De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Image by mohamed Hassan from Pixabay
Opinie - Sien Nijs

Dementie hoort erbij: belang van het verenigingsleven

Vlaanderen telt steeds meer mensen met dementie. Verenigingen kunnen een belangrijke rol spelen om hen betrokken te houden bij het maatschappelijk leven en het taboe te doorbreken.

dinsdag 31 mei 2022 10:13
Spread the love

 

Momenteel leven wereldwijd 50 miljoen mensen die de diagnose dementie kregen. Dit aantal zal enkel nog stijgen, parallel aan de stijgende levensverwachting. De babyboomers zullen binnen 10 jaar 65-plussers zijn. Men verwacht dat het aantal personen met dementie tegen 2050 nog zal verdrievoudigen.

Dagelijks krijgen 20 Belgen de diagnose dementie. In Vlaanderen leven momenteel meer dan 130.000 personen met dementie.
Niettegenstaande de ruime verspreiding van deze aandoening, rust toch nog een zeker taboe rond dementie en voelen we ons om verschillende redenen ongemakkelijk wanneer we geconfronteerd worden met iemand die er aan lijdt. Velen lossen dit op door het contact met de persoon met dementie te laten uitdoven.

In Vlaanderen leven momenteel meer dan 130.000 personen met dementie.

Als gevolg hiervan geraken velen van hen geïsoleerd, ze nemen steeds minder deel aan het maatschappelijk leven.
Tijdens mijn contacten met personen met dementie valt mij nochtans op dat velen van hen nog actief willen én kunnen deelnemen aan onze samenleving. Dit rekening houdende met hun mogelijkheden en uiteraard ook hun beperkingen. Ondertussen werd dit ook mooi in beeld gebracht via ‘Restaurant Misverstand’. Het is niet omdat men dementie krijgt, dat men niet langer behoefte heeft aan uitdagingen en sociale contacten. Integendeel, op die manier blijft men de hersenen trainen waardoor het dementieproces trager evolueert.

Ik zie hierin een belangrijke rol weggelegd voor het verenigingsleven. Het verenigingsleven betreft een sociaal gebeuren waarbij uiteenlopende activiteiten worden aangeboden. Gezien de vergrijzing zal men ook in de ouderenverenigingen steeds meer met deze thematiek geconfronteerd worden. Toch ervaar ik ook bij vele van hen grote terughoudendheid hierrond. Nochtans staat het verenigingsleven voor verbinding, voor samen-zijn. Mogelijk is de confrontatie met dementie voor deze groep extra moeilijk omwille van een angstgevoel. Bij oud worden denken we immers automatisch ook aan een verhoogd risico op dementie. Door vermijdingsgedrag kunnen we dementie evenwel niet bannen. De cijfers spreken voor zich. We kunnen er dus maar best rekening mee houden.

Door het meer bespreekbaar te maken kan het taboe doorbroken worden en kan men er zijn voor elkaar, ook na de diagnose van dementie.

De eerste stap om hiertoe te komen is het bespreekbaar maken van de thematiek, het geven van informatie over het verloop van dementie, over de verschillende vormen, over diensten waar men terecht kan voor ondersteuning, tips rond communicatie, … . Waarom geen persoon met dementie en/of een mantelzorger uitnodigen om te luisteren naar hun ervaringen? Door het meer bespreekbaar te maken kan het taboe doorbroken worden en kan men er zijn voor elkaar, ook na de diagnose van dementie. Men kan nagaan op welke manier iemand met dementie kan blijven deelnemen aan het verenigingsleven. Een persoon met dementie kan niet meer de zaken doen zoals wij ze doen, maar ze kunnen nog wel zaken ontdekken. Of zoals Daniël, een persoon met dementie, me recent vertelde: “Een gewoon gesprek met andere leden van de vereniging kan al zo veel betekenen voor mij”, en: “Doordat ik sociale contacten heb, blijf ik mijn hersenen gebruiken.”

“Doordat ik sociale contacten heb, blijf ik mijn hersenen gebruiken.”

Hiervoor worden geen extra en grote inspanningen verwacht van het bestuur en leden van de verenigingen. De bereidheid om personen met dementie te blijven betrekken volstaat. Ik hoorde hierover al mooie voorbeelden. Veel ouderenverenigingen organiseren bijvoorbeeld fietstochten. Het kan al volstaan dat iemand een persoon met dementie thuis oppikt om hem/haar hieraan te laten deelnemen. Wanneer men dan als goede Belg even halt houdt aan een café volstaat het erop te letten waar hij/zij het sleuteltje voor het fietsslot wegstopt. Het volstaat daarna er alert voor te zijn dat hij/zij opnieuw aansluit wanneer men de tocht verder zet. En wanneer men niet (meer) zelfstandig kan fietsen, vindt men misschien wel iemand die graag met hem/haar op een tandem mee fietst.

Als men niet meer actief kan deelnemen aan bepaalde activiteiten zijn er nog legio activiteiten (bv. kaartavond) waarop men verder kan uitgenodigd worden zodat op die manier wel nog het sociaal contact behouden blijft.

Enfin, een warme oproep dus aan onze maatschappij, en aan het verenigingsleven in het bijzonder, om personen met dementie niet te vergeten.

Sien Nijs is studente ouderencoach Thomas More Geel

Image by mohamed Hassan from Pixabay

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!