Dat de klimaatverandering een feit is, daar geraken steeds meer mensen van overtuigd. De beste manier om hen ook aan te zetten tot persoonlijke actie, die is echter nog niet gevonden.

Zo schoof het vorige rapport van het klimaatpanel (IPCC) in 2018 de deadline 2030 prominent naar voren: er restte ons toen nog twaalf jaar om het tij te keren voor de opwarming van de aarde een onomkeerbaar kantelpunt zou bereiken. De deadline van 12 jaar werd druk besproken en vaak bekritiseerd. Ook de wetenschappers die deze datum prikten werden vaak beschimpt. Deadlines zouden mensen een gevoel van machteloosheid, wanhoop en vervreemding geven.

Deadlines mogen scherper

Een nieuwe studie van de Universiteit van Central Florida (UCF) spreekt dat nu tegen. Het onderzoek, dat is verschenen in Environmental Communication, stelt dat klimaatdeadlines communiceren toch effectief is. Uit een experiment bij meer dan duizend deelnemers bleek dat deadlines mensen juist scherp houden en hen aanmoedigen om er bij de overheid op aan te dringen om van het klimaat een prioriteit te maken.

“Critici stellen vaak dat deadlines contraproductief zijn omdat ze wanhoop in de hand werken”, zegt Patrice Kohl van de School of Communicatie en Media aan de UCF. “Communicatie-experts raden aan om de klimaatverandering juist in meer nabije termen te schetsen. Dat kan het publiek meer engageren om de klimaatverandering persoonlijk relevant te maken”, zegt Kohl. “We hebben geen enkel bewijs gevonden voor de stelling dat deadlines onthechting of andere contraproductieve gevoelens in de hand werken. Onze resultaten ondersteunen argumenten om deadlines niet te veraf in de tijd te leggen.”

Engagement versus gelatenheid

Voor de studie werden de proefpersonen willekeurig aan twee groepen of aan een controlegroep toegewezen. De deelnemers uit groep 1 kregen een artikel te lezen met daarin een deadline die zinvolle klimaatactie mogelijk maakt. De andere groep kreeg een artikel met een deadline die nadien werd weerlegd. De controlegroep kreeg niets te lezen.

De resultaten tonen aan dat beide groepen die een artikel lazen, significant meer steun gaven aan politieke actie om de klimaatverandering aan te pakken, dan de mensen uit de controlegroep. De lezende deelnemers schatten de ernst van klimaatverandering ook groter in dan de controlegroep. Ze hadden ook een sterker gevoel dat het mogelijk is om individueel of collectief iets te kunnen betekenen.

Het gevoel zelf iets te kunnen doen aan de klimaatverandering was ook groter bij de groep die het artikel las met een schimmige deadline dan in de controlegroep. “Misschien omdat hun artikel weerlegt dat er een vervaldatum is om zinvolle actie te ondernemen, wat ook geïnterpreteerd kan worden dat elke actie, wanneer dan ook, een verschil kan maken”, zegt Kohl.

“Zoals het recentste IPCC-rapport aantoont, zullen we moeten leren hoe we het beste praten over de realiteit van de klimaatverandering. Dat moet op een manier die mensen engageert in plaats van hen ontmoedigt”, zegt Kohl. “Ik begrijp waarom critici zich zorgen maken en denken dat een deadline voor zinvolle actie om catastrofale klimaatverandering te voorkomen, ertoe kan leiden dat mensen het opgeven. Ons onderzoek suggereert echter dat die veronderstelling niet helemaal juist is.”