Kunstenaar Wim Delvoye wil Roma laten logeren op zijn kasteeldomein te Melle, schreef het Nieuwsblad donderdag 30 december.

Delvoye is behoorlijk misnoegd omdat zijn plannen om van het privédomein een sculpturenpark te maken vanwege ambtenarij gedwarsboomd worden.

Volgens het Nieuwsblad zegt de kunstenaar dat “als ik niets mag realiseren op mijn domein en er daar enkel koeien mogen grazen, dan zal ik het openstellen voor zigeuners en/of Roma. Je kan toch niet verantwoorden dat je wel koeien wilt, maar geen mensen.”

“Eens zien of ze dan liever Roma willen dan kunst,” zegt Delvoye nog.

Ethisch manco

We mogen dan verheugd zijn dat de Roma ergens terecht kunnen. Je kan je behoorlijk wat ethische vragen stellen bij het hanteren van de aanwezigheid van Roma als een vorm van drukkingmiddel. En wat dat zegt over de perceptie van Roma.

Dat het geen belangeloze daad van barmhartigheid is, is behoorlijk triest. Eerder een product van Delvoye’s Cloaca.

Er is niets tegen om een domein dat je niet de bestemming kan geven die je wilt, in afwachting, open te stellen om anderen uit de nood te helpen.

Als je dit echter naar eigen zeggen doet als provocatie, om te “choqueren” – los van het feit dat je Roma meer waarde toedicht dan grazende koeien of het compliment dat bij hen, in tegenstelling tot bij de ambtenarij, een gegeven woord ten minste een gegeven woord is – en ze gebruikt als ding om je wil door te drijven, dan getuigt dit van manifeste respectloosheid.

Onderonsje van bekrompenheid

Delvoye plaatst zich hiermee op hetzelfde niveau van de bekrompen, bevooroordeelde maatschappij die hij met haar afkeer en angst voor Roma wilt afdreigen, handig gebruikmakend van de problematiek omtrent de pleisterplaatsen.

Dit is ongemeen beledigend tegenover eenieder die op dergelijke wijze als een pion in een schaakspel wordt gebruikt. Ronduit denigrerend.

Het is nu niet zozeer de kunst die decadent genoemd kan worden, dan wel de kunstenaar.

Delvoye kijkt in ieder geval uit naar de eerste woonwagen die zal toekomen: “Dan zal iedereen wel moeten begrijpen dat er keuzes dienen gemaakt te worden: kunst of Roma. Het is vijf voor twaalf en tijd voor actie.”

We moeten er ons geen vragen bij stellen wat Delvoye feitelijk verkiest.