De coalitievorming in Denderleeuw verliep zeer
moeilijk. sp.a en N-VA stonden er als grootste partijen lijnrecht tegenover
elkaar. CD&V haalde er vier zetels, Vlaams Belang en VLD drie en de lokale
lijst OPEN één. Open VLD wilde aanvankelijk niet in een coalitie stappen, maar
deed dat na nationale druk uiteindelijk toch. Niet zonder averij overigens. De
Open VLD-vertegenwoordiger in het OCMW stemde niet in met de coalitie en ging er
als onafhankelijke zitten.

De coalitie heeft binnen het OCMW dus geen
meerderheid en is er aangewezen op de gedoogsteun van het Vlaams Belang of
ruime onderhandelingen om een consensus te bereiken. Zo gebeurde het bij de
goedkeuring van de meerjarenplannen. Burgemeester De Dier (N-VA) heeft dus ook geregeld het Vlaams Belang nodig en komt op zijn beurt lokaal Vlaams Belang-voorman Kristof Slagmulder (een Voorpost-militant) af en toe tegemoet.

Radicaliteit

Ver van het politiek gewoel worden hier zaken
goedgekeurd die de N-VA-voorstellen in grote steden qua radicaliteit méér dan
evenaren. Denderleeuw keurde vlak na de installatie van de nieuwe meerderheid
een Vlaams Manifest goed waarbij strikt gehouden wordt aan de Nederlandse taal:
verenigingen dienen hun cursussen en trainingen in het Nederlands te
organiseren, opschriften van winkels en co dienen in het Nederlands.  

Verenigingen die betrapt worden op
‘overtredingen’ dreigen hun subsidies te verliezen. De adviesraden worden
actief verzocht daarop toe te zien. Tweetaligheid voor verenigingen met
Afrikaanse deelnemers (als opstap naar het Nederlands) kan dus niet meer. Aannemers
die per ongeluk een tweetalig bord zetten riskeren een GAS-boete. In april werd
er zo nog een vergissing genoteerd: de lokale administratie trok er snel op uit
om het woord ‘déviation’ overal met tape te gaan bedekken.

Ondanks dalende criminaliteit wordt er stevig
geïnvesteerd in de politiezone met onder meer de aankoop van camera’s die automatisch
nummerplaten herkennen.

Ramkoers

Stilaan komt het bestuur op ramkoers
met een groot deel van zijn inwoners. De Gemeentelijke Raad
OntwikkelingsSamenwerking en de vrijwilligers van het Festival Denderleeuw
Kleur zijn alleszins onder de indruk. Vorige week liet het gemeentebestuur
weten niet meer akkoord te gaan met de programmatie van het festival. Op zich
is het al bijzonder te noemen dat een bestuur zich gaat moeien met de programmatie
van activiteiten die ze subsidieert. Denderleeuw Kleurt bestaat dit jaar net
tien jaar en haalde de laatste jaren méér dan tweeduizend bezoekers. Lokale groepen
stonden er naast Afrikaanse bands, de eetstandjes waren gemengd enz.

Een
gemengde bevolking heeft Denderleeuw in elk geval. De goede bereikbaarheid met
de trein zorgt ervoor dat heel wat Brusselse Afrikanen hier komen wonen zijn.
Het gemeentebestuur had dit jaar twee vertegenwoordigers naar de
festivalvergaderingen gestuurd. Een maand voor de effectieve festivaldatum (21
juni) lieten die weten niet akkoord te zijn met de programmatie. De zogezegde
‘cultuurcommissarissen’ waren ook niet bij machte om te onderhandelen over een
compromis. Het festival werd dan maar afgeschaft.

Ook rond andere dossiers ligt het bestuur
overhoop met groepen inwoners. Schepen van Ruimtelijke Ordening Erna
Scheerlinck (N-VA) legde bij de Procureur een klacht neer omdat ze hard aangepakt
wordt op het forum van de website van dit comité, dat zijn buurt groen wil
houden. Jeugdclub Pingie krijgt de zenuwen omdat men al maanden in de
onzekerheid verkeert rond een nieuwe locatie die hen beloofd werd.

Hek van de dam

Vorige week was het hek van de dam. Bewoners
van de Steenveldlaan en de Wellestraat werden naar het stadhuis geroepen voor
een infovergadering over de aanleg van rioleringen en de erbij horende
afkoppeling van privéwoningen in hun straat. Dit kost sommige inwoners wel wat
geld, dus hadden die ook familieleden en vrienden uitgenodigd van straten die
later aangepakt worden.

Dit was niet naar de zin van burgemeester De Dier
(N-VA). Die trommelde vier politieagenten op die de deelnemers aan de
vergadering verwelkomden met een pascontrole. Wie niet in de twee straten
woonde mocht naar huis vertrekken. De inwoners waren hier helemaal niet mee
opgezet. 

Terecht: inspraakvergaderingen laten
begeleiden door agenten of beperken tot de inwoners van een paar straten
schendt de essentie van de democratie. Bewoners hebben in Denderleeuw niet meer
het recht om specialisten uit te nodigen die hen kunnen helpen om zich te
verdedigen of om solidair te zijn met mensen van een paar straten verder. Dat
is ongezien in en buiten deze regio.