken is er tegelijkertijd een tentoonstelling van zijn schilderijen, wordt de film die Patrick Ferryn in 2005 over Derroll maakte, vertoond en is er in de inkomhal allerlei fotografisch aandenken te bekijken.

WALTERito

take down
the paywall
steun ons nu!