Op het eerste zicht heeft het geen zin om grote politiek analyses ta gaan maken over de toestand in Denderleeuw. Om allerlei redenen hebben de verkozenen van SP.A en CD&V elkaar het leven zo zuur gemaakt dat ze nog liever het cordon sanitaire doorbreken dan verder samen te werken.

We moeten u dan wel mee nemen naar wat dorpspolitiek om duidelijk te maken hoezeer de boel verziekt is.

Speelpleintje

In Iddergem, deelgemeente van Denderleeuw, moest in de zomer van 2011 een speelpleintje de deuren sluiten omdat een gemeenteraadslid van SP.A klaagde over overlast. Prompt kwam er verzet van de buurtbewoners die het speelpleintje wilden openhouden omdat hun kinderen er gebruik van maakten. 

Een aantal CD&V-ers schaarden zich achter dat protest en maakten er gebruik van om campagne te voeren tegen het SP.A-gemeenteraadslid.

Het speelpleintje werd uiteindelijk heropend op een nog mooiere locatie dan daarvoor.

Landbouwgrond

Volgens het voormalige bestuursakkoord zou men in een andere deelgemeente (Welle) een groot stuk landbouwgrond verkavelen. Het gaat over tientallen potentiële woningen. Tegen deze plannen kwam verzet van de buurtbewoners die zich organiseerden om de verkaveling tegen te houden. 

De SP.A vond blijkbaar dat bewoners een punt hadden en besloot daarom om de bouwplannen nog even te laten rusten of op te bergen. Eén van de CD&V-schepenen heeft echter grond in het betrokken kavel en moet er nu aardappelen planten of een paard huisvesten in plaats van er huizen op te bouwen.

Het zijn maar twee van de vele verhalen die duidelijk maken hoe verziekt de relaties tussen SP.A en CD&V zijn. U mag ook niet vergeten dat SP.A en CD&V de gemeente samen bestuurden, al leek het de laatste jaren eerder dat ze tegen elkaar bestuurden.

Radeloos

De tientallen actievoerders die kwamen opdagen om te protesteren waren dan ook redelijk radeloos. Men kwam laten horen dat men deze gang van zaken niet pikt, maar de actievoerders wilden zich vooral niet moeien of uitspreken over de vetes en ruzies.

De actievoerders richtten zich dan ook zowel naar SP.A, CD&V als VLD om te stoppen met kibbelen en ruziën over het verleden, maar om het in de plaats daarvan te hebben over beleidskeuzes en visie voor de gemeente. “Het zijn politici, dat ze zich dan ook gedragen als politici”, was de boodschap.

Natuurlijk was men ten zeerste onthutst over het feit dat diezelfde politici nog liever kiezen voor gedoogsteun van Vlaams Belang dan even hun persoonlijke vetes opzij te zetten. 

Als je het verhaal zo leest dan lijkt het wel of er bij dit alles enkel verliezers zijn. Er zijn echter ook winnaars.

Voorafspiegeling

De winnaar is in deze niet zozeer het Vlaams Belang, die zijn hier slechts een pionnetje dat zich graag laat gebruiken in het grote schaakspel. De echte winnaar is de N-VA die van Denderleeuw als het ware een soort repetitie van de regeringsvorming voor 2014 heeft gemaakt.

De hele inzet voor N-VA is dat men een relatief links of progressief bestuur wil breken en expliciet wil gaan voor rechts conservatief bestuur. De N-VA slaagt er in om een deel van de CD&V te winnen voor dat idee, of ze voor haar kar te spannen door postjes te beloven.

Voor de duidelijkheid: er is geen inhoudelijk bestuursakkoord, er is enkel een akkoord over de postjes.

Of hoe dorpspolitiek een voorafspiegeling zou kunnen zijn van wat ons te wachten staat in 2014.